"Pani Dalloway powiedziała, że sama kupi rękawiczki." - Tak brzmi pierwsze zdanie otwierającego ten zbiór opowiadań tekstu zatytułowanego "Pani Dalloway na Bond Street". Nawiązanie do słynnej postaci Clarissy Dalloway nie jest, bynajmniej, przypadkowe. Pani Dalloway jest bowiem, jeśli nie bohaterką pierwszego planu, to na pewno drugiego lub trzeciego niektórych innych opowiadań zawartych w "Damie w lustrze". Teksty Virginii Woolf to szczyt artyzmu, jeśli chodzi o literacki impresjonizm oraz tak popularny na początku XX wieku strumień świadomości. Woolf, podczas lektury jej opowiadań, pozwala nam się zachwycić każdą drobną chwilą, uświadamia, jak wiele myśli jest w stanie przemknąć przez nasz umysł w ciągu zaledwie kilku sekund, choćby podczas podnoszenia z ziemi szpilki, kiedy i tak dodatkowo umysł zajmuje stwierdzenie, że przecież "szpilki od Slatera są tępe." Jest to jednak tylko przykład. Najbardziej w tym zbiorze urzekły mnie trzy opowiadania mające wyraźne nawiązanie do tematyki animalistycznej, a mianowicie "Wdowa i papuga - prawdziwa historia", "Lappin i Lapinowa" oraz "Kundel Gipsy". Teksty te wyraźnie ukazują, że dopóki są w naszym życiu zwierzęta i jesteśmy do nich bardzo pozytywnie nastawieni, nie może nas spotkać nic złego. Swego rodzaju smutek i pustka pojawiają się jednak natychmiast, gdy tylko zamkniemy się na ukochane zwierzęta. Opowiadania Virginii Woolf nie są jednak tylko i wyłącznie zabawne i pozytywne. Pewnym niepokojem napawają mnie te fragmenty, w których autorka wprost pisze o pięknie głębi wodnej i śmierci samobójczej. W kontekście biografii pisarki ma to jednak swoje, odrębne od tomu opowiadań, znaczenie. Polecam.

"Pani Dalloway powiedziała, że sama kupi rękawiczki." - Tak brzmi pierwsze zdanie otwierającego ten zbiór opowiadań tekstu zatytułowanego "Pani Dalloway na Bond Street". Nawiązanie do słynnej postaci Clarissy Dalloway nie jest, bynajmniej, przypadkowe. Pani Dalloway jest bowiem, jeśli nie bohaterką pierwszego planu, to na pewno drugiego lub trzeciego niektórych innych...