Przyszedł czas na lekkie rozczarowanie. Niestety ta część przygód major Aidy mnie nie porwała, czegoś mi w tej książce zabrakło, abym bawiła się równie dobrze, jak przy poprzednich.

Pomimo Sojuszu i pozornego pokoju, Ross Ell skupili swoją uwagę na małym księżycu, zwanym Dzieckiem Boga, czego SOLCOM nie może pozostawić bez upewnienia się, o co chodzi. A do przeprowadzenia rozpoznania nie ma nikogo lepszego niż major Sorilla Aida.

Aida rusza z misją wyzwolenia uciskanych, zgodnie z mottem Zielonych Beretów. Szkoda, że pomimo akcji i tego, że cały czas coś się dzieje, zabrakło mi tutaj czegoś bliżej niesprecyzowanego. Major jakby nie była sobą do końca. Albo się starzeje, albo nie ma już serca do pracy i tak jak sama mówi, czas przejść na emeryturę. Sorilla dostaje do wykonania zadania całkiem nową załogę i tutaj oczywiście zarzut do autora, bo nowa załoga znów była bardziej imionami i nazwiskami, niż ludźmi z krwi i kości, nie przywiązałam się do nikogo z nich. I pomimo dużej ilości akcji, całość była lekko drętwa. Ale bardzo interesujący nowy gatunek, Dziecianie i ich planeta. Mogłoby być o nich więcej, bo generalnie nie dowiadujemy się o nich za dużo. Dodatkowy mały plusik dla autora za okręt USS „Polska” i polskiego kapitana.

Już widziałam zapowiedź kolejnej części. Oczywiście sprawdzę, chcę wiedzieć jak potoczą się dalej losy major Aidy, tym bardziej, że okładka jest intrygująca.

Przyszedł czas na lekkie rozczarowanie. Niestety ta część przygód major Aidy mnie nie porwała, czegoś mi w tej książce zabrakło, abym bawiła się równie dobrze, jak przy poprzednich.

Pomimo Sojuszu i pozornego pokoju, Ross Ell skupili swoją uwagę na małym księżycu, zwanym Dzieckiem Boga, czego SOLCOM nie może pozostawić bez upewnienia się, o co chodzi. A do przeprowadzenia...