Wielu czytelników omija szerokim łukiem książki napisane w XIX wieku lub starsze. Usprawiedliwiają się tym, ze nie przemawia do nich taki staroć, że to nie ich czasy itp. A szkoda, bo właśnie wtedy postawały takie klasyki jak „Portret Doriana Graya” Oscara Wilde’a. Tej książki nie trzeba nikomu specjalnie przedstawiać. Każdy wie mniej więcej o co w niej chodzi.

Głównym bohaterem jest tytułowy Dorian Gray, którego potrafi zmienić najbardziej prozaiczna rzecz. Pierwszą rzeczą, która odmieniła jego poglądy, to portret, który namalował jego przyjaciel, zrozumiał wtedy, że nie chce się nigdy zestarzeć i zawsze chciałby być taki młody jak teraz. Książka Oscara Wilde’a opowiada historię z początku idealnego młodzieńca, który zmienia się pod wpływem ludzi, wydarzeń.

Akcja książki dzieje się w XIX–wiecznym Londynie. Możemy poznać zachowania tamtejszych arystokratów oraz normy, które tam panują. Czytamy o teatrach, parkach spotkaniach u księżnej – to wszystko przybliża nam dodatkowo postać Doriana, który na każdy temat ma odmienne zdanie.

Czytelnicy poznają uczucia Doriana Graya przez co może wydawać się im jeszcze bardziej fascynujący. Jego postać jest wyjątkowa. Cechuje go nie tylko wielka uroda, ale i podążanie za uczuciami i mądrość. Trudno znaleźć w dzisiejszej literaturze osobę, która choćby w małym stopniu była tak intrygująca, jak bohater książki Oscara Wilde’a. Autor wykreował naprawdę niesamowitą postać, która zaczęła żyć własnym życiem. Kiedy jednak Dorian poznaje arystokrację, w której pełno jest osób cynicznych, chciwych. Zaczyna on myśleć nad własnym życiem i wypowiada życzenie, że chce być wiecznie młody, nawet za cenę własnego życia.

Dość ważną postacią jest również Harry, który pokazuje Grayowi, jaki świat jest naprawdę. Zalewo go własnymi myślami, teoriami, które są sprzeczne z tym, w co do tej pory wierzył Dorian. Tego bohatera można by mianem złego. Jest on przeciwieństwem głównego bohatera, a mimo różnych poglądów stają się dla siebie serdecznymi przyjaciółmi.

Z początku akcja dzieje się dość wolno. Autor wprowadza nas w swój świat i pokazuje jakie są jego realia. Dopiero później zaczyna się coś dziać. Cała książka skupia się na postaci głównego bohatera, ale występują w niej wątki, które nie dotyczą go bezpośrednio. Są one ciekawą odmianą i wprowadzają do książki trochę świeżości.

Styl pisania autora jest ciekawy. Nie rozciąga on opisów, ani dialogów. Wszystko jest wywarzone, ale jednocześnie przepełnione uczuciem. Na każdej stronie, w każdym zdaniu czuć prawdziwość słów, które autor nam przekazuję. Widać, że skupiał się na tym, by zawrzeć w tekście wszystkie emocje i uczucia, a nie by pisać elaborat o mijanym lesie.

Na pochwałę zasługuję także autor. Widać, że miał wytyczony plan do tego, jak będzie ta powieść wyglądała. Trzymał się tego od początku do końca i nie robił przerwy na jakieś mało znaczące fakty. Wszystko co napisał w tej książce, miało znaczenie. Nic nie pozostaje w niej bez odzewu.

Całą książkę czyta się bardzo szybko. Nie ma ona przerażającej ilości stron, ani nad wyraz archaicznego słownictwa. Nie jest to powieść lekka i trzeba się w nią wczytać, aby zrozumieć jej prawdziwe przesłanie (wtedy książki jeszcze takowe miały). Powinna być to lektura obowiązkowa dla każdego. Możemy w niej znaleźć nie tylko historię Doriana Graya, ale również pragnienie, które może zgubić każdego: wieczną młodość.

„Portret Doriana Graya” przykuwa uwagę czytelnika tak dobrze, że ten chce zostać przy niej na dłużej. Po skończeniu jej ma się wielki niedosyt i jednocześnie czujemy się oczarowani zakończeniem, które jest idealne, ale niestety tragiczne, jak bywa w przypadku wielu powieści gotyckich.

Ta powieść nie jest szablonowa. Została napisana z uczuciem i sam autor przyznał, że ma coś z Harrego, Basila, Doriana. Pisarz przekazuje nam w tej książce swoje poglądy, teorie. Jest ona jego przemyśleniami i jednocześnie możemy w niej znaleźć przejmującą historię chłopaka, którego zgubiła pycha.

Tą książkę powinni przeczytać wszyscy. Nie ważne czy ktoś jest młody, stary. „Portret Doriana Graya” to idealna powieść, którą każdy powinien poznać. Trudno znaleźć dzieło, które dorównywałoby tej powieści. Jest ona inna, pasjonująca, wciągająca, zastraszająca. Ma wszystko co powinna mieć dobra literatura: świetnych, prawdziwych bohaterów, niesamowitą akcję. To wszystko składa się na powieść, która jest fantastyczna. Nie można jej porównać z żadną inną.

Wielu czytelników omija szerokim łukiem książki napisane w XIX wieku lub starsze. Usprawiedliwiają się tym, ze nie przemawia do nich taki staroć, że to nie ich czasy itp. A szkoda, bo właśnie wtedy postawały takie klasyki jak „Portret Doriana Graya” Oscara Wilde’a. Tej książki nie trzeba nikomu specjalnie przedstawiać. Każdy wie mniej więcej o co w niej chodzi.

Głównym...