Książkę zabrałem ze sobą w podróż do Wietnamu, by lepiej zrozumieć kraj, który przemierzam i by na co dzień konfrontować własne wrażenia z obserwacjami kogoś, kto spędził w Wietnamie kilka lat.
Niestety jako towarzysz podróży książka sprawdziła się średnio. Nie, nie dlatego, że przy swoich 400 stronach stanowiła spore obciążenie plecaka. Kłopotem okazała się dosyć uboga jak na autora tak długo żyjącego w Wietnamie treść opowieści. A. Meller wypełnia karty książki głównie historiami postaci, które jak on i jego żona przybyły do Wietnamu z różnych zakątków globu: Rosji, USA, Francji, Ukrainy, Australii czy Polski i osiadły – często w związkach z wietnamskimi partnerami – w osadach turystycznych na południowym wybrzeżu kraju.
To nie są postaci tuzinkowe – każda z nich ma ciekawy życiorys i interesujące motywacje wyboru Wietnamu jako miejsca życia. Jednak spodziewałem się więcej dowiedzieć o samym Wietnamie i Wietnamczykach, niż o europejskich „rozbitkach” i „uciekinierach”, którzy tu wylądowali i wiodą życie gdzieś na przecięciu dróg turystów i miejscowych. Powtarzające się rozmowy z kilkoma wietnamskimi sąsiadami autora również nie zaspokajają głodu informacji o tym fascynującym i zróżnicowanym kraju.
Meller wprawdzie zabiera nas także na wycieczki poza miejsce zamieszkania – na płaskowyż w środkowej części kraju (Da Lat), do Sajgonu, w Deltę Mekongu czy do Hanoi. Jednak te rozdziały nie dają wiele więcej informacji czy wrażeń niż to, co można znaleźć w części „kontekstowej” każdego lepszego przewodnika typu Rough Guide czy Footprint. Nawet ciekawe wątki – związane ze współczesną polityką w kraju czy kwestiami etnicznymi (Wietnam jest bardzo silnie zróżnicowany etnicznie i religijnie) są potraktowane dosyć powierzchownie.
Jest jeszcze jedna rzecz, która drażni w trakcie lektury. A. Meller ma styl „walącego prosto z mostu” reportera-zabijaki, który lubi opowieści z podróży doprawić a to przekleństwem, a to pikantnymi wątkami nt. życia prostytutek w Wietnamie, a to opisami bójek i awantur. Można spojrzeć na to różnie. Z jednej strony, to ubarwia opowieść, nadaje jej klimat osobistej relacji z przygód globtrotera, przez co książkę czyta się szybko i lekko. Ale niestety po przeczytaniu całości budzi się we mnie podejrzenie, że to także sposób maskowania dość tanimi chwytami braku istotniejszych treści czy mocnego reporterskiego i literackiego warsztatu.
Bez poczucia zmarnowanego czasu, ale i bez cienia żalu zostawiłem w przeddzień wylotu przeczytany egzemplarz w hostelowym pokoiku w Hanoi. Może trafi w ręce kogoś z Polski, komu bardziej przypadnie do gustu.

Książkę zabrałem ze sobą w podróż do Wietnamu, by lepiej zrozumieć kraj, który przemierzam i by na co dzień konfrontować własne wrażenia z obserwacjami kogoś, kto spędził w Wietnamie kilka lat.
Niestety jako towarzysz podróży książka sprawdziła się średnio. Nie, nie dlatego, że przy swoich 400 stronach stanowiła spore obciążenie plecaka. Kłopotem okazała się dosyć uboga jak...