Czy zastanawialiście się kiedyś nad dziećmi ludzi z długim więziennym wyrokiem?
Jak funkcjonują? Jak sobie radzą? Jak się czują? Czy kochają? Tęsknią? Czekają?

Ruby to 11-latka, której mama "siedzi" w więzieniu.
Od kilku lat. I jeszcze jakieś dwadzieścia...
Odwiedza mamę prawie co tydzień.
Mieszka z ciotką.
Ojca nie zna.

Ruby to bohaterka i narratorka książki "Ruby po drugiej stronie"
autorstwa Nory Raleigh Baskin.
My-czytelnicy o jej mamie wiemy od samego początku.
Ale jej koleżanki nie wiedzą, Ruby trzyma wszystkich na dystans
i uważa, że prawda przekreśliłaby jej szanse na przyjaźń.

Ta książka to opowieść o wielkiej tęsknocie.
Za matką, rodziną, za normalnością, przyjaźnią.

"(...) to, że ktoś nie może czegoś dostrzec, wcale nie znaczy, że tego tam nie ma.
Tak jak to, że się czegoś nie pamięta, wcale nie znaczy, że się za to nie tęskni.
I że jak się do czegoś przywykło, to nie oznacza, że jest to normalne."


Narracja prowadzona jest delikatnie i niespiesznie.
Poznajemy Ruby, jej myśli, emocje i starania, by być grzeczną
(by "nie podpaść", nie mieć kłopotów, nie być jak mama).
Oraz nadzieję, że mama zaraz wróci do domu.

Poznajemy też więzienne procedury i dzieci innych więźniów.

Dziewczynka opowiada na bieżąco, ale wspomina też te wszystkie lata,
gdy mamy nie było obok i nawet nie mogła do niej zadzwonić.
Udało im się jednak stworzyć silną więź.
Niestety dojrzewającej Ruby już to nie wystarcza.
Coraz więcej widzi, coraz więcej rozumie.
Chce mieć przyjaciółkę i powiedzieć jej prawdę.

Razem z Ruby docieramy do informacji o czynie jej mamy,
i sytuacja mocno się komplikuje.

Więcej nie powiem!
Mnie zmroziło!


https://bajdocja.blogspot.com/2021/06/ruby-po-drugiej-stronie.html

Czy zastanawialiście się kiedyś nad dziećmi ludzi z długim więziennym wyrokiem?
Jak funkcjonują? Jak sobie radzą? Jak się czują? Czy kochają? Tęsknią? Czekają?

Ruby to 11-latka, której mama "siedzi" w więzieniu.
Od kilku lat. I jeszcze jakieś dwadzieścia...
Odwiedza mamę prawie co tydzień.
Mieszka z ciotką.
Ojca nie zna.

Ruby to bohaterka i narratorka książki "Ruby po...

Po książki młodzieżowe sięgam dosyć rzadko, chyba, że jakaś pozycja zaintryguje mnie swoją okładką lub zamieszczonym na niej opisem. Tak właśnie było w przypadku pozycji, o której chcę Wam dziś napisać parę zdań.

Niniejsza pozycja jest już drugim tytułem autorstwa Nory Raleigh Baskin, który przeczytałam. „Ruby po drugiej stronie”, bo taki tytuł nosi powieść opowiada historię dorastającej Ruby, której największym marzeniem jest znaleźć prawdziwą przyjaciółkę. Gdy podczas wakacji poznaje Margalit wydawać by się mogło, że wszystko układa się idealnie, ale tak w życiu, jak i w tej historii nic nie jest proste ani oczywiste. Ruby zmaga się z tajemnicą, która bardzo mocno utrudnia jej wchodzenie w relacje z innymi ludźmi – jej mama odbywa karę pozbawienia wolności.

Dziewczyna bojąc się odrzucenia i wytykania palcami ze strony otoczenia nie mówi nikomu o swojej trudnej sytuacji. Tylko Ciocia nazywana przez bohaterkę Madrugą (drugą mamą),która wychowuje Ruby wie o ich rodzinnym dramacie.

Książka Nory Raleigh Baskin jest przejmującą opowieścią o dorastaniu w cieniu traumatycznych doświadczeń. Jest to również opowieść o miłości na linii matka - córka wbrew wszelkim przeciwnościom. Autorka ukazując przeżycia Ruby mówi o tęsknocie, potrzebie bycia akceptowanym i posiadania zaufanej osoby, które każdy z nas w sobie nosi.

Powieść ta jest swego rodzaju studium wewnętrznych rozterek oraz psychoemocjonalnej burzy, z jakimi zmaga się dorastający człowiek. Aby dosadnie zobrazować swój przekaz autorka stawia swoją bohaterkę w bardzo trudnym, wręcz ekstremalnym dla dziecka/nastolatka położeniu.

Autorka decydując się na narrację pierwszoosobową położyła bardzo duży nacisk na to, aby jak najlepiej oddać wszystko to, co dzieje się we wnętrzu Ruby. Jej smutek, osamotnienie, poczucie zagubienia i wyizolowania oraz wiele innych odczuć, emocji i przemyśleń, jakie stale jej towarzyszą.

Jeśli chcecie przekonać się czy dziewczyna odnajdzie w końcu swój azyl i usłyszeć jej trudną, ale jednak tchnącą nadzieją historię to zapoznajcie się z tą publikacją. Myślę, że warto podzielić się nią również z młodszymi odbiorcami, (12+),ponieważ moim zdaniem jest to wartościowa powieść, która niesie w sobie istotny przekaz, a jednocześnie napisana została przystępnym i zrozumiałym językiem.

Dodam jeszcze, iż powieść ta ukazała się w serii Biała Plama.

* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *
https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2019/12/nawet-najlepsze-lustro-nie.html

Po książki młodzieżowe sięgam dosyć rzadko, chyba, że jakaś pozycja zaintryguje mnie swoją okładką lub zamieszczonym na niej opisem. Tak właśnie było w przypadku pozycji, o której chcę Wam dziś napisać parę zdań.

Niniejsza pozycja jest już drugim tytułem autorstwa Nory Raleigh Baskin, który przeczytałam. „Ruby po drugiej stronie”, bo taki tytuł nosi powieść opowiada...

Główna bohaterka jest pod długotrwałą opieką cioci Barbary zwanej Madruga (Mama Druga),ponieważ matka dziewczynki odbywa karę więzienia. Ale o tym... Cicho sza, nikt nie może się dowiedzieć. Jest tylko jeden problem. Dziewczynka chciałaby mieć prawdziwą przyjaciółkę. Tylko czy w jej sytuacji jest to możliwe?

Rewelacyjnie napisane studium przeżyć.
Od małego, niewiele rozumiejącego dziecka do nastolatki, która zdaje sobie sprawę z zaistniałej sytuacji i konsekwencji, jakie ze sobą niesie.
Książka o potrzebie akceptacji i przyjaźni mimo wszystko. O miłości dziecka do matki. O świadomości i odpowiedzialności za siebie i innych.
Bardzo prawdziwa. Z przesłaniem. Mądra.
Gorąco polecam młodszym i starszym czytelnikom.

Główna bohaterka jest pod długotrwałą opieką cioci Barbary zwanej Madruga (Mama Druga),ponieważ matka dziewczynki odbywa karę więzienia. Ale o tym... Cicho sza, nikt nie może się dowiedzieć. Jest tylko jeden problem. Dziewczynka chciałaby mieć prawdziwą przyjaciółkę. Tylko czy w jej sytuacji jest to możliwe?

Rewelacyjnie napisane studium przeżyć.
Od małego, niewiele...

Bardzo dobra książka dla młodzieży. Ja odniosłam wrażenie, że jestem już na nią za duża. Świetny pomysł, żeby narrację powierzyć małej dziewczynce. Dzięki temu można poznać świat z jej punktu widzenia, zobaczyć jak ona widzi różne sprawy, jak postrzega przymus kary, co jest dla niej ważne i jak się pilnuje żeby oddzielić dwa różne światy, których jest częścią. Dobra książka na jeden wieczór.

Bardzo dobra książka dla młodzieży. Ja odniosłam wrażenie, że jestem już na nią za duża. Świetny pomysł, żeby narrację powierzyć małej dziewczynce. Dzięki temu można poznać świat z jej punktu widzenia, zobaczyć jak ona widzi różne sprawy, jak postrzega przymus kary, co jest dla niej ważne i jak się pilnuje żeby oddzielić dwa różne światy, których jest częścią. Dobra książka...

Co czuje dziecko, widujące soją matkę zza więziennych krat? Czy jego dzieciństwo może być szczęśliwe? O tym, jak trudno odnaleźć bratnią duszę, gdy dźwiga się miażdżący sekret przeczytacie w książce Nory Raleigh Baskin, „Ruby po drugiej stronie”. Tymczasem zapraszam do zapoznania się z jej recenzją.

Ruby jest uczennicą piątej klasy. Uczy się dobrze i jest lubiana. Jednak rówieśnicy nie znają jej tajemnic. Ruby nikomu nie zdradza,że jej mama brała udział w napadzie. Gdy dziewczynka poznaje Marglit, sekret staje się murem, nie pozwalającym na pełne zaangażowanie się w przyjaźń. Chcąc poznać przeszłość, Ruby odkrywa fakty, które mogą zniszczyć jej relacje z nową towarzyszką. Dziewczynka musi zmierzyć się z gorzką prawdą o jej rodzicach. Czy będzie to prawda oczyszczająca?

Książka „Ruby po drugiej stronie” ukazuje świat widziany oczyma osamotnionego dziecka. Dziewczynka stara się zachować spokój ducha w okolicznościach w jakich postawił ją los. Jej krzywda jest niezawiniona, jednak to nie umniejsza jej tęsknot i rozterek. Lęk przed odrzuceniem skłania Ruby do dociekania prawdy. To zaś wiąże się z kolejnymi bolesnymi przeżyciami. Ruby, jak na swój młody wiek, zachowuje się dzielnie w ich obliczu. Z pokorą przyjmuje razy od losu, przez co zasługuje na mój podziw i uznanie. Relacja dziecka z matką jest dowodem na to, jak istotna jest rola rodziny i jaki silna moc jej więzów w obliczu życiowych zawirowań.

„Chyba w każdej przyjaźni nadchodzi taki moment, że pojawia się zaproszenie:
- Przyjdziesz do mnie?
Co oznacza, że niedługo potem trzeba się odwzajemnić tym samym. Dlatego właśnie zawsze staram się tego unikać, aż do teraz. Oczywiście to dlatego też nigdy wcześniej nie miałam przyjaciółki.
- Przyjdziesz do mnie dziś wieczorem? - zapytała mnie wczoraj Marglit.
Nie chodzi o to, że nie chcę, żeby ktoś do mnie przyszedł. Wcale nie. Boję się tylko, że wtedy ten ktoś będzie zadawać pytania. Zacznie się zastanawiać nad imieniem Madruga albo domyśli się, że moi przodkowie nie byli żadnymi Indianami. Albo zobaczy zdjęcie mojej mamy na kominku.” ( N. R. Baskin, „Ruby po drugiej stronie”)

„Ruby po drugiej stronie” jest powieścią, której akcja opiera się na niewielu wydarzeniach. Większy nacisk autorka położyła na przeżycia wewnętrzne dziecka. Pierwszoosobowa narracja pozwala czytelnikowi głęboko wczuć się w emocje dziewczynki zmagającej się z przeciwnościami losu. Jej odczucia są wręcz namacalne, dzięki czemu przekonujemy się o nadzwyczajnej dojrzałości Ruby. Fabuła, choć pozbawiona dynamicznych zwrotów akcji, zaskakuje i daleka jest od banału, z którym często spotykam się czytając powieści adresowane do młodzieży. Ta książka jest dowodem na to, że Young Adult nie musi ograniczać się do łzawych historyjkach o pierwszych miłościach. „Ruby po drugiej stronie” wykracza poza ten stereotyp, oferując czytelnikowi możliwość obcowania z doznaniami nastolatki nadzwyczaj dojrzałej, zmagającej się z problemami, których nie udźwignąłby niejeden dorosły.

Jeżeli zainteresowała was historia Ruby, sięgnijcie po powieść Nory Raleigh Baskin. Szczerze was do tego zachęcam, choć wiem, że będzie to spotkanie z książką o ogromnym ładunku trudnych emocji.


Więcej recenzji znajdziesz na http://ksiazkilubie.blogspot.com/ Zapraszam!

Co czuje dziecko, widujące soją matkę zza więziennych krat? Czy jego dzieciństwo może być szczęśliwe? O tym, jak trudno odnaleźć bratnią duszę, gdy dźwiga się miażdżący sekret przeczytacie w książce Nory Raleigh Baskin, „Ruby po drugiej stronie”. Tymczasem zapraszam do zapoznania się z jej recenzją.

Ruby jest uczennicą piątej klasy. Uczy się dobrze i jest lubiana. Jednak...

Lubię czasem przeczytać książkę dla dzieci albo młodszych nastolatków. "Ruby po drugiej stronie" jest napisana łatwym i przystępnym językiem, dla starszych czytelników może trochę zbyt prostym. Jej treść przywiodła mi na myśl książki Jaqueline Wilson - obie panie przemycają w swoich historiach dla dzieci cięższe tematy, tu: posiadanie matki w więzieniu. Postać Ruby była dla mnie wiarygodnie napisana, można ją polubić i zrozumieć. Zagęszczając fabułę, autorka posłużyła się niespotykanym zbiegiem okoliczności, który trochę zepsuł mi lekturę.

Lubię czasem przeczytać książkę dla dzieci albo młodszych nastolatków. "Ruby po drugiej stronie" jest napisana łatwym i przystępnym językiem, dla starszych czytelników może trochę zbyt prostym. Jej treść przywiodła mi na myśl książki Jaqueline Wilson - obie panie przemycają w swoich historiach dla dzieci cięższe tematy, tu: posiadanie matki w więzieniu. Postać Ruby była dla...

Bycie dzieckiem więźniarki nie jest łatwe. Cotygodniowe odwiedziny nie zastąpią codziennego kontaktu z matką oraz nie pozwolą zrozumieć, dlaczego nie można w końcu zabrać najbliższej osoby do domu. Ruby bardzo szybko odkrywa, że słowo „niedługo” wcale nie musi oznaczać tydzień, miesiąc czy rok. Może zmienić się w kilka lat. Jak w tym czasie żyć mając zaledwie kilka lat? Jaj życie organizują instytucje państwowe. Dostaje matkę zastępczą, tylko w wyznaczone dni i po spełnieniu określonych zasad może zobaczyć ukochaną osobę. I nawet nie wie dlaczego tak musi być.
Dziewczyna dorasta, ale osobista tajemnica sprawia, że unika bliższych kontaktów z ludźmi. Boi zapraszać się koleżanki do siebie, bo mogłyby zadać niezręczne pytania, a ona nie chce opowiadać o mamie w więzieniu. W szkole podstawowej ma tylko jedną bliższą koleżankę, ale nie jest to przyjaciółka, której mogłaby się zwierzyć ze wszystkiego. Rówieśnicy bywają złośliwi, zbyt dociekliwi. To wszystko sprawia, że dziewczyna zamyka się na otoczenie, ma swoje sekrety, niepozwalające jej na bliższe relacje.
Pewnego dnia poznaje Margalit, nastolatkę całkowicie inną od pozostałych. Swoboda, zainteresowania, spontaniczne wyrażanie uczuć sprawiają, że Ruby przygląda się nieznajomej i marzy, by została jej przyjaciółką. Nie potrafi jednak wykonać pierwszego kroku, aby ją poznać. Spostrzegawcza Margalit sama zaczyna rozmowę z Ruby i w ten sposób zaczynają swoją znajomość mającą przerodzić się w przyjaźń pełną akceptacji. Świat jej nowej przyjaciółki wydaje się radośniejszy, mniej problemowy, bardziej kolorowy. Mieszkająca z Madrugą Ruby nauczona jest ascetycznego ładu. W domu Margrit odkryje piękno kolorów i drobiazgów, ciepło rodzinne, zrozumienie.
„Chcesz tylko dalej iść swoją drogą, bo tak jest najłatwiej. Niektórzy ludzie postępują tak przez całe życie. I to działa. Ale pewnego dnia każdy będzie potrzebował czyjejś pomocy, może kogoś obcego. I chcesz wierzyć, że ten ktoś zrobi to, co powinien”.
„Ruby po drugiej stronie” to prosta opowieść o szukaniu i akceptowaniu siebie, odkrywaniu swoje wyjątkowości i nauce życia w społeczeństwie. To również historia dziecka, które ponosi konsekwencje wyborów rodziców i próbie uwolnienia się od tego brzemienia. Książka jest swoista przestrogą przed lekkomyślnością, łatwowiernością, a z drugiej strony zachęcającą do budowania relacji opartych na zaufaniu.
Polecam nastolatkom, osobom pracującym z młodzieżą. Niedługa ciepła opowieść odkrywająca próbę zrozumienia świata dorosłych będzie interesująca lekturą na lekcje etyki.

Bycie dzieckiem więźniarki nie jest łatwe. Cotygodniowe odwiedziny nie zastąpią codziennego kontaktu z matką oraz nie pozwolą zrozumieć, dlaczego nie można w końcu zabrać najbliższej osoby do domu. Ruby bardzo szybko odkrywa, że słowo „niedługo” wcale nie musi oznaczać tydzień, miesiąc czy rok. Może zmienić się w kilka lat. Jak w tym czasie żyć mając zaledwie kilka lat? Jaj...

Życie Ruby nie jest usłane różami. Dziewczynka wychowuje się bez rodziców, brakuje jej także prawdziwych przyjaciół. Na dodatek jest bardzo zamknięta w sobie- wierzy, że ponura prawda sprawi, że kolejni ludzie się od niej odwrócą. Tylko czy można tak żyć? Czy powinno się czuć wstyd w związku z czynami, które popełnił ktoś inny?

„Moja mama dopuściła do tego, że się zgubiłam. I teraz sama muszę siebie znaleźć”.

Najmocniejszą stroną tej książki jest pierwszoosobowa narracja. Relacja, prowadzona bezpośrednio przez dziewczynkę, sprawia, że jej emocje są lepiej wyczuwalne. A emocji w tym utworze nie brakuje.

Polubiłam Ruby od początku. Jej smutek i samotność przytłaczały mnie, dorosłą osobę, a co mogłoby zrobić takie maleństwo? Dylematy i problemy, z którymi się zmaga bynajmniej nie powinny dotyczyć małej dziewczynki, choć z pewnością jest ona nad wiek dojrzała.

Pamiętam ten czas, kiedy sama byłam w jej wieku- świadomość posiadania przyjaciółek była dla mnie wówczas niezwykle ważna. Nie oszukujmy się zresztą, samotność jest beznadziejnym uczuciem niezależnie od wieku, jednak dziecku o wiele trudniej sobie z nim poradzić. Czy pragnienie znalezienia pokrewnej duszy jest czymś dziwnym? I czy naprawdę o nią tak trudno?

„Życie jest niesprawiedliwe. Ale skoro wszyscy o tym wiedzą, dlaczego pozwalają, żeby tak było? Dlaczego ktoś z tym czegoś nie zrobi”?

Czasami mam wrażenie, że nie doceniam tego, co mam. Pożądliwie zastanawiam się nad rzeczami, które znajdują się poza moim zasięgiem, nie myśląc o skarbach, będących w zasięgu moich rąk. Myślę, że uczucia te są nieobce innym ludziom. Ale co zrobilibyśmy, gdyby czegoś nam zabrakło? Jestem szczęśliwą córką wspaniałych rodziców, zawsze tak było i głęboko wierzę, że ta sytuacja potrwa jak najdłużej. Niestety nie wszyscy mogą mieć tyle szczęścia, a może nie wszyscy o tym pamiętają?

Ruby wychowuje się bez nich. Nie może tak po prostu zwrócić się do mamy, kiedy ma gorszy dzień. Nie może liczyć na jej pomoc i dobre słowo. Na dodatek to rodzicielka jest przyczyną jej zmartwień i skrywanych tajemnic. To właśnie ten temat szczególnie poruszył mnie w tej książce. Relacja mama-córka to jedna z najważniejszych w życiu jednej i drugiej, a każda osoba, której tego zabraknie jest według mnie wielkim pechowcem.

„Mama nie może niczego naprawić. Bo to właśnie ona wszystko popsuła”.

„Nienawidzę jej teraz za to, że za mało mnie kochała. Nienawidzę siebie za to, że za mało zasłużyłam na miłość”.

Ta książka zdecydowanie trafiła w mój gust. Porusza trudne tematy, ale są one przekazane czytelnikowi w sposób prosty i zrozumiały. Ruby budzi u czytelnika ciepłe uczucia i sympatię. Uważam, że to dobra pozycja dla ludzi w różnym wieku. Byłabym bardzo wdzięczna, gdyby w moje ręce trafiało więcej takich książek.

Życie Ruby nie jest usłane różami. Dziewczynka wychowuje się bez rodziców, brakuje jej także prawdziwych przyjaciół. Na dodatek jest bardzo zamknięta w sobie- wierzy, że ponura prawda sprawi, że kolejni ludzie się od niej odwrócą. Tylko czy można tak żyć? Czy powinno się czuć wstyd w związku z czynami, które popełnił ktoś inny?

„Moja mama dopuściła do tego, że się...

Każdej młodej dziewczynie, a szczególnie tej w okresie dorastania, potrzebny jest ktoś, komu może zaufać, komu może zwierzyć się z najskrytszych sekretów… Bez takiego przyjaciela można czuć się bezradnym, żyć w ciągłym strachy i zamknięciu na otaczający świat. Prawdziwy przyjaciel otwiera nam oczy, pomaga zrozumieć trudne sytuacje – przed nim nie musimy udawać nikogo innego, niż jesteśmy. Właśnie takiej przyjaźni szuka główna bohaterka powieści Nory Raleigh Baskin – „Ruby podrugiej stronie”.

„Czy to jestem ja w tym lustrze?
Dziewczynka, która dobrze się uczy. Która nie sprawia kłopotów. Dziewczynka, która w przyszłości nie będzie taka jak jej mama.
Kim ja jestem?”

Ruby w szkole podstawowej miała tylko jedną bliską koleżankę, jednak przeważnie nie była z nią do końca szczera, nie chciała zdradzać jej swoich sekretów, ponieważ jej nie ufała; wolała trzymać się na dystans od ludzi. Nigdy o nic nie pytała, bo bała się, że gdy ona zacznie pytać, później ktoś jej może zacząć zadawać pytania, na które nie chciałaby odpowiadać. Dopiero, gdy poznała Margalit, stopniowo zaczęła się zmieniać. Od samego początku czuła do tej dziewczyny sympatię, a dodatkowo to, że zechciała ona z nią rozmawiać było dla Ruby wielkim szczęściem. Ruby w końcu mogła komuś powiedzieć o swoich problemach, wyznać komuś całą prawdę; w końcu znalazła choć odrobinę zrozumienia.

„Ruby po drugiej stronie” Nory Raleigh Baskin to książka dość tajemnicza i pełna niespodzianek. Celowo nie chcę zdradzać jej szczegółów, ponieważ chciałabym każdemu czytelnikowi dać szansę samumu przekonać się o niezwyklej fabule tej książki. Sama, przez całą powieść, miałam tę świadomość jakiejś „tajemnicy” i to sprawiło, że koniecznie chciałam się jak najszybciej dowiedzieć całej prawdy. Która całe szczęście okazała się dużo lepsza niż się spodziewałam.

Powieść Nory Raleigh Baskin nie należy do najłatwiejszych, chociaż od pierwszej strony ogromnie wciąga i czyta się ją bardzo szybko. Jest wymagająca, zmusza do myślenia i sporo może wnieść w życie czytelnika. Pomaga lepiej zrozumieć problemy nastolatków – choć nie tylko – każdy może mieć kiedyś podobne (lub zupełnie inne) problemy i może szukać przyjaciela, któremu będzie mógł o nich opowiedzieć. Wtedy zrozumie zachowanie Ruby, jej strach przed tym, przed czym wcześniej ciągle uciekała.

„Chcesz tylko dalej iść swoją drogą, bo tak jest najłatwiej. Niektórzy ludzie postępują tak przez całe życie. I to działa. Ale pewnego dnia każdy będzie potrzebował czyjejś pomocy, może kogoś obcego. I chcesz wierzyć, że ten ktoś zrobi to, co powinien.”

Dlatego, jeśli ktoś lubi takie refleksyjne książki z ciekawą fabuła – to tę szczerze mogę polecić :) Lubię takie trochę psychologiczne książki, które wymagają od czytelnika czegoś więcej, niż tylko „przeczytania”. Taka książka zapada na długo w pamięć.

Każdej młodej dziewczynie, a szczególnie tej w okresie dorastania, potrzebny jest ktoś, komu może zaufać, komu może zwierzyć się z najskrytszych sekretów… Bez takiego przyjaciela można czuć się bezradnym, żyć w ciągłym strachy i zamknięciu na otaczający świat. Prawdziwy przyjaciel otwiera nam oczy, pomaga zrozumieć trudne sytuacje – przed nim nie musimy udawać nikogo...

http://mojswiat-szelestkart.blogspot.com/2016/06/nora-raleigh-baskin-ruby-po-drugiej.html

http://mojswiat-szelestkart.blogspot.com/2016/06/nora-raleigh-baskin-ruby-po-drugiej.html