Z każdą kolejną powieścią Dana Browna utwierdzam się w przekonaniu, że poniższe twierdzenia to banał i truizm:
- książka będzie bestsellerem (bez względu na jakość opowiedzianej historii),
- zostanie zekranizowana (a Robert Langdon tak przyklei się do Toma Hanksa jak Jack Sparrow do Johnnego Deppa),
- zmasakruje nas powtarzalnością (swoją drogą, nadal znakomitych) motywów,
- zostawi nas pogrążonych w zadumie i nie da o sobie zapomnieć tego samego wieczoru (ani przez kilka kolejnych).

Bardzo podoba mi się przekaz, który, choć nie będzie szczególnie odkrywczy dla zorientowanych we współczesnym świecie, został sprawnie przemycony przez autora pod płaszczykiem literatury sensacyjnej. Jak zawsze wspaniałe są opisy architektury, sztuki (nawet tej nowoczesnej) i historii. Jak zawsze ciekawy wątek przewodni - zagadki, tajemnice, mroczne sekrety, spiski. Jak zawsze genialny i błyskotliwy Robert Langdon w towarzystwie Pięknej i Mądrej Kobiety prowadzi "dedukcję w biegu". Dokąd tak biegnie? Ano jak zwykle, ucieka: jak nie służby, to zabójcy - ot, dzień jak co dzień Harvardzkiego profesora.

Mam wrażenie, że problemem tej historii jest właśnie powtarzalność. Znów Robert - fantastyczna postać! - który jednak przeżył już chyba wystarczająco przygód, jak na jedno życie? Znów zagadka religijno/historyczno/naukowa (której trywialne rozwiązanie średnio uważny czytelnik wydedukuje w połowie czytania...)? Kolejna akcja w biegu? Odgrzewanie po raz kolejny ogranych motywów?

Choć w moim odczuciu to najsłabsza powieść Dana, mam nadzieję, że nie przestanie tworzyć - czyta się go wszak z przyjemnością - liczę jednak, że pozwoli przejść bohaterowi na zasłużoną emeryturę i zaskoczy nas czymś naprawdę nowym.

Parafrazując motyw przewodni powieści: czas już, by mroczne schematy w dal odeszły i rządziła słodka świeżość.

Winstonie, będę o Tobie (tobie?) pamiętał najdłużej.

Z każdą kolejną powieścią Dana Browna utwierdzam się w przekonaniu, że poniższe twierdzenia to banał i truizm:
- książka będzie bestsellerem (bez względu na jakość opowiedzianej historii),
- zostanie zekranizowana (a Robert Langdon tak przyklei się do Toma Hanksa jak Jack Sparrow do Johnnego Deppa),
- zmasakruje nas powtarzalnością (swoją drogą, nadal znakomitych)...