Historyczno-fikcjonalne poplątanie sprawiło, że autor z powodzeniem mógł wykreować relacje między bohaterami, którzy znacznie różnią się pod względem kulturowym, obyczajowym i językowym. Hirano skorzystał z tej szansy, chociaż jej olbrzymi potencjał nie został do końca wyczerpany (przynajmniej na razie). Mogło na to po prostu nie być dobrego miejsca i czasu, ponieważ pierwszy tom mocno napakowano akcją – co zresztą bardzo korzystnie wpływa na odbiór mangi, bo wciąga odbiorcę w wir przygody.

Całość sprawnie współgra z warstwą graficzną komiksu – rysunki są proste i czytelne w bardziej statycznych momentach fabuły, a wykonane z rozmachem, wykraczające poza kadry, gdy wymaga tego na przykład dynamiczny charakter bitwy. Nieco zgrzytają momenty komiczne, które wprowadzają do serii kreskę stereotypowo kojarzącą się z „tymi głupimi japońskimi bajkami”, chociaż rzeczywiście robią swoją robotę i po prostu śmieszą, co stanowi pożądany comic relief dla czasami patetycznej, a często intensywnej akcji.

Cała recenzja do przeczytania na: http://zcyklu.pl/na-czasie/489/Wsrod-dryfujacych-odlamkow-rzeczywistosci-i-fikcji.

Historyczno-fikcjonalne poplątanie sprawiło, że autor z powodzeniem mógł wykreować relacje między bohaterami, którzy znacznie różnią się pod względem kulturowym, obyczajowym i językowym. Hirano skorzystał z tej szansy, chociaż jej olbrzymi potencjał nie został do końca wyczerpany (przynajmniej na razie). Mogło na to po prostu nie być dobrego miejsca i czasu, ponieważ...