Jestem świeżo po przeczytaniu owej książki i szczerze mówiąc mam wielki kłopot z oddaniem adekwatnej oceny. Absolutnie nie dlatego, że książka była zła, czy nie podobała mi się, bo podobała. Pochłonęła mnie w całości. Jako, że sama noszę imię takie, jak Myszka, zżyłam się z tą zagubioną w świecie dziewczynką i z jej światem. Płakałam z bezsilności, albo ze szczęścia, tak, jak Ewa; ale kiedy sytuacji przenosiła mnie do gabinetu Adama, miałam ochotę rzucić książką o ścianę, bądź podrzeć ją jak Myszka, odnaleźć jej ojca i udusić go własnymi rękami za taką nieczułość i obojętność.

"Poczwarka", w ciągu dwóch dni nauczyła mnie radości życia, ale także pokornego przeżywania smutków, i także wolności życia, wolności, która nie jest złą, a dobrą towarzyszką życia. Ta opowieść pozwala także na oswojenie się z doskonałością świata ukazywana w niedoskonałości stworzenia.

Dziękuję autorce za tę książkę i Myszkę, która pokazała, że swoim istnieniem tak naprawdę przynosi ludziom radość!

Jestem świeżo po przeczytaniu owej książki i szczerze mówiąc mam wielki kłopot z oddaniem adekwatnej oceny. Absolutnie nie dlatego, że książka była zła, czy nie podobała mi się, bo podobała. Pochłonęła mnie w całości. Jako, że sama noszę imię takie, jak Myszka, zżyłam się z tą zagubioną w świecie dziewczynką i z jej światem. Płakałam z bezsilności, albo ze szczęścia, tak,...