dobrze rozpisana struktura wstrętu, ale pewne rzeczy znane skądinąd (i niekiedy lepiej opracowane pewne interesujące kwestie; np. z działki naukowej paradygmat kognitywno-ewolucyjny dobrze sobie radzi z wyjaśnianiem ludzkich "pierwocin") jak np. od wymienianej wielokrotnie M. Douglas (skoncentrowanej głównie na analizie pierwotnej religii hebrajskiej). Liczne nawiązania Kristevy pokazują, że znaczna część tekstu zawdzięcza zapożyczeniom od innych autorów i przepracowaniu materiału przez maszynkę psychoanalityczną. Momentami patosu poetyki psychoanalitycznej było zbyt wiele, ukraszonego do tego zachwytem literaturą. Celine'a jeszcze nie znam, więc się nie wypowiem. Sporo w lekturze pominąłem, jedynie przekartkowałem, tak trzeba było, byłem nastawiony na to, że wniesie to raczej więcej od strony rozeznania antropologicznego i psychologicznych rozjaśnień. Niemniej dobrze wiedzieć skąd się biorą pewne hasła, już niemal bonmoty, powtarzane wśród części fascynatów i speców od kultury, lewicy i postmodernizmu.
Zagadnienie wstrętu w Biblii i pierwotnej religii hebrajskiej warto uzupełnić o "Rzeczywistość Hebrajczyków", najlepiej to rozpracowywująca, a dopiero niedawno odkopana pozycja, wyprzedzająca tak M. Douglas, Kristevę jak i paradygmat kognitywno- ewolucyjny w antropologii i religioznawstwie (Goldberg był z wykształcenia biologiem).
Plus za tematykę, plus za to, że klasyk w tematyce, ale jeżeli ktoś zna książki, autorów z dobrymi wyjaśnieniami, podejściem do zjawiska wstrętu >> pisać.

dobrze rozpisana struktura wstrętu, ale pewne rzeczy znane skądinąd (i niekiedy lepiej opracowane pewne interesujące kwestie; np. z działki naukowej paradygmat kognitywno-ewolucyjny dobrze sobie radzi z wyjaśnianiem ludzkich "pierwocin") jak np. od wymienianej wielokrotnie M. Douglas (skoncentrowanej głównie na analizie pierwotnej religii hebrajskiej). Liczne nawiązania...