Przypadki chodzą po ludziach. A Izy nie chcą opuścić. Przyjeżdża do niej rodzina z Australii. Jak się postara, to może dostanie spadek. Ale jaka to rodzina! „Ciotka Iza wcale nie jest synową babci, ale żoną chrzestnego ojca, który jest bratem synowej babci. Jako ciotka stanowi dla mnie osiemdziesiątą wodę po kisielu”. Po kilku takich opisach dałam sobie spokój ze zrozumieniem kto jest kim. Ale gratuluję pani Chmielewskiej, że się w tym całym powinowactwie i pokrewieństwie nie pogubiła.
A co z pechem? Wszystko idzie źle. Brak taksówki, przypalone obiady, a później brak czasu na nie, bo Iza musi oprowadzać rodzinkę po Warszawie, brak pieniędzy, bo rodzinka zdaje się nie „wiedzieć” co to są pieniądze i, że przyjechali do jednej biednej Izuni w piątkę. A dodatkowo morderstwo. Podejrzaną jest Iza. Większość zaś rodzinki jest zdania, że Izunia jest winna, zwłaszcza ciocia Iza, której byłoby to bardzo na rękę…
Zabawna historia rozgrywająca się w ciągu kilku tygodni, ni to kryminał, ni komedia. Niestety, jeszcze przed zakończeniem domyśliłam się, kto jest mordercą. Końcówka nie była już tak pasjonująca, ale pani Chmielewska tak gmatwała, że w pewnym momencie sama nie byłam pewna, czy dobrze wydedukowałam. Może to był tylko fałszywy trop? Sądzę, że pani Chmielewska zauważyła, że zbyt szybko „podała” mordercę na tacy i próbowała jeszcze wzbudzić zainteresowanie czytelnika.

Przypadki chodzą po ludziach. A Izy nie chcą opuścić. Przyjeżdża do niej rodzina z Australii. Jak się postara, to może dostanie spadek. Ale jaka to rodzina! „Ciotka Iza wcale nie jest synową babci, ale żoną chrzestnego ojca, który jest bratem synowej babci. Jako ciotka stanowi dla mnie osiemdziesiątą wodę po kisielu”. Po kilku takich opisach dałam sobie spokój ze...