Mam mieszane odczucia. Dla mnie dość chaotyczna. Mamy tu trochę historii, polityki, życia turysty który gościł tam kilka lat, parę faktów o kulturze (ale z góry mówię jest ich nie wiele).
Liczyłam na większą wiedzę odnośnie samej kultury.
Dla mnie była za mała różnorodność bohaterów obcokrajowców, nie wiem czy to przypadek, ale większość z nich to osoby w średnim wieku rozwodnicy z dość specyficznym podejściem do życia: „dziś jestem tu jutro kto wie”.
Nie podobały mi się drwiące komentarze np. o statusie materialnym pracownicy w małej fabryce sosu rybowego.
Długo zajęło mi przyzwyczajenie się do stylu autora.

Mam mieszane odczucia. Dla mnie dość chaotyczna. Mamy tu trochę historii, polityki, życia turysty który gościł tam kilka lat, parę faktów o kulturze (ale z góry mówię jest ich nie wiele).
Liczyłam na większą wiedzę odnośnie samej kultury.
Dla mnie była za mała różnorodność bohaterów obcokrajowców, nie wiem czy to przypadek, ale większość z nich to osoby w średnim wieku...

Na fali reminiscencji niedawnego pobytu w Azji południowo-wschodniej sięgam po wydaną w 2016 roku temu książkę Andrzeja Mellera, który ze swoją żoną Eleonorą mieszkał w Wietnamie kilka lat. Zbiór opowieści z długiej podróży jest może troszkę zdezaktualizowany i niepozbawiony wad, ale to jedna z nielicznych pozycji na naszym rynku wydawniczym na temat kraju, który bardzo powoli wyrasta na sporą turystyczną atrakcję dla Polaków.

Książka jest niestety trochę nierówna, mam wrażenie, że jej druga część jest znacznie ciekawsza niż początek. Autor, jak dla mnie czasami za bardzo skupia się na opisach przygód z półświatkiem, różnych obyczajowych perypetii, czy odlotów napotkanych osób. Z drugiej strony są w niej zawarte zajmujące i wciągające relacje z takich miejsc, jak Sa Pa, Hoi An, My Son czy Hanoi, bardzo przystępna analiza specyficznego ustroju kraju, w którym komunistyczna ideologia przeplata się z kapitalizmem, krótka opowieść o historii Wietnamu z uwzględnieniem wojen indochińskich oraz opis obyczajów mieszkańców, które mogą być zaskakujące dla osób przybywających z innych zakątków globu.

Na fali reminiscencji niedawnego pobytu w Azji południowo-wschodniej sięgam po wydaną w 2016 roku temu książkę Andrzeja Mellera, który ze swoją żoną Eleonorą mieszkał w Wietnamie kilka lat. Zbiór opowieści z długiej podróży jest może troszkę zdezaktualizowany i niepozbawiony wad, ale to jedna z nielicznych pozycji na naszym rynku wydawniczym na temat kraju, który bardzo...

Zawsze, kiedy otwieram kolejną książkę wydaje mi się, że to już było. Z samolotu widać zachmurzone niebo, a po wyjściu bucha rozgrzanym powietrzem. Czytam dalej - może coś się pojawi za zakrętem i tym razem znajduję zdecydowanie szybko. Autor ma o czym pisać, świetnie poznany kraj i jego mieszkańcy, tradycje, kultura dnia codziennego, jego historia, która, choć mogłoby się wydawać nam znajoma, to okazuje się, że w trakcie lektury poznajemy ją od nowa. Inne, dokładne, humanitarne i szczególne zrozumienie Wietnamu autor opisuje w bardzo ciekawy sposób.
Powoli zdaję sobie sprawę, że w Wietnamie toczy się życie równoległe do tego fasadowego, komunistycznego ładu bez sacrum. Za billboardami z wujkiem Ho, defiladami w Dzień Zwycięstwa, zjazdami partii i policją polityczną tętni prawdziwe, tradycyjne życie kraju, pełne legend, bóstw, wróżb i duchów. Wietnamczycy mocno wierzą w duchy, tym bardziej też mocniej ufają znachorkom i wróżkom niż partyjnym kacykom. (str. 285)

Trudno się spodziewać, że Wietnam może okazać się aż tak ciekawy. Przejawy turystycznej atrakcyjności to jedno, a opowieści o ludziach i spojrzenie mieszkańców
to drugie.
Omijając na drodze rozlewiska oleju z milionów silników, obserwowałem smutne chłoporobotnicze slumsy. Zakład koło zakładu, remont przylepiony do remontu, stuletnie betoniarki, zdezelowane silniki i maszyny, złomowiska autobusów i radzieckich ciężarówek, lombardy pełne zastawionych skuterów i "masaże" - burdele dla ubogich poutykane w tym niebotycznym syfie. Wśród apokaliptycznej scenerii powalonych rdzą ogrodzeń stoiska z pieczoną kaczką, grillowaną kukurydzą, sokiem z trzciny cukrowej i bagietkami banh mi. Kapitalizm w komunizmie. (str. 153)
Książka napisana jednym tchnieniem i jednym oddechem, gdyby nie znaki interpunkcyjne byłaby monotonna. A jednak... Każda historia rozmówcy, każde dzieje rodziny i każda historia o wojnie oraz różnych czasach tego kraju nie pozwala odłożyć lektury na bok. Książka wciąga czytelnika, jak wzburzona woda Atlantyku na wysokości Trójkąta Bermudzkiego. Niesłychane, ile ludzie muszą przeżyć i jaka jest ich karma, przeznaczenie. Co ich spotkało, spotyka i co ich jeszcze czeka na drodze życiowej. Książka staje sie narzędziem, za pośrednictwem którego dowiadujemy się ile jest prawd i jaki dla społeczności regionalnych maja wymiar. Świetny autorski język, bogactwo słowa jest szczególną oraz edukacyjną zaletą tej profesjonalnej lektury.

Książka może stanowić pewnego rodzaju dokument. Tu i teraz, kiedyś
i w przyszłości, dokładność opisów i nielekceważenie szczegółów stanowi barwne podłoże
do opisania historii widzianej oczyma ludzi, którzy tam żyją.
Agata Kosmalska, Dookoła Świata

Zawsze, kiedy otwieram kolejną książkę wydaje mi się, że to już było. Z samolotu widać zachmurzone niebo, a po wyjściu bucha rozgrzanym powietrzem. Czytam dalej - może coś się pojawi za zakrętem i tym razem znajduję zdecydowanie szybko. Autor ma o czym pisać, świetnie poznany kraj i jego mieszkańcy, tradycje, kultura dnia codziennego, jego historia, która, choć mogłoby się...

Czołem, nie ma hien. Wietnam jakiego nie znacie - Andrzeja Mellera, to opis Wietnamu na podstawie subiektywnych przeżyć i przygód kraju, w którym mieszkał wraz z żoną Rosjanką.
Uważam, że każdy podróżnik przedstawia w większym lub mniejszym stopniu kraj, który zwiedzał, subiektywnie. Tylko naukowcy starają się przedstawić jakiś kraj z daleko posuniętym obiektywizmem. O ile mieszkali dłużej w danym kraju, nie da się uniknąć choćby odrobinę subiektywizmu.
Mimo wszystko z tej książki można dowiedzieć się, jak żyje się w Wietnamie, przypomnieć sobie wojne w Wietnamie
i znowu dojść do wniosku, że główną przyczyną wojen jest walka ZSRR o zachowanie ustroju komunistycznego, a przede wszystkim wpływy na światową politykę, a z drugiej strony o zachowanie ustroju kapitalistycznego i wpływy na świat walczą Stany Zjednoczone.
Te oba państwa robią to przy pomocy biedniejszych, słabo uzbrojonych krajów siejąc swoje,, wolnościowe hasła" i zarabiając na dostarczaniu broni. Niestety tak jest po dzień dzisiejszy, tylko nazwa jednego z państw jest inna.
O ile coś mnie denerwuje w tej książce, to to, że autor cytuje wypowiedzi niektórych Wietnamczyków stosując ,,dziecinny" język polski. Oznacza to dla mnie, że ci Wietnamczycy znają w mniejszym lub większym stopniu nasz język, tylko mają problem z wymową. Uważam, że wystarczyłoby napisać, że ta osoba stara się mówić po polsku, ale ma problem z wymową. Przez zastosowanie tego typu zmieniania języka, wypowiedź staje się infantylna i odnoszę wrażenie, że autor wyśmiewa się z tych ludzi i nie ma do nich szacunku. Może to źle interpretuję.
Tak, czy inaczej książkę przeczytałam z zainteresowaniem, bo właściwie dostałam ją w prezencie. Nie żałuję i polecam tę lekturę, a dla osób, które tak, jak ja pierwszy raz czytają książkę podróżniczą o Wietnamie polecam ją, ponieważ czyta się ją łatwo i czasami spotyka się tu opisy zabawnych przygód. Chociaż życie w Wietnamie do łatwych nie należy.

Czołem, nie ma hien. Wietnam jakiego nie znacie - Andrzeja Mellera, to opis Wietnamu na podstawie subiektywnych przeżyć i przygód kraju, w którym mieszkał wraz z żoną Rosjanką.
Uważam, że każdy podróżnik przedstawia w większym lub mniejszym stopniu kraj, który zwiedzał, subiektywnie. Tylko naukowcy starają się przedstawić jakiś kraj z daleko posuniętym obiektywizmem. O ile...

Książka raczej nie udana.

Piszę z perspektywy osoby, która spędziła w Wietnamie ponad 3 lata. Największym minusem "Czołem, nie ma hien" to problemy ze spójnością:

- do mniej więcej 1/3 książki nie zostaje wytłumaczone, dlaczego autor żyje wśród rosyjskojęzycznej wspólnoty (powód: ze względu na żonę Rosjankę);

- jak (chyba) każdy wie, Wietnam jest krajem o bardzo ograniczonej wolności osobistej i z faktem tym autor prawie w ogóle się nie rozprawia;

- choć od paru lat Wietnam doświadcza potężny boom turystyczny według statystyk prawie 95% (sic!) podróżnych nie zamierza do Wietnamu wrócić... Autor nie oferuje zbyt wielu elementów pozwalających zrozumieć tak miażdżąco niski poziom satysfakcji turystów;

- Meller opisuje Wietnamczyków w sposób powierzchowny i odnoszę wrażenie, że po prostu zadowolił się lokalnym wydaniem sztucznego uśmiechu;

- na przestrzeni całej książki nie do końca wiadomo, czy jest to książka bardziej o autorze czy o Wietnamie.

Książka raczej nie udana.

Piszę z perspektywy osoby, która spędziła w Wietnamie ponad 3 lata. Największym minusem "Czołem, nie ma hien" to problemy ze spójnością:

- do mniej więcej 1/3 książki nie zostaje wytłumaczone, dlaczego autor żyje wśród rosyjskojęzycznej wspólnoty (powód: ze względu na żonę Rosjankę);

- jak (chyba) każdy wie, Wietnam jest krajem o bardzo...

Książka złapała mnie na lep chwytliwego tytułu. Zabierając się za nią nie wiedziałem kto to jest Andrzej Meller, nie wiedziałem że był korespondentem wojennym oraz synem dawnego ministra spraw zagranicznych. To wszystko sobie sprawdziłem potem, jak już przekonałem się, że facet całkiem fajnie pisze a książka wciąga mnie coraz bardziej. To reportaż o Wietnamie, w którym spędził dwa i pół roku, w ramach większej wyprawy przez Azję. Przejechał go tam i z powrotem na trzydziestoletnim japońskim motocyklu, pomieszkując w małych mieszkankach i pokoikach i wcinając wietnamskie specjały sprzedawane na ulicznych straganach, ucząc się języka, przyswajając kulturę i obserwując życie Wietnamczyków.
Przypadł mi w tej książce do gustu prosty, momentami dosadny język i pisanie o takich zwyczajnych sprawach, co daje chyba całkiem realny obraz tego kraju, daleki od wyobrażeń z turystycznych folderów. To bardzo specyficzny kraj, zróżnicowany religijne i narodowościowo. Jak chyba większość na Dalekim Wschodzie z mojego punktu widzenia trochę fascynujący a trochę odstraszający. Szybko się rozwija, staje się turystycznym rajem ale wciąż tajna policja potrafi tam "zniknąć" człowieka, który ośmieli się skrytykować partię komunistyczną a turysta może tam zostać napadnięty i okradziony w biały dzień.
Spodobało mi się przedstawienie międzynarodowej "legii cudzoziemskiej" składającej się z przeróżnych luzaków, rozbitków życiowych, obieżyświatów, kitesurferów ściągających do Wietnamu w poszukiwaniu szczęścia, dobrych wiatrów i salonów masażu sami domyślcie się jakiego.
Ciekawa książka, taka, hmm... Niewysilona. Dużo ciekawych informacji, trochę refleksji, trochę humoru. Do tego sporo przemyconych informacji historycznych, co zawsze lubię.

Książka złapała mnie na lep chwytliwego tytułu. Zabierając się za nią nie wiedziałem kto to jest Andrzej Meller, nie wiedziałem że był korespondentem wojennym oraz synem dawnego ministra spraw zagranicznych. To wszystko sobie sprawdziłem potem, jak już przekonałem się, że facet całkiem fajnie pisze a książka wciąga mnie coraz bardziej. To reportaż o Wietnamie, w którym...

Ciekawa książka o "Wietnamie, jakiego nie znamy". Trochę stereotypowych rzeczy, które są „przestarzałe”.
Pisana z humorem.

Wietnam okiem europejczyka, historie napotkanych przez autora obcokrajowców tam mieszkających. Wietnam ich oczyma. Nie pokazuje obrazu współczesnego kraju.
Podróżnik nie znajdzie tu praktycznych porad co robić, a czego nie. To nie jest przewodnik po kraju, który ostatnimi czasy jest chętnie wybierany przez urlopowiczów. Pod tym kątem może rozczarowywać.

Ciekawa książka o "Wietnamie, jakiego nie znamy". Trochę stereotypowych rzeczy, które są „przestarzałe”.
Pisana z humorem.

Wietnam okiem europejczyka, historie napotkanych przez autora obcokrajowców tam mieszkających. Wietnam ich oczyma. Nie pokazuje obrazu współczesnego kraju.
Podróżnik nie znajdzie tu praktycznych porad co robić, a czego nie. To nie jest przewodnik po...

Bardzo lubię literaturę podróżniczą. A do sięgnięcia po książkę Andrzeja Mellera skłoniło mnie pytanie, które zadałam sama sobie – co tak naprawdę wiem o Wietnamie?

Wietnam, Socjalistyczna Republika Wietnamu − państwo w Azji Południowo-Wschodniej, położone na Półwyspie Indochińskim i graniczące z Chińską Republiką Ludową, Laosem i Kambodżą. Posiadając liczbę ludności ponad 90 mln jest piętnastym co do wielkości populacji państwem świata. Stolica Hanoi. Tyle mówi nam krótka informacja wyszukana w Google. Ale zapytajmy pierwszego lepszego Polaka co wie o wietnamskiej kulturze. Bo przecież w Polsce jest tyle Wietnamczyków. Chociaż prawda jest taka, że przeciętny Kowalski nie odróżni mieszkańca Wietnamu od Chińczyka czy Koreańczyka. Zresztą Azjaci również nie rozróżniają Europejczyków.

Andrzej Meller jest dziennikarzem-reportażystą, specjalizuje się w tematyce blisko- i środkowowschodniej. Stale współpracuje z "Tygodnikiem Powszechnym". W 2008 r. był korespondentem "TP" podczas wojny w Gruzji. Czyli w sumie jest tam, gdzie coś się dzieje.

W Wietnamie przez około dwa lata przebywał wraz ze swoją partnerką. Można by rzec, że od poszewki poznał zwyczaje i życie Wietnamczyków. Poznał zarówno te wszystkie jasne strony tego kraju, jak i ciemne. Ze śmiechem opowiada o drobnych machlojkach, dziwactwach ale też podziwia ogromny trud i pracę przy odbudowie kraju. Rysuje mam obraz życzliwych i otwartych ludzi, chociaż spotykał na swej drodze również cwaniaczków i złodziei. Był świadkiem niejednej bójki kończącej się śmiercią. Ale opisuje również tą drugą stronę. Mamy tu całkowitą samowolkę policji, jej brutalność. Srogi reżim każe każdego, kto choć słowem skrytykuje rządzących. Korupcja na porządku dziennym.

Czytając książkę cały czas miałam wrażenie jakbym siedziała z autorem przy kawie i słuchała jego opowieści. Nie mamy tu chronologicznej ciągłości. Meller skacze z tematu na temat, jakby opisywał to, co mu akurat się przypomniało. Ta opowieść toczy się spokojnie, leniwie. W jednym miejscu czytałam o perypetiach z współlokatorami, w innym mam kawałek historii a w jeszcze innym miejscu dziennikarz zachwyca się widokiem albo wdaje się w filozoficzne dysputy.

Książkę czytało się mi szybko. Zaciekawiła mnie, bo przyznam się, że do tej pory jakoś nie wpadło mi w rękę nic o Wietnamie. Świetnym dodatkiem są ciekawe, kolorowe zdjęcia z pobytu w tym kraju. Idealnie wpasowuje się w literaturę podróżnicza. Polecam wszystkim miłośnikom dalekich podróży.

Bardzo lubię literaturę podróżniczą. A do sięgnięcia po książkę Andrzeja Mellera skłoniło mnie pytanie, które zadałam sama sobie – co tak naprawdę wiem o Wietnamie?

Wietnam, Socjalistyczna Republika Wietnamu − państwo w Azji Południowo-Wschodniej, położone na Półwyspie Indochińskim i graniczące z Chińską Republiką Ludową, Laosem i Kambodżą. Posiadając liczbę ludności ponad...

Średnia, przedstawia Wietnam z konkretnego punktu widzenia co jest zarówno zaletą jak i wadą, przeczytalam ja przed przyjazdem do Wietnamu i dowiedziałam się z niej o wiele mniej niż bym chciała

Średnia, przedstawia Wietnam z konkretnego punktu widzenia co jest zarówno zaletą jak i wadą, przeczytalam ja przed przyjazdem do Wietnamu i dowiedziałam się z niej o wiele mniej niż bym chciała

W książce Andrzeja Mellera nie przeczytamy, jak Wietnam wyglądał kilkanaście lub kilkadziesiąt lat temu z relacji napotkanych Wietnamczyków, ostatecznie osobników kulturowo i społecznie przynależących do kraju od dziesiątek lat. Autor bardziej polega na opinii przybyszów, z którymi łatwo wchodzi w interakcje, a którzy najczęściej widzą otoczenie przez pryzmat swojego zajęcia bądź sytuacji jaka zmusiła ich do opuszczenia rodzimego kraju. Stąd też o kwestiach historycznych, przeobrażeniach podzielonego kraju, działaniach wojennych i ogólnej sytuacji geopolitycznej dowiemy się z ust samego Andrzeja Mellera, jako dziennikarza, korespondenta wojennego. Dlatego całość jest przeplatana wstawkami z kart historii Wietnamu opowiadanymi przez człowieka Zachodu, a ciekawiej byłoby poznać zdanie autochtonów, zmierzyć się z ich spojrzeniem, odczuciami, choćby były one podyktowane propagandom wylewająca się z wietnamskich mediów.

C.D.
https://nakanapie.pl/recenzje/wietnam-po-polsku-czolem-nie-ma-hien-wietnam-jakiego-nie-znacie

W książce Andrzeja Mellera nie przeczytamy, jak Wietnam wyglądał kilkanaście lub kilkadziesiąt lat temu z relacji napotkanych Wietnamczyków, ostatecznie osobników kulturowo i społecznie przynależących do kraju od dziesiątek lat. Autor bardziej polega na opinii przybyszów, z którymi łatwo wchodzi w interakcje, a którzy najczęściej widzą otoczenie przez pryzmat swojego...