„Wszystkie kolory nieba” to druga i jak dotąd ostatnia historia miłości Igi i Wiktora tocząca się w pięknym Krakowie. Krystyna Mirek postanowiła dokończyć urwaną akcję rozgrywającą się w restauracji Wiktora. Jak to z miłością bywa, nie zawsze jest cudowna, wspaniała i beztroska, choć poznając początkowe losy głównych bohaterów każdy życzyłby im wszystkiego dobrego. Sięgając po „Wszystkie kolory nieba” poznajemy kolejne rozterki Igi, która oprócz przeszkody w postaci niechęci przyszłej teściowej, musi poradzić sobie z pogłębiającą się chorobą alkoholową ojca. To wszystko powoduje, że główna bohaterka mimo głębokiego uczucia do Wiktora staje się jeszcze bardziej nie pewna siebie.
Krystyna Mirek tworząc kontynuację „Większego kawałka nieba” podjęła bardzo dobrą decyzję rozbudowując wątek pobocznych bohaterów. Dzięki temu poznajemy dalsze losy charyzmatycznego Janka, który ku własnemu zaskoczeniu doświadcza uczuć, których nigdy by się po sobie nie spodziewał. A wszystko za sprawą tajemniczej Amelii. Wiktor łapie nić porozumienia z synem i wreszcie po kilku latach może sam przed sobą przyznać, że jest w pełni szczęśliwy. Wszystkie te argumenty powodują, że powieść czyta się bardzo szybko i przyjemnie.
Pozytywnym aspektem jest fakt, iż rozszerzenie historii pozostałych bohaterów czyni tę książkę bardziej atrakcyjną niż jest pierwsza część. Nie jest tajemnicą, iż rozpoczynając swoją czytelniczą znajomość z Igą, irytowała mnie w niej tendencja do odbierania wszystkiego w czarnych barwach. „Wszystkie kolory nieba” ukazują ją w lepszym świetle, a na dodatek rozbudowanie wątku Janka pozwala na oderwanie się od trudnej miłości Igi i Wiktora i pozwala czytelnikowi zgłębić jeszcze jedną ciekawa historię.
Dzięki temu Krystyna Mirek stworzyła bardzo barwną powieść. Odcieni w niej tyle ile kolorów ma niebo. Czasem potrafi przybrać granatową, ciemną postać, by czasem na bezchmurnym niebieskim, niebie, zbudować ciepłą żółto-pomarańczową poświatę szczęścia i nadziei. To nie pierwsza i na pewno nie ostatnia książka tej autorki, po którą sięgam ponieważ Mirek ma bardzo podobny styl do Agnieszki Ficner-Ogonowskiej, która porusza podobne aspekty codziennego życia.


https://kur-tyna.blogspot.com/2017/08/wszystkie-kolory-nieba-krystyna-mirek.html

„Wszystkie kolory nieba” to druga i jak dotąd ostatnia historia miłości Igi i Wiktora tocząca się w pięknym Krakowie. Krystyna Mirek postanowiła dokończyć urwaną akcję rozgrywającą się w restauracji Wiktora. Jak to z miłością bywa, nie zawsze jest cudowna, wspaniała i beztroska, choć poznając początkowe losy głównych bohaterów każdy życzyłby im wszystkiego dobrego. Sięgając...