Brudne historie to zbiór siedemnastu opowiadań, których nie da się zaliczyć do grzecznych, delikatnych ani zresztą nudnych. Mają w sobie szczerość, brutalność i wspomniany w tytule „brud”. Autor w swoich opowiadaniach opisuje twardą rzeczywistość, realia, o których się nie mówi a już na pewno nie takimi słowami. Bohaterami są dzieci, dorośli, nastolatkowie – ale jednak mężczyźni - którzy muszą się zmierzyć ze swoim życiem. Po raz kolejny trafiamy do świata czarno – białego, w którym zabrakło kolorów.Teksty Rutkowskiego mogą drażnić czytelnika, bulwersować i szokować, ale nie da się zaprzeczyć, że są one dobre. Mają w sobie, co prawda szorstkość pióra i nutkę chamstwa, ale są dobre. Tego typu literatura nie jest dla każdego, ją trzeba rozumieć, tolerować, po prostu pozwolić sobie przekroczyć pewne granice. Rutkowski pełni rolę prześmiewcy, który na swój oryginalny sposób zwraca czytelnikowi uwagę na pewne rzeczy. W świecie, który nam ukazuje miesza się nadzieja z realizmem. Nigdy nie przypuszczałam, że będę czytała tego typu książki. A jednak. Coś mnie urzekło w stylu autora, może swojskość, z jaką opowiada te swoje historie, albo brak koloryzowania faktów na siłę. Myślę jednak, że najbardziej go cenię za jego poczucie humoru, które bywa rozbrajające.

http://www.zapiski-okularnicy.pl/2014/12/k-s-rutkowski-brudne-historie.html

Brudne historie to zbiór siedemnastu opowiadań, których nie da się zaliczyć do grzecznych, delikatnych ani zresztą nudnych. Mają w sobie szczerość, brutalność i wspomniany w tytule „brud”. Autor w swoich opowiadaniach opisuje twardą rzeczywistość, realia, o których się nie mówi a już na pewno nie takimi słowami. Bohaterami są dzieci, dorośli, nastolatkowie – ale jednak...