Literatura jidyszowa jest interesującym elementem kultury II, wielokulturowej Rzeczypospolitej (podobnie zresztą jak kino żydowskie w jidysz). Manger, w przeciwieństwie do noblisty Isaaca Bashevisa Singera, w Polsce się nie urodził, ale akurat "Księgę raju" napisał w Warszawie i wydał w symbolicznym 1939 roku.

W oparciu o oceny na portalu widzę, że nie każdemu ta książka pasuje. Rozumiem to, bo to nie do końca literatura w moim guście. Natomiast ja bawiłem się przy niej świetnie. Manger ciekawie przetwarza starotestamentowy świat i mity, tworząc dość obrazoburczą wizję raju (a właściwie rajów, bo jest raj żydowski, gojski w formie prawosławnej i muzułmański zwany tureckim), który jest niedoskonały, tak jak i nasz świat (anioły niekiedy piją i biją żony, jest wyzysk, antysemityzm i ogólna nieufność poszczególnych grup Żydów). Do tego rzecz jest zabawna, jak choćby cały motyw ucieczki wołu ofiarnego (ma zostać zjedzony przez cadyków, gdy nadejdzie mesjasz) do gojskiego raju.

Zapewne część rzeczy jest nieczytelna dla mnie, jako dla osoby wyłącznie ogólnie orientującej się w kulturze żydowskiej, ponoć trochę znaczeń ucieka przy przekładzie z jidysz, natomiast na pewno warto po "Księgę raju" sięgnąć. Między innymi dlatego, by zobaczyć, co na terenie Polski pisano, zanim bestialska wojna lat 1939-1945 zmiotła dawny świat.

Literatura jidyszowa jest interesującym elementem kultury II, wielokulturowej Rzeczypospolitej (podobnie zresztą jak kino żydowskie w jidysz). Manger, w przeciwieństwie do noblisty Isaaca Bashevisa Singera, w Polsce się nie urodził, ale akurat "Księgę raju" napisał w Warszawie i wydał w symbolicznym 1939 roku.

W oparciu o oceny na portalu widzę, że nie każdemu ta książka...