Przychodzi do domu matka, patrzy, że nie ma jej dziecka w łóżeczku i … zarzyguje pół domu.:-) Dziwne są dla mnie te odruchy wymiotne bohaterów nie tylko tej książki.
Jeśli komuś nie przeszkadza, że jest traktowany jak istota z lekkim upośledzeniem niezdolna do samodzielnego myślenia, oceniania i wyciągania wniosków, to polecam, bo fabuła jest całkiem, całkiem. Niestety autorka wyjaśnia wszystko czytelnikowi w najdrobniejszych szczegółach, poczynając od przyczyn, znaczeń i skutków wydarzeń, a na motywach bohaterów kończąc, i to wielokrotnie! Plusem jest w tej sytuacji, że słuchając audiobooka, nie można się zgubić, można się wyłączyć na dobrą chwilę, a i tak wszystko będzie podane ze dwa razy na tacy i po wielekroć zrekapitulowane. Narrator nie może się zdecydować, czy jest wszystkowiedzący, czy jednak nie. Niektórzy bohaterowie są tak naiwni i tak naiwne są ich intrygi, że zęby bolą, poza tym zachowują się jak nastolatki, patrząc w podłogę i czerwieniąc się co chwila.
Lektorka – Joanna Gajór – przedobrzyła, ładując w czytanie sporo emocji; czasem mnie drażnił jej płaczliwy ton i krzyk. Wczuła się kobieta w rolę.

Przychodzi do domu matka, patrzy, że nie ma jej dziecka w łóżeczku i … zarzyguje pół domu.:-) Dziwne są dla mnie te odruchy wymiotne bohaterów nie tylko tej książki.
Jeśli komuś nie przeszkadza, że jest traktowany jak istota z lekkim upośledzeniem niezdolna do samodzielnego myślenia, oceniania i wyciągania wniosków, to polecam, bo fabuła jest całkiem, całkiem. Niestety...