Nikt nie pisze tak jak Libera; nikogo nie czyta się tak jak Liberę. I pewnie, można to powiedzieć o wielu pisarzach, ba, każdy może mieć swojego własnego Pisarza, takiego, że Nikt Jak On. Ale to nie zmienia faktu, że Libera jest wyjątkowy, wyjątkowo piękny. Jest coś w jego prozie, co mnie porusza, niezależnie od tego, czy czytam wywiad o Żoliborzu, opowieść o ostatnim spotkaniu z niewątpliwym mistrzem Libery, Beckettem, o ostatecznym rozczarowaniu opus magnum Andrzejewskiego czy pożegnanie Janusza Szpotańskiego. Może to ta muzyczność literatury, o której Libera często mówi, uchwycona i zachwycająca nawet kogoś, kto — ja jak — świadomie jej nie rozpoznaje.

Błogosławieństwo Becketta to zbiór tekstów o różnorodnej tematyce i formie, czego najlepszym dowodem są trzy ostatnie Wyznania: epickie, dramatyczne i liryczne. Ale wyłania się z nich jeden, spójny obraz autora, humanisty, erudyty, literata; który, co dość oczywiste, momentami nieco irytuje wyraźnym samozadowoleniem i pewnym poczuciem wyższości, niekiedy wpędza w kompleksy i zazdrość, ale zazwyczaj chyba jednak wzbudza zaufanie — a minęły wieki, odkąd ostatnio zdarzyło mi się uwierzyć w autorytet narratora, takie mamy anarchiczne czasy. Jest Libera mądrym głosem w dyskusji o literaturze, głosem starego mistrza; choć nie sposób nie zastanowić się, na ile to rzeczywiste mistrzostwo, a na ile wykreowana poza. Bo przecież mimo wszystkich wspaniałych tłumaczeń, artykułów i krótkich utworów, wydał na świat tylko jedno dzieło, które można określić jako wielkie. Chociaż, z drugiej strony, to jedno dzieło znaczy więcej niż dziesiątki utworów w przypadku niejednego pisarza.

(Więcej: http://szwabacha.blogspot.com/2014/11/antoni-libera-bogosawienstwo-becketta-i.html)

Nikt nie pisze tak jak Libera; nikogo nie czyta się tak jak Liberę. I pewnie, można to powiedzieć o wielu pisarzach, ba, każdy może mieć swojego własnego Pisarza, takiego, że Nikt Jak On. Ale to nie zmienia faktu, że Libera jest wyjątkowy, wyjątkowo piękny. Jest coś w jego prozie, co mnie porusza, niezależnie od tego, czy czytam wywiad o Żoliborzu, opowieść o ostatnim...