Jak ktoś mnie pyta jaka książka jest moim zdaniem najsmutniejsza, to zawsze polecam mu Pilcha. Takiego pesymistycznego ładunku emocjonalnego nie zauważyłem u żadnego autora(choć polecam ostrożność w słuchaniu moich sądach, bo się nie znam). W "Mieście utrapienia" jest podobnie. Jest jeszcze jedno podobieństwo do innych jego książek: poszarpana narracja oraz niesatysfakcjonujące zakończenie. Jednak pomimo tego małego minusu czyta się ją dobrze. Czasami nawet miło i refleksyjnie. Nieco absurdalny pomysł na fabułę zmierza ostatecznie w dobrym kierunku. Jest tu miłość, rodzinne historyjki, życiowe nieudacznictwo, przejaskrawiony obraz kobiety i w ogóle zestaw życiowych tematów podany w literackim sosie pełnym okrągłych zmian godnych laureata nagrody Nike.

Jeżeli ktoś się waha czy ją przeczytać to niech przestanie, bo warto. Ja polecam, ale osobiście powiem, że znam lepsze książki tego autora(choć to akurat jest zdanie skrajnie subiektywne).

Jak ktoś mnie pyta jaka książka jest moim zdaniem najsmutniejsza, to zawsze polecam mu Pilcha. Takiego pesymistycznego ładunku emocjonalnego nie zauważyłem u żadnego autora(choć polecam ostrożność w słuchaniu moich sądach, bo się nie znam). W "Mieście utrapienia" jest podobnie. Jest jeszcze jedno podobieństwo do innych jego książek: poszarpana narracja oraz...