Główna bohaterka powieści to kobieta wrażliwa, a jednak wewnętrznie silna, kochająca zwierzęta i ceniąca wyższe wartości. Świadoma tego, jak ważną instytucją okazuje się rodzina, miewająca swoje słabości jak każdy człowiek. Jaśmina pragnie z nimi walczyć, a jej wizerunek złożony z wad i zalet czyni ją postacią bardzo wiarygodną, zwyczajną, chociaż i niezwykłą zarazem.

Drugi plan tej historii usłany jest mężczyznami, nie jednym, a trzema. Bardzo różni pod względem osobowości, choć wszyscy dający się we znaki. Zdradzający i zdradzani, nieczuli i przeczuleni, zakochani i niekochani… Nieraz stają w świetle reflektorów u boku Jaśminy, której wrażeń z pewnością nie brakuje.

Nierozłącznym elementem powieści i zarazem mocno akcentującym swoją obecność bohaterem jest wilczyca. Motyw wilka, wcale nie tego złego znanego z wielu bajek, nie wzbudza tutaj strachu, a w zamian za to, jak sama autorka twierdzi, staje się uosobieniem wewnętrznej siły, którą każdy z nas powinien w sobie odnaleźć.

Adrianna Trzepiota, tuż za plecami prostej, nieprzejaskrawionej postaci Jaśminy wymalowała baśniowe tło owiane nie tylko śniegowym puchem i klimatem nadchodzących, bożonarodzeniowych świąt. Pojawiają się tutaj legendy takie jak chociażby o wilku i karibu czy też o szlachciance i wilczycy. Jest mieszkająca w pachnącym zbożem i ziemią domku szeptucha i są zioła mające iście magiczną moc. Kim jest Fanny, postać już nie legendarna, a historyczna? Jaką rolę odegra Luna, psiak leśniczego Bojana? Jaki gość zawita u Jaśminy w wigilijny wieczór?

„Sekretna zima Jaśminy” to z pewnością dalece odbiegająca od banału powieść obyczajowa, w której rzeczywistość i twarde stąpanie po ziemi miesza się z duchowymi poszukiwaniami swojej własnej ścieżki. Niełatwa historia głównej bohaterki, kobiety stającej przed wieloma dylematami, okazuje się nie tylko intrygującą fikcją, ale i tematem dobrym do głębszych refleksji. Opowieść o nieszczęśliwej i poświęcającej się żonie, książka pełna wskazówek i niebanalnych rozwiązań. Pisana oryginalną nutą, tajemnicza, a jednak dotykająca tego prawdziwego, niekolorowanego słodyczą życia. Czas u jej boku płynął mi całkiem miło, chociaż nie obyło się bez minusów.

Nie do końca potrafię zsynchronizować się ze stylem autorki, która w treść wplata poezję i długie, pełne przemyśleń opisy. O ile to pierwsze mi nie przeszkadza, a wręcz czyni książkę wyjątkową, o tyle nie przepadam za rozwlekłymi interpretacjami mrożącymi akcję na jakiś czas, bo zwyczajnie mnie nudzą. Nie jestem wielbicielką długich, utrzymywanych w jednym punkcie momentów. Jednak jeżeli ktoś poszukuje tekstu, dzięki któremu będzie mógł przystanąć i odsapnąć, mogę stwierdzić, że książka Adrianny Trzepiota może go w pełni usatysfakcjonować.

Skonstruowana z legend oraz ludzkich, jakże wiarygodnych historii. Przynosząca radość i ból, wiarę i magię oraz ten wyjątkowy klimat zbliżających się świąt. Złożona z refleksji, prowadzona przez bohaterkę Jaśminę i dyktowana motywem wilka. Powieść dla szukających niebanalnej treści kobiet, które zmagają się z własnymi problemami i dylematami, poszukując rozwiązania. Być może znajduje się ono w zupełnie innym miejscu, aniżeli myślimy? Pomijając długie opisy, „Sekretna zima Jaśminy” to udana kontynuacja, która poziomem przewyższa debiutancką powieść autorki. Wybór jej przeczytania pozostawiam Wam. Czy dacie jej szansę?

https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2016/12/sekretna-zima-jasminy-adrianna.html

Główna bohaterka powieści to kobieta wrażliwa, a jednak wewnętrznie silna, kochająca zwierzęta i ceniąca wyższe wartości. Świadoma tego, jak ważną instytucją okazuje się rodzina, miewająca swoje słabości jak każdy człowiek. Jaśmina pragnie z nimi walczyć, a jej wizerunek złożony z wad i zalet czyni ją postacią bardzo wiarygodną, zwyczajną, chociaż i niezwykłą...