"Szumowiny" to kolejna całkiem udana powieść Horsta, który udowadnia, że można wymyślić oryginalną i frapującą fabułę nie gubiąc przy tym realizmu.
W gruncie rzeczy ta książka to przykład solidnego rzemiosła - nie porywa tempem, nie szarpie emocjami ani nie podnosi ciśnienia, za to wszystko jest poukładane, wygładzone (zwłaszcza wszyscy śledczy z Wistingiem na czele) i trafione w punkt. Nawet zakończenie nie jest w stanie zaskoczyć, tylko czy akurat to jest atut?
A jednak autor konsekwentnie utrzymuje przyzwoity poziom i gwarantuje kolejne godziny satysfakcjonującej lektury. Po prostu ten pan naprawdę potrafi dobrze pisać.
Po przeczytaniu pięciu książek Horsta stwierdzam, że zdecydowanie najlepsze są dwie napisane jako ostatnie, co mogłoby oznaczać, że autor się rozwija, a w każdym razie wzbogaca swoje powieści o ważne problemy społeczne.
Z punktu widzenia polskiego czytelnika to już nie jest taka dobra wiadomość, bo w wyniku radosnej polityki wydawniczej dostajemy ten cykl w odwrotnej kolejności, a zatem być może najlepsze już za nami.
A już tak całkiem serio to zachęcam do sięgnięcia po tę książkę. Mimo że na pewno nie jest to najlepsza pozycja w dorobku Jorna Liera Horsta, to i tak pozytywnie wyróżnia się wśród całej masy książek tego gatunku.

"Szumowiny" to kolejna całkiem udana powieść Horsta, który udowadnia, że można wymyślić oryginalną i frapującą fabułę nie gubiąc przy tym realizmu.
W gruncie rzeczy ta książka to przykład solidnego rzemiosła - nie porywa tempem, nie szarpie emocjami ani nie podnosi ciśnienia, za to wszystko jest poukładane, wygładzone (zwłaszcza wszyscy śledczy z Wistingiem na czele) i...