Fakt. Autoportret narcyza.
Tak w rzeczywisości powinien brzmieć tytuł tej krótkiej, zgrabnie napisanej książeczki Grzegorza Jankowskiego. Sięgnałem po nią tylko dlatego, że pojawiła się w mediach informacja, że sąd nakazał wycofanie jej ze sprzedaży. W sumie nie wiem dlaczego… Żadna to strata dla polskiego czytelnika. Świat medialny, polityczny od treści w niej zawartych ani nie runie, ani się nie zmieni. Pan Grzegorz przez całą książkę stara się czytelnikowi uświadomić jaką to wspaniałą pracę wykonał szefując przez 11 lat najlepiej sprzedającej się polskiej gazecie, najwiekszęj polskiej bulwarówce. W swym zamozachwycie osiąga wyżyny. Ma poczucie wykonania wielkiego dzieła zmiany Polski, wykonania jakiejś wielkiej misji, która poruszyła polski światek polityczno-medialny, a wręcz wywróciła ją do góry nogami i nadała mu nowy kształt. Twierdzi, że podniósł wrażliwość społeczeństwa na krzywdę, ból i cierpienie (np. publikując zdjęcia ofiar wypadków). Muszę mieć jakieś problemy z pamięcią, bo Fakt, który miewałem w ręku (z racji pracy zawodowej) nigdy taką gazetą mi się nie jawił. A też moja wiedza na temat tego jak powstawała ta gazeta stanowi raczej zaprzeczenie tego czym tak bardzo chełpi się autor.
Niby pojawia się też refleksja na temat popełnianych błędów, ale wszystko wydaje się być usprawiedliwiane hasłem: cel uświęca środki. Jak chociażby omyłkowe opublikowanie zdjęcia człowieka z informacją, że to pedofil. Cóż… Zdarza się. To cena walki o bezpieczeństwo dzieci. Takich przykładów jest jeszcze kilka. Szkoda je wymieniać.
Podstawowe pytanie jakie mi się nasuwa po lekturze tej ksiązki brzmi: Dla kogo Pan ją napisał panie Grzegorzu? Dla kolegów z branży? Na pewno nie. Dla czytelników Faktu? Być może. Ale czy oni na pewno sięgną po nią? Czy ta wiedza (o ile można to wiedzą nazwać) na cokolwiek im się przyda? Wydawać by się mogło, że autor celuje nieco wyżej - w czytelnika, który nie sięgnie nigdy po "Fakt" czy "Super Express". Problem jest tylko taki, że poziom naiwności formułowanych tez, sposób ich przedstawienia swoich racji i argumentów budzi raczej uśmiech, a może nawet zgryz zażenowania. To może dla siebie? To chyba najbardziej prawdopodobne. Bo to taka laurka. Oto ja Grzegorz Wspaniały stworzyłem "Fakt". Patrzcie jaki jestem wielki!
Jeśli ktoś chce się dowiedzieć jak taki światek wyglada niech lepiej sięgnie po ksiązki Tomasza Potkaja i Piotra Mieśnika. Nie są to może też zbyt wybitne pozycje, ale na pewno dużo bardziej prawdziwe.

Fakt. Autoportret narcyza.
Tak w rzeczywisości powinien brzmieć tytuł tej krótkiej, zgrabnie napisanej książeczki Grzegorza Jankowskiego. Sięgnałem po nią tylko dlatego, że pojawiła się w mediach informacja, że sąd nakazał wycofanie jej ze sprzedaży. W sumie nie wiem dlaczego… Żadna to strata dla polskiego czytelnika. Świat medialny, polityczny od treści w niej zawartych...