Pisarstwo Conrada dużo traci gdy czyta się je jako powieści realistyczne. Postaci i tematy są bowiem budowane w sposób znacznie głębszy, znaczący i metaforyczny.Sam główny bohater to jakby postać mityczna w swej sile , niezależności, wolności od wszelkich norm , indywidualnej moralności. To symbol dystansu wobec życia i żywiołowego zaangażowania jednocześnie. Scevolla to wspaniały symbol ślepego fanatyzmu a Arlette skutków ciężkiej traumy i uwolnienia z niej .. Korsarz to powieść głęboko egzystencjalna, dotykająca tematów wielkich emocji, idei (zwłaszcza wymiarów patriotyzmu) i dramatów życiowych. Niestety może właśnie to nagromadzenie podniosłości i nieuchronności przeznaczenia sprawiło, że z biegiem fabuły bohaterowie stali się dla mnie zbyt posągowi i zbyt dużo napięcia było w narracji.. Zabrakło mi trochę "normalności" i fragmentów rozluźniających stąd nie 10/10

Pisarstwo Conrada dużo traci gdy czyta się je jako powieści realistyczne. Postaci i tematy są bowiem budowane w sposób znacznie głębszy, znaczący i metaforyczny.Sam główny bohater to jakby postać mityczna w swej sile , niezależności, wolności od wszelkich norm , indywidualnej moralności. To symbol dystansu wobec życia i żywiołowego zaangażowania jednocześnie. Scevolla to...

Po prostu dobra książka. Warto poświęcić czas na spokojną lekturę.

Po prostu dobra książka. Warto poświęcić czas na spokojną lekturę.

Conrad w swojej powieści ukazuje dwie skrajne postacie patriotyzmu. Z jednej strony mamy bowiem narodowość zbudowaną z dala od ojczyzny, pomiędzy falami mórz i obcych cywilizacji, niezwykle subtelną, prostoduszną, nieuświadomioną jakby, wypływającą prosto z serca. Z drugiej strony zaś patriotyzm przybiera formę nadgorliwego, obsesyjnego, chorobliwego uczucia do kraju, połączonego wręcz z nienawiścią, nawet do tych, którzy jedynie nienawidzą mniej. W tym wszystkim nie ma jednak bezpośredniej oceny autorskiej, nie uświadczymy tu relacjonujących wydarzenia świadków czy subiektywnej narracji. Zresztą, powieść nie doczekała się nawet autorskiego wstępu. Znajdzie się tu natomiast studium psychiki człowieka doświadczonego przez życie i poszukującego spokoju oraz ukojenia, a także nienachalne przedstawienie miłości czystej, opiekuńczej, bezinteresownej. Całość dopełniają malownicze krajobrazy i tło historyczne - Rewolucja Francuska i postać Napoleona stanowią jednak jedynie ramy historii, stąd mam wątpliwości do sklasyfikowania powieści Conrada jako historycznej. Niemniej, warto sięgnąć po tę pozycję. Zawiera ona bowiem w sobie jednocześnie spokój, harmonię, mroczną stronę ludzkiej psychiki, spływające krwią obrazy Rewolucji, nadmorski wiatr i zapach słonego powietrza oraz niezwykle umotywowane decyzje prostego, honorowego, wręcz heroicznego człowieka, który nie odstępuje od swoich zasad moralnych i dokonuje jedynych słusznych, oczywiście dla niego, wyborów.

Conrad w swojej powieści ukazuje dwie skrajne postacie patriotyzmu. Z jednej strony mamy bowiem narodowość zbudowaną z dala od ojczyzny, pomiędzy falami mórz i obcych cywilizacji, niezwykle subtelną, prostoduszną, nieuświadomioną jakby, wypływającą prosto z serca. Z drugiej strony zaś patriotyzm przybiera formę nadgorliwego, obsesyjnego, chorobliwego uczucia do kraju,...

Czytadło, ktore jednam ma moc. Zachęciło mnie do sięgnięcia po inne jego książki. A Conrad jest bardzo ciekawy.

Czytadło, ktore jednam ma moc. Zachęciło mnie do sięgnięcia po inne jego książki. A Conrad jest bardzo ciekawy.

Rozkręca się w miarę czytania, ale ogólnie dość przeciętna. Taka przyjemna książka do poczytania na wakacjach.

Rozkręca się w miarę czytania, ale ogólnie dość przeciętna. Taka przyjemna książka do poczytania na wakacjach.

Uwaga - ta opinia absolutnie i z pewnością nie jest obiektywna!, bo kocham morze miłością przeogromną (choć geograficznie, w kilometrach, bliżej mi do gór),uwielbiam wiatr (najbardziej taki, który chłosta po twarzy niemiłosiernie),uważam Josepha Conrada za mistrza w swojej dziedzinie (bez względu na to co i jak napisał) i nie ważne, że akcja tej książki nie porywa (wartka też raczej nie jest) - mimo wszystko uważam, że jest to kawał dobrej literatury, a całość w swej prostocie jest po prostu.. piękna.

Czytajcie (polecam),jednak na swoją własną odpowiedzialność:)

Uwaga - ta opinia absolutnie i z pewnością nie jest obiektywna!, bo kocham morze miłością przeogromną (choć geograficznie, w kilometrach, bliżej mi do gór),uwielbiam wiatr (najbardziej taki, który chłosta po twarzy niemiłosiernie),uważam Josepha Conrada za mistrza w swojej dziedzinie (bez względu na to co i jak napisał) i nie ważne, że akcja tej książki nie porywa (wartka...

To, co wyszło spod pióra Jospeha Conrada zawsze jest tekstem wybitnym, właściwie nie podlegającym ocenie. Po tym, jak „Smuga cienia” rzuciła mnie na kolana i nadal pozostaję pod jej urokiem, niezwykle silnym wpływem – z rozpędu sięgnęłam po „Korsarza” i jak nie trudno się domyślić i on mnie zachwycił, choć w nieco innej skali i z nieco innych pobudek. „Korsarz”, to opowieść osadzona w rewolucyjnej i porewolucyjnej Francji, a nasz główny bohater Peyrol, stary marynarz, korsarz, Brat z Wybrzeża, czyli rzec można w skrócie – pirat – schodzi na ląd, by zaznać spokoju. Taszczy on ze sobą drogocenne skarby, które udało mu się podczas tej morskiej tułaczki uzbierać. Wraca w strony swego niezbyt długiego i niezbyt szczęśliwego dzieciństwa, gdzie osiada na pewnej farmie, którą prowadzi tzw. patriota, który w imię Wolności, Równości i Braterstwa mordował – i tak też wymordował rodziców Arletty, którą posiadł i do której ów farma prawowicie należy. To historia wielowątkowa i wielowarstwowa. Posiada, jak to u Conrada, gęstą warstwę psychologiczną, lecz jest też obrazem nieszczęsnej rewolucji, która morduje pod pięknymi hasłami, a na końcu, jak to każda rewolucja – zjada własne dzieci. Ogromnie cenię za to tę powieść i tyleż bardzo ją wam polecam. Myślę, że każdy powinien ją przeczytać, bo może w głowach, zwłaszcza tych pełnych frazesów i karykaturalnej „miłości” – coś by się zmieniło… choć nie mam złudzeń – oni nawet nie przejrzą na oczy, gdy ich własne hasła zwrócą się przeciw nim i zaczną ich zjadać. Niezwykła jest postać głównego bohatera, człowieka z pozoru pozbawionego zasad, lecz w środku najbardziej prawego ze wszystkich przedstawionych. Jest tym, który walczył, lecz nigdy nie był tym, który w szale mordował. Jego historia głęboko wzrusza i pozostawia w sercu niezatarty ślad, bo jest to historia poświęcenia, czyli tej jedynej, prawdziwej miłości – bo nie ma innej, jest tylko jedna i ona nie wrzeszczy, nie pluje, nie klnie, nie obraża – ona czerpie siłę z siebie, bo sama jest siłą.
Ta książka jest jak róża, zachwyca, pachnie, onieśmiela – ale i kłuje, rani, broni się kolcami, wbija się do krwi i choć z czasem zwiędnie, to pozostawia bliznę. Życzmy sobie więcej takich czytelniczych blizn. Lecz ostrzegam! To nie jest książka łatwa, nie czyta się ją jak durnego kryminału, czy thrillera. Jej należy się czas i wiedza… intelekt. Do głupich… nie trafi. Pamiętajmy też, że mamy tu do czynienia z historią, więc warto coś niecoś wiedzieć. 9/10 Państwowy Instytut Wydawniczy π

To, co wyszło spod pióra Jospeha Conrada zawsze jest tekstem wybitnym, właściwie nie podlegającym ocenie. Po tym, jak „Smuga cienia” rzuciła mnie na kolana i nadal pozostaję pod jej urokiem, niezwykle silnym wpływem – z rozpędu sięgnęłam po „Korsarza” i jak nie trudno się domyślić i on mnie zachwycił, choć w nieco innej skali i z nieco innych pobudek. „Korsarz”, to opowieść...

Długo budowane napięcie prowadzące do wielkiego zakończenia.

Długo budowane napięcie prowadzące do wielkiego zakończenia.

Bardzo dobrze się to czyta. Dla mnie super pozycja.

Bardzo dobrze się to czyta. Dla mnie super pozycja.

Mam mieszane uczucia. Tym razem do mnie nie przemówiła, choć chwilami było blisko. Przepiękne, malownicze opisy. Nie do końca rozumiałam motywację głównego bohatera by świadomie narazić siebie i przypadkowych ludzi na śmierć.

Mam mieszane uczucia. Tym razem do mnie nie przemówiła, choć chwilami było blisko. Przepiękne, malownicze opisy. Nie do końca rozumiałam motywację głównego bohatera by świadomie narazić siebie i przypadkowych ludzi na śmierć.