"Ignacy Paderewski" to druga książka autorstwa Romana Wapińskiego po którą sięgnęłam. Pierwsza momentami niesamowicie mnie męczyła i nudziła, z tej przyczyny, że była wręcz przeładowana cytatami, i co najważniejsze - pozbawiona własnych przemyśleń i samodzielnych, odkrywczych przemyśleń Autora. Ciągła parafraza tego, co zostało już powiedziane przez kogoś innego, innymi słowami była śmieszna. Sięgając po tą pozycję obawiałam się, że sytuacja może się powtórzyć. Ku mojej radości początek książki, czyli jakieś pierwsze 20 stron czytało się zaskakująco przyjemnie. Książka wciągała i szczegółowo opowiadała o życiu muzyka. Trzeba przyznać, że miał niezwykle ciekawą młodość! Im posuwałam się dalej, tym więcej było cytatów. W pewnym momencie byłam bliska przyznania z żalem, że Roman Wapiński znów zawiódł pokładane w nim nadzieje, na szczęście nie wydałam przed wcześnie osądu. W ostatecznym rozrachunku okazało się, że to nieporównywalnie lepsza pozycja niż "Władysław Sikorski"!

Podobała mi się. Być może nie jest jakaś rewelacyjna, aczkolwiek jako kompendium wiedzy o muzyku- polityku, w sam raz!

"Ignacy Paderewski" to druga książka autorstwa Romana Wapińskiego po którą sięgnęłam. Pierwsza momentami niesamowicie mnie męczyła i nudziła, z tej przyczyny, że była wręcz przeładowana cytatami, i co najważniejsze - pozbawiona własnych przemyśleń i samodzielnych, odkrywczych przemyśleń Autora. Ciągła parafraza tego, co zostało już powiedziane przez kogoś innego, innymi...