Ciekawa książka opowiadająca o historii Albanii w XIX i początku XX wieku. Książka ta opowiada o tym z jakimi problemami musieli zmagać się Albańczycy w XX wieku. Książkę tę szczególnie polecam tym który chcą bliżej poznać historię Albanii.

Ciekawa książka opowiadająca o historii Albanii w XIX i początku XX wieku. Książka ta opowiada o tym z jakimi problemami musieli zmagać się Albańczycy w XX wieku. Książkę tę szczególnie polecam tym który chcą bliżej poznać historię Albanii.

Książka z serii Historia państw świata w XX wieku.

Na początku autor przedstawia sytuację narodu albańskiego przed XX wiekiem, gdy były to mniejszości w Imperium Osmańskim, które łączył przede wszystkim wspólny język. Wraz ze słabnięciem siły imperium rosły chęci do walki Albańczyków o swobodę i dbanie o swoją suwerenność, a później również niepodległość.
Tuż przed I wojną światową wojna na Bałkanach, słabnięcie Turków i wsparcie Włoch i Austro-Węgier pozwoliło uzyskać Albanii niepodległość w 1912 roku, a rok później gorące do dzisiaj Kosowo trafiło do Serbii.

Po wojnie, gdy Albania miała uznane przez świat granice, próby wprowadzenia demokracji okazały się porażką. Kraj żył w ciągłym chaosie, wprowadzono mało efektywną monarchię, a ogromna zależność od pieniędzy i wpływów z Włoch sprawiły, że Albania kompletnie nie była przygotowana na włoski atak w 1939. W okupowanej najpierw przez Włochów, a później Niemców Albanii rosnąć w siłę zaczęli komuniści, których sekretarzem był Enver Hoxha.

Początkowo Albania współpracowała z Jugosławią, jak pogorszyły się stosunki Jugosławii z ZSRR, to weszła pod ochronę radziecką, a po konflikcie ZSRR współpracą z Albanią zajęły się Chiny. Albańskie piekło rozpoczęło się na dobre, gdy Chiny zaczęły współpracować z Ameryką, a Albania przestała być dla nich przydatna jako pośrednik w rozmowach z zachodem.

Wydobycie surowców i drobny eksport pozwalały jako tako krajowi funkcjonować, jednak całkowite odcięcie się od zadłużania i pomocy z zewnątrz miało ogromne konsekwencje po klęskach żywiołowych, które nawiedziły kraj. Ogromnym problemem był także duży przyrost naturalny, przez które młodzi ludzie nie mieli gdzie mieszkać, gdzie pracować, a za ucieczkę z kraju i za jakąkolwiek krytykę władzy karane były całe rodziny.

Tu trochę brakuje opisu tego piekła w społeczeństwie, za słabo to wybrzmiewa, więc warto uzupełnić ten obraz reportażem Błoto słodsze niż miód.

Po śmierci Xoxhy w 1985 nadal w kraju było ciężko, dopiero w latach 90. władzę przejęła partia demokratyczna i zaczęła korzystać z pomocy międzynarodowej i reformować kraj, ale postkomunistyczne czystki sprawiły, że służby porządkowe czy prokuratura była obsadzona niedoświadczonymi ludźmi, więc w kraju panował chaos i szerzyła się korupcja.

Doprowadziło to upadku ogromnej piramidy finansowej w 1997, po czym wściekłe społeczeństwo przejęło siłą władzę w kraju. Ofiar były setki, kraj plądrowano i społeczeństwo się potężnie uzbroiło, bo służby były bezradne lub niechętne do walki z cywilami. Rewolucja doprowadziła do ukształtowania nowego rządu.

Paradoksalnie kraj rozwinął się dzięki wojnie w Kosowie, do Albanii spłynęła masa uchodźców i międzynarodowej pomocy, co mocno napędziło gospodarkę, jednak w wiek XXI Albania weszła z bardzo słabej pozycji.

Historia Albanii jest tak ciekawa i mało znana, że książka się broni samą tematyką, a napisana jest też zgrabnie i dla laika w sam raz.

Książka z serii Historia państw świata w XX wieku.

Na początku autor przedstawia sytuację narodu albańskiego przed XX wiekiem, gdy były to mniejszości w Imperium Osmańskim, które łączył przede wszystkim wspólny język. Wraz ze słabnięciem siły imperium rosły chęci do walki Albańczyków o swobodę i dbanie o swoją suwerenność, a później również niepodległość.
Tuż przed I wojną...

przeczytałem przed wyjazdem. Nieco ciężkawa i zdezaktualizowana.

przeczytałem przed wyjazdem. Nieco ciężkawa i zdezaktualizowana.