Jeżeli zastanawiasz się "co by tutaj przeczytać", to zdecydowanie przeczytaj tą książkę! Jest to jedna z tych książek, które cię przerażą, zniesmaczą, bezpowrotnie odbiorą niewinność, uniemożliwią powrót do stanu zadowolonej naiwności, wkurzą, zasmucą, wywołają poczucie winy oraz bezsilności, zmuszą do myślenia i wpisywania na forach w wątkach o książkach, które tobą wstrząsnęły. Prawdopodobnie jesteś jeszcze wyznawcą wiary we wszechmoc własną, definiowaną przez autorkę jako "Fantazja zachodnia - Dajesz trochę pieniędzy i wszystko idzie dobrze. Jak gdyby problemy w Afryce były jedynie rezultatem braku wystarczającej uwagi z naszej strony". Niestety prawda jest brutalna i obrzydliwa, ale nie mogę się opędzić od myśli, że bardzo uniwersalna. W końcu nepotyzm, defraudacja i korupcja były jednym z decydujących czynników destrukcji i rozkładu również w naszej części świata, a sytuacja w Afryce jest dla nas punktem odniesienia, ekstremą na skali bezprawia.
Humanitaryzm w starciu z bezprawiem najwidoczniej nie zdaje egzaminu, a rozleniwieni etycznie humanitaryści z przerażającą łatwością łapią bakcyla nieuczciwości. Choć w pewnym sensie nie do końca mnie to zdziwiło - nasze wychowane na bajkach o księżniczkach społeczeństwo jest tak zakochane w jednostce, że trudno jest nam zaakceptować historię bardziej skomplikowaną, niż tą której podmiotem i narratorem jest ta sama osoba. Z drugiej strony dostaję gęsiej skórki na myśl, że mogłabym znaleźć się w sytuacji, gdzie musiałabym decydować czy ratować ginących z głodu, jeżeli to spowoduje pogłębienie kryzysu i więcej rozpaczy ludzkiej. A w takiej sytuacji stawiani są humanitaryści, którzy często działają pod wpływem odruchu serca, nie mając dostatecznej wiedzy i umiejętności lub co gorsza, w celu osiągnięcia własnych korzyści materialnych.
Osobom które już książkę przeczytały i są zdegustowane Afryką, czy Bliskim Wschodem pragnę natomiast przypomnieć, że w Polsce jeszcze w latach 90-tych fundacja była synonimem defraudacji, a choćby druga woja światowa udowodniła, że Europejczycy nie tylko nie są etycznie lepsi od Afrykańczyków, ale że są (bywają) znacznie gorsi. Moim zdaniem jest to nadzieja dla Afryki, a ich starania i błędy powinniśmy uważnie obserwować, bo jak pokazuje ta zaskakująco szczera książka, wcale nie jesteśmy odporni na wirus bezprawia.

Jeżeli zastanawiasz się "co by tutaj przeczytać", to zdecydowanie przeczytaj tą książkę! Jest to jedna z tych książek, które cię przerażą, zniesmaczą, bezpowrotnie odbiorą niewinność, uniemożliwią powrót do stanu zadowolonej naiwności, wkurzą, zasmucą, wywołają poczucie winy oraz bezsilności, zmuszą do myślenia i wpisywania na forach w wątkach o książkach, które tobą...