Mam wyrzuty sumienia, że Autorka tyle się napisała, poniosła pewien trud, a ja bezceremonialnie dałam jeden punkt. Niestety, nie podoba mi się słowo Zwilczona, nie wiem co to szeptucha, i zupełnie nie rozumiem jak można mieć rodzinę i równocześnie tak się zachowywać jak bohaterka. Książkę wypożyczyłam tylko dlatego, że ujęła mnie piękna okładka, ale jak się okazuje, jedno z drugim może nie mieć nic wspólnego. Przykro mi, nie polecam.

Mam wyrzuty sumienia, że Autorka tyle się napisała, poniosła pewien trud, a ja bezceremonialnie dałam jeden punkt. Niestety, nie podoba mi się słowo Zwilczona, nie wiem co to szeptucha, i zupełnie nie rozumiem jak można mieć rodzinę i równocześnie tak się zachowywać jak bohaterka. Książkę wypożyczyłam tylko dlatego, że ujęła mnie piękna okładka, ale jak się okazuje, jedno...

Bohaterka rozchwiana emocjonalnie, wcale nie przekonuje... Duży plus za okładkę.

Bohaterka rozchwiana emocjonalnie, wcale nie przekonuje... Duży plus za okładkę.

Kontynuacja "Zwilczonej". Według mojej osobistej opinii lepsza niż pierwszy tom. Czytało mi się go lepiej, chociaż nie zawsze rozumiałam dlaczego główna bohaterka czasami jest taką skrzywdzoną księżniczką, skoro wiadomo, że potrafi być silna i walczyć o swoje.
Na wielki plus - kolejna porcja cudownej opowieści o szukaniu samej siebie, własnej godności i wartości, magia Podlasia i Mazur (szeptucha jest dokładnie taka jak być powinna).
Nie odkładam już 3 części tylko się za nią biorę.

Kontynuacja "Zwilczonej". Według mojej osobistej opinii lepsza niż pierwszy tom. Czytało mi się go lepiej, chociaż nie zawsze rozumiałam dlaczego główna bohaterka czasami jest taką skrzywdzoną księżniczką, skoro wiadomo, że potrafi być silna i walczyć o swoje.
Na wielki plus - kolejna porcja cudownej opowieści o szukaniu samej siebie, własnej godności i wartości, magia...

Kolejne dzieje Jaśminy, przeplatane opowieściami i legendami o wilkach i magii. Książka o odnajdowaniu siebie i życiowego spokoju.
Czyta się dobrze, język nie jest za bardzo "wydumany". Ale główna bohaterka to wiecznie krzywdzona sierotka. Z typu "chciała bym ale....".

Kolejne dzieje Jaśminy, przeplatane opowieściami i legendami o wilkach i magii. Książka o odnajdowaniu siebie i życiowego spokoju.
Czyta się dobrze, język nie jest za bardzo "wydumany". Ale główna bohaterka to wiecznie krzywdzona sierotka. Z typu "chciała bym ale....".

Nie przepadam za tego typu literaturą. Bohaterka dla mnie jest trochę ,,nawiedzona" i na siłę wplata elementy magii, które tutaj jakoś mi się gryzą...

Nie przepadam za tego typu literaturą. Bohaterka dla mnie jest trochę ,,nawiedzona" i na siłę wplata elementy magii, które tutaj jakoś mi się gryzą...

Dalsza historia Jaśminy pokazuje, jak życie małżeństwa mającego dziecko z biegiem lat może się wypalić. Ogień miłości, uczuć i wspólnego budowania rodziny nie zawsze idzie w parze. W dalszym ciągu mamy do czynienia z legendami, czarami i długimi, wciągającym opisami sytuacji. Nie mogło także zabraknąć sytuacji, dzięki którym widzimy jak Bojan – leśniczy – po stracie żony, po namowie głównej bohaterki staje na nogi, do całkiem nowego życia. Wrażliwa i delikatna, ale o bardzo mocnej wewnętrznej sile Jaśmina próbuję walczyć o swoje, pokonuje słabości, a jednocześnie myśli, co przyniesie przyszłość. Bywają momenty, gdy wyrzuty sumienia zakłócają jej stan ducha. Ilość przykrych momentów w jej życiu, w którym nie ma oparcia w mężu, doprowadza ją do stanowczych i radykalnych kroków.

Recenzja: http://taniejksiazki.pl/recenzja-sekretna-zima-jasminy-adrianna-trzepiota

Dalsza historia Jaśminy pokazuje, jak życie małżeństwa mającego dziecko z biegiem lat może się wypalić. Ogień miłości, uczuć i wspólnego budowania rodziny nie zawsze idzie w parze. W dalszym ciągu mamy do czynienia z legendami, czarami i długimi, wciągającym opisami sytuacji. Nie mogło także zabraknąć sytuacji, dzięki którym widzimy jak Bojan – leśniczy – po stracie żony,...

Każdą książkę tej autorki po prostu chłonę <3

Każdą książkę tej autorki po prostu chłonę <3

„Sekretna zima Jaśminy” to ciekawie skonstruowana powieść obyczajowa, łącząca rzeczywistość i magię, wrażliwość głównej bohaterki z twardym stąpaniem po ziemi. Niestety nie czytałam „Zwilczonej”, ale ten tom tworzy też odrębną całość, więc chyba nic się nie stanie, jeśli przeczytam je w odwrotnej kolejności. Dominującym motywem są relacje i to w dużym stopniu zaburzone. Kobiety i trzech mężczyzn. Ludzi i zwierząt. Na drugim miejscu, jako dość ważny wątek pojawia się potrzeba zmian i mniej lub bardziej udane próby ich wprowadzania. Ciekawym motywem jest przenikanie się świata ludzi i zwierząt. Silnie zarysowany motyw wilczycy jako ucieleśnienie przemiany bohaterki. Atutem lektury są prawdy ukryte w jej treści: 1) „Każdy może znaleźć sposób na siebie, ale najtrudniejszy jest ten pierwszy krok. Najważniejsze to chcieć spróbować…” 2) „Miło jest gościom wejść do domu. Który na nich czeka. To oczekiwanie widać po gospodarzach, po ich sposobie zachowania, gestykulowania, mówienia. Wtedy nawet bałagan w domu nie przeszkadza, każdy kącik wita a świece i lampy świecą jaśniej…” 3) „Boże, uchowaj moje serce od nienawiści, a reszta się ułoży. Prawdziwa miłość nie zna wstrętu, odrazy, obrzydzenia, dobro jest prawdziwe i jasne.”
Dobre wprowadzenie w zimowo-świąteczne klimaty.Przypomnienie, co stanowi istotę Świat Bozego Narodzenia i poprzedzającego je czasu.

„Sekretna zima Jaśminy” to ciekawie skonstruowana powieść obyczajowa, łącząca rzeczywistość i magię, wrażliwość głównej bohaterki z twardym stąpaniem po ziemi. Niestety nie czytałam „Zwilczonej”, ale ten tom tworzy też odrębną całość, więc chyba nic się nie stanie, jeśli przeczytam je w odwrotnej kolejności. Dominującym motywem są relacje i to w dużym stopniu zaburzone....

"Sekretna zima Jaśminy" to powieść pełna uroku i siły. Jaśmina ucieka od męża i próbuje zacząć wszystko od nowa. Pomimo tak odważnego kroku, kobieta jest bardzo zagubiona. Nie wie gdzie iść. Co dalej zrobić. Nie ma planu. Na szczęście na jej drodze pojawiają się wyjątkowi ludzie.


Jaśmina ma podwójną naturę. Z jednej strony jest bardzo wrażliwa i delikatna, kocha zwierzęta i wierzy w ludzi. Z drugiej strony posiada niesamowitą siłę wewnętrzną. Bardzo polubiłam tę bohaterkę. Myślę, że wiele kobiet mogłoby się z nią utożsamić, a na pewno zaprzyjaźnić. Najważniejsze dla mnie w niej jest fakt iż nie jest idealna, przerysowana, nierealna. Ma wady i to jest fajne. Przecież każdy je ma. Nie chciałabym się jednak skupiać na jej przygodach. Chciałabym aby każdy sam je poznał. Mogę was jednak przekonać, że będzie ich sporo!


W powieści znajdujemy szczegółowe opisy przyrody. Dzięki nim możemy przenieść ośnieżonych, mazurskich lasów. Poczuć spokój i magię miejsca.


„Sekretna zima Jaśminy” jest bardzo dobrze skonstruowaną historią. Przypomina o tym co w życiu powinno być ważne. Uświadamia, że jesteśmy połączeni z naturą bardziej niż nam się wydaje. Lekkie pióro autorki pozwala zatracić się w powieści. Realistyczne postaci, identyfikować.




Moja ocena: *****

Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca

"Sekretna zima Jaśminy" to powieść pełna uroku i siły. Jaśmina ucieka od męża i próbuje zacząć wszystko od nowa. Pomimo tak odważnego kroku, kobieta jest bardzo zagubiona. Nie wie gdzie iść. Co dalej zrobić. Nie ma planu. Na szczęście na jej drodze pojawiają się wyjątkowi ludzie.


Jaśmina ma podwójną naturę. Z jednej strony jest bardzo wrażliwa i delikatna, kocha zwierzęta...

Druga część "Zwilczonej" o perypetiach Jaśminy. Nadal jest z mężem, któremu dała drugą szansę, no i prześladuje ją natarczywy kochanek Władek. Kobieta nie wie,c robić dalej, powoli podładowuje akumulatory na mazurskiej wsi.
Jaśmina wybiera się w dłuższą podróż do podlaskiej szeptuchy, która ma wskazać jej dalszą drogę.
Jak zwykle wyeksponowany jest wątek wilczycy. Raz to szeptucha, raz sama Jaśmina przedstawia różne legendy z wielu kręgów kulturowych o wilku, który kiedyś wskrzeszał ludzkość do życia, lub wilczycy, ktora przyjęła luzkie kształty by mieszkać u boku wybranka, rozważania o swojej wewnętrznej wilczycy.
Jaśmina spotyka wielu szczególnie podtrzymujących więź z naturą ludzi, między innymi leśniczego, który uratował z wnyków dwa młode wilki, jednego chce wypuścić do lasu. Są i zaklęcia, i czary by odpędzić niewczesne amory jednorazowego kochanka Władka. Niestety Jaśmina zostaje skonfrontowana z niewiernością męża, nie ma siły dalej mu wybaczać, pragnie uwolnienia. Pisarka uwrażliwia czytelnika na piękno przyrody, na utraconą harmonię egzystencji ludzi i zwierząt oraz roślin. Nawiązuje do licznych dzieł o kobiecej duchowości, do słynnej "Biegnącej z wilkamI", do książek psychologicznych Franckla. Jeśli macie ochotę na takie mistyczne uniesienia, dość klimatyczną i specyficzną literaturę i nurtuje was, czy Jaśmina wreszcie uwolni swój potencjał, dojdzie do ładu z dziką cząstką swej natury, to sięgnijcie po te książkę. Nowe wyzwania, zamkniecie rozdziału z Joachimem, samotne wychowanie córki- mam nadzieje, że te wszystkie zmiany zostaną nam przybliżone w kolejnej odsłonie.

Druga część "Zwilczonej" o perypetiach Jaśminy. Nadal jest z mężem, któremu dała drugą szansę, no i prześladuje ją natarczywy kochanek Władek. Kobieta nie wie,c robić dalej, powoli podładowuje akumulatory na mazurskiej wsi.
Jaśmina wybiera się w dłuższą podróż do podlaskiej szeptuchy, która ma wskazać jej dalszą drogę.
Jak zwykle wyeksponowany jest wątek wilczycy. Raz to...