„Nietrudno było dostrzec w jej słowach uniwersalną ludzką tęsknotę za znaczeniem, której się z jakiegoś powodu po niej nie spodziewałam – niesłusznie, przyznaję. Trudno człowiekowi przejść przez życie bez poczucia sensu. Uciekamy się do rozmaitych określeń – siły wyższej, cudu – wciąż jednak chodzi o sens życia, o znak, kierunek, wskazówkę”.

Jak można przeczytać na okładce, „Ciało z jej ciała” to „historie ludzi, którzy podarowali komuś część siebie”. W tym króciutkim opisie zawiera się właściwie cała treść książki. Autorka sama przeszła transplantację, a potem postanowiła poszukać odpowiedzi na pytanie, dlaczego dawcy zostali dawcami. Skontaktowała się z wieloma osobami, z niektórymi na żywo, z niektórymi wyłącznie mailowo czy telefonicznie. Z niektórymi wcale. Do dziś wyrzuca sobie brak choćby listu, choćby pocztówki z podziękowaniami, którą powinna wysłać do rodziny zmarłego dawcy pierwszej nerki. Dawczynię drugiej poznała osobiście. Ona była ogniwem, które niczym łańcuch pociągnęło za sobą dalsze działania – wyruszenie w podróż dosłowną oraz emocjonalną.

Jednocześnie mam sporo przemyśleń i niewiele pytań, więc nie będę się rozwlekać. Tak jak Slavenka Drakulić dziwiłam się, czytając wyjaśnienia niektórych z tych ludzi. Próbowałam je zrozumieć, choćby częściowo spojrzeć na ten temat z ich perspektywy. W grupie darczyńców znalazł się kontrowersyjny milioner, bohater głośnego wywiadu, dzięki któremu wielu ludzi po raz pierwszy usłyszało o przeszczepach od niespokrewnionych dawców. Była też młoda dziewczyna, która swoją decyzją sprzeciwiła się woli dziadka, głowy patriarchalnej rodziny. Była studentka i osoba duchowna, wyznawcy jakichś religii oraz osoby niezwiązane bliżej z żadnym kultem (niekoniecznie ateiści). Każda z nich miała własne powody do oddania nerki komuś zupełnie obcemu. Dla jednych była to wdzięczność, dla innych gest altruizmu, dla jeszcze innych czyn oczywisty. Po prostu trzeba było to zrobić.

Autorka poruszyła wiele ciekawych tematów, w tym kwestię obaw, które żywi zarówno dawca, jak i biorca. Pierwszy może zakładać, że drugi będzie zobowiązany do wdzięczności, że zacznie czuć „brzemię daru”. Drugi z kolei może się obawiać, że pierwszy będzie oczekiwał od niego kontaktu, dbania o otrzymany narząd, udowodnienia, że na niego zasługuje. Niby różne lęki, a mogą ciążyć tak samo. Sama pewnie miałabym podobne obawy jako biorczyni. A jako dawczyni? Jestem w stanie zrozumieć, że „poprzedni właściciel” chciałby mnie poznać. I zapewne w jakiś sposób ocenić, do kogo trafił jego dar.

Książka czekała na półce kilka lat, aż wreszcie się doczekała. Jeśli interesujecie się taką tematyką i odpowiada Wam spokojna narracja, polecam.

„Nietrudno było dostrzec w jej słowach uniwersalną ludzką tęsknotę za znaczeniem, której się z jakiegoś powodu po niej nie spodziewałam – niesłusznie, przyznaję. Trudno człowiekowi przejść przez życie bez poczucia sensu. Uciekamy się do rozmaitych określeń – siły wyższej, cudu – wciąż jednak chodzi o sens życia, o znak, kierunek, wskazówkę”.

Jak można przeczytać na...

Slavenka tym razem nie o wojnie - zgłębia motywacje niespokrewnionych dawców organów po tym, jak po raz drugi okazała się biorcą nerki. Każdy rozdział to historia jednego z dawców. Nie oferuje twardych wniosków, ale nie jest jej zamiarem tworzenie publikacji naukowej, zwłaszcza w dobie początków dobrowolnych przeszczepów. Interesująca próba nazwania i zgłębienia ukrytych motywacji

Slavenka tym razem nie o wojnie - zgłębia motywacje niespokrewnionych dawców organów po tym, jak po raz drugi okazała się biorcą nerki. Każdy rozdział to historia jednego z dawców. Nie oferuje twardych wniosków, ale nie jest jej zamiarem tworzenie publikacji naukowej, zwłaszcza w dobie początków dobrowolnych przeszczepów. Interesująca próba nazwania i zgłębienia ukrytych...

Jest to książka o heroicznej odwadze ludzi, którzy oddali nieznanym osobą własne nerki. Jest to tego typu książka, która otwiera oczy na problemy drugiego człowieka. Po przeczytaniu jej człowiek zaczyna zastanawiać się czy serio jest taki dobry dla innych jak mu się do tej pory wydawało.

Jest to książka o heroicznej odwadze ludzi, którzy oddali nieznanym osobą własne nerki. Jest to tego typu książka, która otwiera oczy na problemy drugiego człowieka. Po przeczytaniu jej człowiek zaczyna zastanawiać się czy serio jest taki dobry dla innych jak mu się do tej pory wydawało.

Historie osób, które podjęły decyzje, by oddać swoją nerkę osobie potrzebującej przeszczepu. Nie były spokrewnione, nie znały biorcy, ani nie otrzymały żadnych profitów z tej okazji. Jakie zatem mogły być ich motywacje? Dlaczego młode osoby zdecydowały się na taki krok? Wydaje się, że książka nie wyczerpuje tematu. Trudno zrozumieć, jak to jest obudzić się pewnego dnia i stwierdzić, że tym, co mogę zrobić dla świata, jest nie wpłacenie paru zł na WOŚP, oddanie krwi, czy nawet szpiku, ale własnego, funkcjonującego narządu.

Historie osób, które podjęły decyzje, by oddać swoją nerkę osobie potrzebującej przeszczepu. Nie były spokrewnione, nie znały biorcy, ani nie otrzymały żadnych profitów z tej okazji. Jakie zatem mogły być ich motywacje? Dlaczego młode osoby zdecydowały się na taki krok? Wydaje się, że książka nie wyczerpuje tematu. Trudno zrozumieć, jak to jest obudzić się pewnego dnia i...

Książka porusza tematykę o której na nie słychać w codziennym życiu. Opisuję przeszczep nerki u głównej bohaterki w czasach kiedy nie było to tak powszechne jak obecnie a jednocześnie porusza sytuację Jugosławii jaka miała miejsce przed i po rozpadzie. Według mnie książka jest warta przeczytania.

Książka porusza tematykę o której na nie słychać w codziennym życiu. Opisuję przeszczep nerki u głównej bohaterki w czasach kiedy nie było to tak powszechne jak obecnie a jednocześnie porusza sytuację Jugosławii jaka miała miejsce przed i po rozpadzie. Według mnie książka jest warta przeczytania.

Slavenka porusza w swojej książce istotny temat przeszczepów, a w szczególności przeszczepu nerki od niespokrewnionego dawcy. Pokazuje, jak z wielu różnych powodów ludzie decydują się oddać potrzebującym swoją nerkę, nie oczekując niczego w zamian, a czasem także zupełnie nie wiedząc, kim jest biorca.
Autorka opisuje również swoje własne doświadczenia. Książka ta znacznie poszerzyła moją wiedzę nt. transplantacji nerek oraz funkcjonowaniu na tzw. "sztucznej" nerce.

Naprawdę warto przeczytać tą książkę.

Slavenka porusza w swojej książce istotny temat przeszczepów, a w szczególności przeszczepu nerki od niespokrewnionego dawcy. Pokazuje, jak z wielu różnych powodów ludzie decydują się oddać potrzebującym swoją nerkę, nie oczekując niczego w zamian, a czasem także zupełnie nie wiedząc, kim jest biorca.
Autorka opisuje również swoje własne doświadczenia. Książka ta znacznie...