Cecelię Ahern do tej pory znałam tylko z „PS Kocham Cię”. Pewnie wielu z was zna tą książkę, cóż się dziwić, jest bardzo dobrą lekturą i zapada w pamięć. Tą, pożyczyłam od kuzynki, właściwie podprowadziłam ją jej z półki i połknęłam w tempie błyskawicznym. Szczerze mówiąc, po tytule spodziewałam się czegoś… oklepanego, ona zapracowana, on romantyk, albo na odwrót. Dostałam coś całkiem innego i jestem bardzo miło zaskoczona.
Głównym bohaterem jest Ivan, który zjawia się, gdy jakieś dziecko potrzebuje przyjaciela. Rodzice dzieci najczęściej nazywają go zmyślonym lub niewidzialnym przyjacielem, z prozaicznego powodu – nie widzą go. Ivana widzą tylko ci, którzy naprawdę potrzebują jego wsparcia. Gdy mężczyzna pojawia się na Fuhsia Lane, dostrzega go chłopiec o imieniu Luke. Okazuje się, że ma niezrównoważoną psychicznie matkę, która los swojego syna ma w głębokim poważaniu, więc chłopcem zajmuje się ciocia Elizabeth.
Elizabeth jest projektantką. Żyje w niemalże sterylnych warunkach, zawsze jest uporządkowana, zadbana i wszystko ma wypucowane na błysk. Pomimo tego, iż w jej życiu wszystko ma być perfekcyjne, ciocia Luke’a, jest osobą samotną i może właśnie dlatego, dzieje się rzecz dziwna – zaczyna dostrzegać Ivana, który przewraca jej życie do góry nogami.
Jedno trzeba przyznać pani Ahern. Potrafi do tego stopnia zaciekawić czytelnika, że choćby się dom walił, książkę trzeba skończyć jak najszybciej. Jej powieści zapadają głęboko w pamięć. Tak, jak wzruszyła mnie „PS Kocham Cię”, tak teraz rozbawiła i obudziła troszkę dziecięcych marzeń „Gdybyś mnie teraz zobaczył”.
W książce nie znajdziesz praktycznie nic utartego, zero schematów, które każdego czytelnika po jakimś czasie mogą znudzić. Myślę, że to w jej książkach jest ważne, stara się pokazać nam coś nowego, żebyśmy długo o niej pamiętali i chcieli czytać jej książki. Taka innowacja jest genialnym posunięciem, na pewno głęboko zapada w pamięć i sprawia, że do tych książek chce się wracać.
Bohaterowie, każdy z innej beczki. Sterylna Elizabeth, Luke, który doprowadza ją do szewskiej pasji, bo nie odniesie czasem talerza do zlewu, jej szalona siostra, która codziennie pakuje się w jakieś kłopoty i Ivan – uosobienie wszystkiego, co powinno mieć dziecko. Beztroski, ciągle uśmiechnięty, wzbudzający zaufanie, a do tego wszystkiego również męski i pociągający.
Nie pozostaje mi nic innego, jak polowanie na inne książki tej niezwykłej autorki. Mogę być pewna, że się nie zawiodę i zapewniam to również wam. Polecam!

Cecelię Ahern do tej pory znałam tylko z „PS Kocham Cię”. Pewnie wielu z was zna tą książkę, cóż się dziwić, jest bardzo dobrą lekturą i zapada w pamięć. Tą, pożyczyłam od kuzynki, właściwie podprowadziłam ją jej z półki i połknęłam w tempie błyskawicznym. Szczerze mówiąc, po tytule spodziewałam się czegoś… oklepanego, ona zapracowana, on romantyk, albo na odwrót. Dostałam...