Drugą książkę z serii "Historia państw świata w XX wieku" oceniam nieco niżej od pierwszej, którą były "Węgry" Jerzego Kochanowskiego. Chociaż lubię bardziej szczegółowe opisy historiograficzne, to nie odniosłem wrażenia, że praca Małgorzaty Willaume cechuje się większą szczegółowością niż monografia o Węgrzech, choć objętość ma większą. Z pewnością w odniesieniu do XX wieku jest to praca lepsza niż stara już "Historia Rumunii" Juliusza Demela, która powstała w epoce niesprzyjającej uczciwemu historycznemu spojrzeniu na XX-wieczne losy państw tej części Europy. Odniosłem jednak wrażenie, że w opisie dziejów Rumunii po 1965 Autorka nadmiernie skupiła się na postaci Ceausescu i jego działaniach za mało miejsca poświęcając innym aspektom. Oprócz tego zauważyłem, że nie poruszyła w ogóle problemu pewnej kontynuacji rządów komunistycznych po 1990 (sytuacja analogiczna jak w Polsce): rządzący Rumunią Ion Iliescu był przecież takim samym komunistycznym aparatczykiem jak Ceausescu. To rzuca pewne światło na sytuację polityczną w tym kraju. To taka kwestia do przemyślenia.

Tomasz Babnis

Drugą książkę z serii "Historia państw świata w XX wieku" oceniam nieco niżej od pierwszej, którą były "Węgry" Jerzego Kochanowskiego. Chociaż lubię bardziej szczegółowe opisy historiograficzne, to nie odniosłem wrażenia, że praca Małgorzaty Willaume cechuje się większą szczegółowością niż monografia o Węgrzech, choć objętość ma większą. Z pewnością w odniesieniu do XX...