Wielokrotnie mijałem „Diunę” na sklepowych półkach, kilka razy nawet wziąłem ją do ręki, ale od razu odkładałem z powrotem. „Przecież to jest s(y)f! Ja nie czytam czegoś takiego. Nigdy mi się nie podobało i na pewno nie spodoba.” - myślałem. Cóż, errare humanum est.
Może do gatunku samego w sobie się nie przekonam ostatecznie nigdy, jednakże książka Franka Herberta zawładnęła mną całkowicie.
To uniwersum żyje! Jak niewiele światów zrodzonych od początku do końca na papierze. Udało się to Tolkienowi, udało kilu innym pisarzom, którzy swoich opowieści nie umieszczali w znanej nam rzeczywistości i ponad wszelką wątpliwość udało się to Herbertowi. Aż człowiek zaglądając przez okno czuje zdziwienie, że zamiast piaszczystych wydm widzi trawę i majaczące gdzieś w oddali góry. Nie powiem ani słowa o fabule, bo naprawdę warto ją poznać osobiście. Bohaterowie są zrośnięci ze światem, w którym żyją i tak jak on autentyczni. Ich uczucia i motywacje nie budzą znaków zapytania. Są prawdziwe. Wprost nie mogę się doczekać aż dostanę w swoje ręce kolejną część. To jest jedna z tych książek, które uzależniają, nie pozwalają tak po prostu odstawić się na półkę. Naprawdę trudno jej nie polecić.
Jedyny niedosyt jak odczułem wynikł od wydawcy. Otóż zachwycony piękną okładką najnowszego wydania liczyłem na to, że grafik w samej książce będzie trochę więcej niż jedna ilustrująca każdą z trzech ksiąg. Z drugiej strony to zaleta. Nic nie zakłóca i nie wpływa na naszą wyobraźnię, która naprawdę ma tutaj pole do popisu.
Nieco chaotycznie i może nie do końca zrozumiale, bo świeżo po przeczytaniu jestem i wciąż zachwyt bierze górę nad racjonalnym myśleniem... polecam!

Wielokrotnie mijałem „Diunę” na sklepowych półkach, kilka razy nawet wziąłem ją do ręki, ale od razu odkładałem z powrotem. „Przecież to jest s(y)f! Ja nie czytam czegoś takiego. Nigdy mi się nie podobało i na pewno nie spodoba.” - myślałem. Cóż, errare humanum est.

Może do gatunku samego w sobie się nie przekonam ostatecznie nigdy, jednakże książka Franka Herberta...