Landon Carter ma siedemnaście lat i chodzi do ostatniej klasy liceum. Stoi zatem u progu dorosłości i przed nim kilka ważnych decyzji, między innymi wybór uczelni. Jednak nie to zaprząta mu głowę. Wielkimi krokami zbliża się doroczny bal, a on wciąż nie ma partnerki. Niestety wszystkie potencjalne kandydatki idą już z kimś innym i Landon ostatecznie decyduje się zaprosić Jamie Sullivan, córkę pastora. Dziewczyna, choć uwielbiana przez wszystkich dorosłych mieszkańców miasteczka, przez rówieśników traktowana jest jak dziwadło. Może dlatego, że bardzo się od nich różni. Nigdy nie pojawia się na żadnych imprezach. Jest cicha, zawsze gotowa nieść pomoc potrzebującym, ma dla każdego miłe słowo i nie rozstaje się z Biblią. Jest zatem zupełnym przeciwieństwem Landona.

Znajomość tej dwójki nie kończy się na szkolnym balu. Początkowo, wyśmiewany przez kolegów Landon, stara się unikać Jamie, w końcu jednak dostrzega jej wyjątkowość i powoli się w niej zakochuje. Dziewczyna skrywa jednak pewien sekret, a gdy zdecyduje się o nim powiedzieć, już nic nie będzie takie samo…

Domyślam się, że fabułę tej książki zna prawie każdy. Nie znam chyba osoby, która nie oglądała Szkoły uczuć, którą nakręcono właśnie na podstawie Jesiennej miłości. Sama obejrzałam ten film z tysiąc razy i za każdym razem bardzo mnie wzruszał. To było jednak dobrych kilka lat temu i teraz podejrzewam, że nie byłabym już pod tak dużym wrażeniem, bo nie przepadam za ckliwymi historyjkami. Może dlatego książka Sparksa nie zauroczyła mnie tak jak innych czytelników?

Przede wszystkim zarzucam jej schematyczność i naiwność. Nie dostrzegam też żadnego przesłania. Autor z pewnością chciał podkreślić, że warto cieszyć się każdym dniem, nie tracić wiary w Boga i ludzi i czerpać przyjemność z każdej najdrobniejsze rzeczy, ale ja jakoś nie potrafię dopatrzeć się w tym wszystkim głębszego sensu. Poza tym bardzo drażniła mnie główna bohaterka. Zawsze z uśmiechem nadstawiała drugi policzek i wszystko było dla niej „Bożym zamysłem”. Spokojna, uczynna i miała aż do znudzenia. A ja zdecydowanie wolę postacie z charakterem niż takie świątobliwe dziewczątka.

Jesienna miłość ma też swoje zalety. Autor posługuje się bardzo przystępnym językiem, a niewielka objętość książki sprawie, że nie wiemy nawet kiedy przewracamy ostatnia stronę. Znajdą się też na pewno tacy, którym łezka zakręci się w oku na sam koniec :) Ja przez sentyment do filmu daję czwórkę, ale jest to trochę naciągana ocena.

Landon Carter ma siedemnaście lat i chodzi do ostatniej klasy liceum. Stoi zatem u progu dorosłości i przed nim kilka ważnych decyzji, między innymi wybór uczelni. Jednak nie to zaprząta mu głowę. Wielkimi krokami zbliża się doroczny bal, a on wciąż nie ma partnerki. Niestety wszystkie potencjalne kandydatki idą już z kimś innym i Landon ostatecznie decyduje się zaprosić...