Książkę przesłuchałem w formie audiobooka w języku czeskim. ( dodaję jednak do portalu angielski oryginał). Forma czeskich audiobookow jest inna od polskich, angielskich czy niemieckich odpowiediedników. To co uwielbiam w czeskich audiobookach, to przerywniki muzyczne pojawiające się pomiędzy poszczególnymi rozdziałami. Krótki dżingiel muzyczny, nawet kilkusekundowy pozwala na refleksję. Relaksuje to przy słuchaniu, pozwala przetrawić właśnie zakończony rozdział. A ta książka na pewno niewątpliwie wymaga refleksji.

Kolejną ciekawostką na temat tej książki, a raczej audiobooka jest epilog. Sama końcówka książki do wypowiedź Madeleine Albright w jej ojczystym, czeskim języku. To była w moim przekonaniu taka wisieńka na torcie. Miło słuchało mi się tego. Madeleine przemawiała zresztą do studentów na praskim uniwersytecie.
--------------
Madeleine Albright była politykiem, także na pewno jest wiele ludzi, których jej po prostu nie lubi, wręcz nienawidzi ze względu chociażby na odmienność poglądów politycznych. Zgadzam się z jednym. Są różne sorty polityków. Jednak Madeleine jest takim politykiem niesamowicie fachowym, wielkim dyplomatą. Świadczy chociażby o tym fakt, że w momencie nominacji i zatwierdzenia jej kandydatury na Sekretarza Stanu, senat USA jednogłośnie, 99 do 0 zatwierdził jej kandydaturę. Myślę, że to też o czymś świadczy. Nawet przeciwległy obóz polityczny był jej przychylny w momencie zatwierdzenia jej kandydatury. Niesamowity fakt.
Odłóżmy jednak na bok politykę, ideologie polityczne, poglądy polityczne.

Madeleine Albright ma bogate życie za sobą. Jest tego świadoma, chce się tym dzielić i chce przekazać to innym ludziom. To naprawdę mądra kobieta.

Zacznę może od pewnego ważnego faktu. W wieku 59 lat została Sekretarzem Stanu USA. Przy obejmowaniu tak poważnej funkcji przechodzi się przez odpowiednią procedurę, gdzie odpowiednie służby sprawdzają życiorys, sama zainteresowana musi odpowiednim służbom wyznać najgłębsze sekrety życiowe, które w przypadku ujawnienia mogłyby wpłynąć na sprawowanie jej urzędu. Madeleine troszkę wspomina o tym w książce. Przechodząc przez tą procedurę, mając 59 lat nie była świadoma tego, że była żydowskim dzieckiem, i że jej rodzice chroniąc ją przed holocaustem przeszli na katolicyzm i ukrywali ten fakt przed nią całe życie. Dopiero po objęciu przez nią urzędu pojawiła się o tym informacja, i w trakcie obejmowania tak poważnej funkcji Madeleine odkryła na nową swoją tożsamość. Odkrywanie tożsamości jest na pewno nie łatwym doświadczeniem dla człowieka. Nie było też takim dla Madeleine. Ona jednak stawiła czoło swojemu zadaniu, jakie jej powierzono, odkryła własną tożsamość, zmierzyła się z tym i to wszystko ją naprawdę wzbogaciło życiowo.
Na pewno pojawiały się u Madeleine pytania, dlaczego rodzice ukrywali przed nią jej prawdziwą tożsamość? Dlaczego nawet po wojnie, jak już nie groziło im niebezpieczeństwo w postaci holocaustu nie wyjawili swojej córce prawdziwej swojej tożsamości? Madeleine zastanawia się na tym w książce, dzieli się z tym z czytelnikiem. Płynie z tego niesamowita mądrość.

Oprócz rodzinnych perypetii Madeleine dość obficie w książce opisuje i komentuje fakty historyczne mające miejsce w latach 1937-1948.

Ten askepkt książki był niesamowicie bogaty w fakty historyczne, wzbogacany był komentarzami tych wydarzeń. Komentarz odnośnie holocaustu. Komentarz odnośnie aneksji Czechosłowacji przez Hitlera, konferencji w Monachium i przyzwolenia zachodnich aliantów do anektowania części Czechosłowacji przez Hitlera.

Ciekawe są komentarze Madeleine na temat przedwojennej Czechosłowacji. To było niesamowite państwo, wielonarodowe. Niesamowicie bogate, silne ekonomicznie. Czechosłowacja jako jedno z niewielu państw na świcie nie doświadczyło aż tak mocno jak inne państwa kryzysu gospodarczego. W latach dwudziestych rozwijała się tam demokracja, we wzorowy sposób. W totalitarnej Europie lat trzydziestych Czechosłowacja była zieloną wyspą na mapie Europy, (prawdziwą) gdzie nawet nasza Druga Rzeczpospolita była koloru brunatnego. Niestety nacjonalizm wzniecony przez Hitlera negatywnie odbił się na sytuacji w Czechosłowacji. Wielka szkoda. Czechosłowacja jak na tamte czasu to jedno z najlepiej rozwijających się państw w Europie, z niesamowitym kapitałem ludzkim, silną jak na tamte lata gospodarką i wzorowo rozwijającą się demokracją.

Albright przybliża nam postać wielkiego lidera jakim był Masaryk. Przybliża też postać Benesza. Chociaż ten drugi miał trochę za uszami, sama Madeleine pisze o tym. Chociaż nie zazdrości mu sytuacji w której się znalazł pod koniec drugiej wojny i tuż po jej zakończeniu.

Wypędzenie Niemców z Czechosłowacji jest też tematem poruszonym przez Madeleine. Po zakończeniu wojny w 1945 Madeleine, wtedy Korbelova, wraz z rodziną zamieszkała w mieszkaniu w kamienicy, z której wcześniej zostali wysiedleni Niemcy.

I tak mógłbym pisac dalej o faktach i komentarzach poruszonych w książce. Nie czytam biografii, autobiografii zbyt często, ale to była naprawdę dobra autobiografia.

Książkę przesłuchałem w formie audiobooka w języku czeskim. ( dodaję jednak do portalu angielski oryginał). Forma czeskich audiobookow jest inna od polskich, angielskich czy niemieckich odpowiediedników. To co uwielbiam w czeskich audiobookach, to przerywniki muzyczne pojawiające się pomiędzy poszczególnymi rozdziałami. Krótki dżingiel muzyczny, nawet kilkusekundowy...