Ta krótka opowiastka znacznie umiliła mi moje wczorajsze tramwajowe wojaże. Wybrana na chybił trafił, bo wyciągnięta zupełnie przypadkiem z półki na 5 minut przed wyjściem z domu, bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Stała się również kopalnią informacji na temat "książki w książce". Przewodnim tytułem, który już zdążyłam umieścić w zakładce "chcę przeczytać" jest natomiast "Smuga cienia" autorstwa J. Conrada.

Czy książki mogą być niebezpieczne? Co więcej, czy książki mogą zabić? Autor przekonuje nas, że jak najbardziej, bo jeśli nie do śmierci, to doprowadziły naszych bohaterów przynajmniej do obłędu. Myślę, że należy podejść do tego stwierdzenia z dystansem i odczytywać je przede wszystkim w kontekście tego, jaki wpływ dana literatura ma na swoich czytelników, a nie oszukujmy się - może on być całkiem spory. Dodajmy do tego jeszcze element pewnej nieobliczalności, gdyż dana lektura może wywrzeć zupełnie różne wrażenia u jej czytelników. Tak samo, jak każdy z nas ma prawo zupełnie inaczej traktować te papierowy karty. Jeden po niej kreśli, notując wszelkie skojarzenia i myśli, inny zaś na ten sam egzemplarz chucha i dmucha, obchodząc się z nim jak z jajkiem.

Jednakże wróćmy do samej fascynacji, a poniekąd i obsesji na punkcie literatury - czyż nie wydaje Wam się chociaż po części znajoma i bliska? Nie mówię tu o skrajnym fanatyzmie, bądź też bezmyślnym opętaniu przez niejednokrotnie kontrowersyjne, acz niebywale krasomówcze idee. Nie, mam tutaj na myśli po prostu pochwałę słowa pisanego przeobrażoną w niebotyczne stosy, które każdemu z nas (książkowych blogerów) zdarza się prezentować na swoich stronach. W ten oto sposób tworzymy swoje własne "domy z papieru", a ta książka zawiera na ten temat mnóstwo trafnych spostrzeżeń. Byłam w szoku jak wiele racji w moim przypadku miał autor przytaczając takie zdania, jak:

"Nikt nie chce stracić książki. Wolimy zgubić pierścionek, zegarek, czy parasol, niż książkę, której już nie będziemy czytali, ale która zachowuje, w samym brzmieniu tytułu, jakąś dawną i być może utraconą emocję."

albo

"Jako czytelnicy szpiegujemy biblioteki przyjaciół, choćby tylko dla rozrywki. Czasami po to, żeby odkryć książkę, którą chcielibyśmy przeczytać, a której nie mamy, czasami po to, by dowiedzieć się, co pożarło zwierzę, z którym się zadajemy."

Dodatkowo zasypano Chomika mnóstwem tytułów i nazwisk, tak że szpiegowanie ich i tropienie zajmie mi na pewno kilka ładnych dni oraz powiększy niekończącą się listę pt. "chcę przeczytać". Jak nietrudno się domyślić powyższą książeczkę ze szczerego serca Wam polecam :)

http://kronikachomika.blogspot.com/

Ta krótka opowiastka znacznie umiliła mi moje wczorajsze tramwajowe wojaże. Wybrana na chybił trafił, bo wyciągnięta zupełnie przypadkiem z półki na 5 minut przed wyjściem z domu, bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Stała się również kopalnią informacji na temat "książki w książce". Przewodnim tytułem, który już zdążyłam umieścić w zakładce "chcę przeczytać" jest natomiast...