Przyznam, że mam duży problem z oceną tej książki. Jako część druga cyklu niestety nie dorównuje swojej poprzedniczce, którą oceniłam bardzo wysoko, lecz nie znaczy to, że powieść ta jest- wd mnie- zła. Może po prostu spodziewalam czegoś innego? Autorka troszkę inaczej przedstawiła tutaj dwie dziewczyny, które już zdążyłam ppolubić- chodzi rzecz jasna o Alexis i Megan.
Po wydarzeniach z części pierwszej powinny wiedzieć, że wszystko co jest "dziwne" i wiąże się z Kasey- młodszą siostrą Alexis, na pewno jest także niebezpieczne i nie wolno tego bagatelizować. W poprzedniej części spodobał mi się dojrzały stosunek Lexi do siostry, a i Megan wydawała się niegłupią dziewczyną, zaradną i pewną siebie. Dlatego nie jestem w stanie zrozumieć co skłoniło te dwie dziewczyny do wstąpienia do mocno podejrzanego klubu "Promyczek" (w przypadku Alexis była to ponoć "troska o Kasey", jednak jakoś mnie to nie przekonuje) . Ta zależność sprawiła, że historię tę- która sama w sobie była materiałem na świetną książkę- odebrałam z lekką irytacją. Gdyby tak np przedstawić ją z punktu widzenia Tashi, czy nawet Lydii, mogłaby być o wiele ciekawsza. Choć zakończenie sugeruje, że z Araltem i duchem Lydii możemy się jeszcze spotkać w ostatniej części trylogii, której- przyznaję się- nie mogę się doczekać. Najbardziej wyjątkową i zagadkową postacią wydaje mi się tutaj właśnie Tashi- szkoda, że na temat jej i powstania księgi z Araltem napisano zaledwie kilka zdań-w dodatku "przefiltrowanych" przez umysł Alexis, która historię tę poznała "po łebkach" podczs gdy Tashi grała na pianinie (nie było także powiedziane, czy Aralt był kiedyś człowiekiem, czy stworzyła go Tashi- jak na tak ważną postać jest to stanowczo zbyt mało informacji). Przyznam, że wątek dotyczący właśnie Tashi i Aralta uczynił tę książkę w moich oczach "magiczną" i niesztampową. Na pewno to tę historię zapamiętam, a cała reszta prędzej czy później umknie mi z głowy. (Gdyby przyczyna cudownej przemiany członkiń klubu Promyczek była inna, musiałabym tę książkę ocenić duzo niżej- tymzasem w najmniej oczekwanym momencie dostałam piękną, smutną historię- nawet sama nie wiem, dlaczego tak do mnie trafiła...).
Wziąwszy pod uwagę to co napisałam oraz wszystkie uwagi i pewne nieścisłości, które "wyłapałam", a którymi nie chcę nikogo zanudzać, książka ta podobała mi się- może nie tak bardzo jak część pierwsza, ale była bardzo dobra. Autorce nie bardzo wyszło tylko tutaj "wsadzenie Alexis i Megan"- ten zabieg chyba był zastosowany nieco na siłę, żeby podtrzymać ciągłość cyklu (a do tego wystarczyłaby już wkurzająca naiwność Kasey).

Przyznam, że mam duży problem z oceną tej książki. Jako część druga cyklu niestety nie dorównuje swojej poprzedniczce, którą oceniłam bardzo wysoko, lecz nie znaczy to, że powieść ta jest- wd mnie- zła. Może po prostu spodziewalam czegoś innego? Autorka troszkę inaczej przedstawiła tutaj dwie dziewczyny, które już zdążyłam ppolubić- chodzi rzecz jasna o Alexis i Megan.
Po...