Jest to coś wspaniałego! Nie jest to ważne jak schematyczne są książki Londona, po prostu nigdy nie przestanę się nimi zachwycać. "Wilk Morski" obok "Martina Edena" staje się jedną z moich ulubionych książek, którą polecam każdemu. To co mi się podoba w jego utworach to ciągle to samo, co nie zmienia faktu, że po którejś z kolei lekturze jego dzieł nadal jestem w stanie wpaść w taki zachwyt. Po raz kolejny główny bohater, niczym w "Bellew Zawierucha" przechodzi wielką przemianę. Od krytyka literackiego, który siedzi za biurkiem i prowadzi monotonne, wygodne życie, do twardego mężczyzny, który poznaje co to prawdziwe życie. Są to wspaniałe fragmenty, gdy główny bohater dyskutuje z Wilkiem Larsenem o tym, czym jest prawdziwe życie. Jak zwykle konkluzja wynikająca z książki jest taka, że ktoś kto nigdy nie starł się z rzeczywistością, gdzie liczą się pierwotne zasady, nie wie, co to życie. Ciężka praca i trudne doświadczenie uszlachetniają człowieka, czynią go silniejszym, gotowym na najróżniejsze wyzwania. Nie jest najmądrzejszym człowiekiem ten, który posiadł całą wiedzę książkową, ale ten, który swoją wiedzę połączył z przeróżnymi doświadczeniami życiowymi. Kolejny aspekt, który dla mnie był po prostu perfekcyjny to kwestia tego, że akcja dzieje się cały czas na statku, dotyczy żeglugi, książka wypełniona jest marynarskim żargonem. Dla takiego "szczura lądowego" jak ja jest to coś niesamowitego, czytanie o życiu na oceanie, jakbym czytał o jakiejś odrębnej kulturze. Postacie u Londona są zarysowane po mistrzowsku, z resztą jak zwykle. Do tego dochodzi piękny wątek miłosny, którego nie ma w nadmiernym stopniu. Amerykański pisarz wspaniale posiadł umiejętność opisywania stanów emocjonalnych bohaterów. Z pewnością będę wracał do tej książki, bo jest cudowna!

Jest to coś wspaniałego! Nie jest to ważne jak schematyczne są książki Londona, po prostu nigdy nie przestanę się nimi zachwycać. "Wilk Morski" obok "Martina Edena" staje się jedną z moich ulubionych książek, którą polecam każdemu. To co mi się podoba w jego utworach to ciągle to samo, co nie zmienia faktu, że po którejś z kolei lekturze jego dzieł nadal jestem w stanie...