,,W życiu Zofii był tylko jeden związek, który przetrwał próbę czasu. Był to związek z samą sobą: była to miłość czysta i wysublimowana, która nigdy nie chciała zawładnąć przedmiotem ukochania, miłość taka, jaką żywią matematycy do swoich symboli, poeci dla swych pięknych zdań."
Nie mogę uwierzyć, że ta niepozorna książeczka to debiut. Każde słowo, zdanie, akapit jest przemyślane i potrzebne. Niczego bym nie wyrzuciła. Język.....przepiękny. Czytanie jest czystą przyjemnością. Takich książek sobie i wszystkim czytającym życzę.
Polecam

,,W życiu Zofii był tylko jeden związek, który przetrwał próbę czasu. Był to związek z samą sobą: była to miłość czysta i wysublimowana, która nigdy nie chciała zawładnąć przedmiotem ukochania, miłość taka, jaką żywią matematycy do swoich symboli, poeci dla swych pięknych zdań."
Nie mogę uwierzyć, że ta niepozorna książeczka to debiut. Każde słowo, zdanie, akapit jest...

"Jej depresyjna natura częściej spychała ją w piwniczne lochy szarej refleksji, skutecznie koncentrując zmysły na wnętrzu zapadłego jądra istnienia."
Niewielka formatem książka to zbiór poetyckich opowiadań, które łączy główna bohaterka – Zofia. Widzimy ją w przeróżnych życiowych konstelacjach – od młodości, po dojrzałość, samotnie i z przyjaciółmi. Z jednej strony sytuacje opisane przez autorkę są przeciętne i bliskie wielu z nas. Z drugiej strony zostały opisane językiem wybitnie nie przeciętnym...
Muszę przyznać, że podziwiam odwagę napisania takiej książki. Z pewnością nie trafi ona do prostego czytelnika. Z drugiej, w trakcie lektury zdecydowanie drażnił mnie przerost formy nad treścią. Codzienne historie, radości i smutki opisane mocno metaforycznie i parabolicznie są zdecydowanie ciężkie w odbiorze. Ponieważ Agata Marzec była nauczycielką, zdecydowała się użyć bliskiej sobie językowej łamigłówki. Dla mnie jednak ta książka za bardzo przypominała powieści Grażyny Plebanek, za którymi nie przepadam.

"[...] z heroicznym trudem wyrwane na pobliskim targowisku pomidory rozkosznie dematerializowały się w ustach, mimowolnie wywołując naturalną radość spływającą z każdym kęsem głębiej do wnętrza ciała."
Tematy poruszone przez autorkę są ciekawe i intrygujące. To przekrój przez ludzkie błędy i problemy, począwszy od utraty pracy, przez ciężkie choroby, gwałt czy samobójstwo. Agata Marzec w tej cieniutkiej książce ukazuje wiele słabości i tragedii. Zdecydowanie z jej kart nie wieje optymizmem, mimo kilku dających nadzieję fragmentów. Nie umiem do końca zdefiniować tej książki. "Reminiscencje" to coś na pograniczu opowiadania, poezji i przypowieści. Nie jest przeznaczona dla każdego czytelnika, ale z pewnością trafią się tacy, których zachwyci. Mnie nie przekonała...

"Jej depresyjna natura częściej spychała ją w piwniczne lochy szarej refleksji, skutecznie koncentrując zmysły na wnętrzu zapadłego jądra istnienia."
Niewielka formatem książka to zbiór poetyckich opowiadań, które łączy główna bohaterka – Zofia. Widzimy ją w przeróżnych życiowych konstelacjach – od młodości, po dojrzałość, samotnie i z przyjaciółmi. Z jednej strony sytuacje...

Wewnętrzne życie bohatera to w moim przekonaniu kanwa dobrej literatury. Takiej, którą się zapamiętuje, która jest graniczna oraz determinująca. Literatury, której granic nie wyznacza okładka tudzież czas czytania. "Reminiscencje" Agaty Marzec to przykład takiej twórczości, wyraz tego, co w moim przekonaniu stanowi o sztuce w najpełniejszym znaczeniu: połączenia kunsztownej, przemyślanej formy z wartościową, przejmującą treścią.

Pełna recenzja książki na stronie:
http://moznaprzeczytac.pl/reminiscencje-agata-marzec/

Wewnętrzne życie bohatera to w moim przekonaniu kanwa dobrej literatury. Takiej, którą się zapamiętuje, która jest graniczna oraz determinująca. Literatury, której granic nie wyznacza okładka tudzież czas czytania. "Reminiscencje" Agaty Marzec to przykład takiej twórczości, wyraz tego, co w moim przekonaniu stanowi o sztuce w najpełniejszym znaczeniu: połączenia...

Książka napisana pięknym językiem, rzadko się takie czyta:-)

Książka napisana pięknym językiem, rzadko się takie czyta:-)