Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chyba w każdej przyjaźni nadchodzi taki moment, że pojawia się zaproszenie:
„Przyjdziesz do mnie?”
Co oznacza, że niedługo potem trzeba się odwzajemnić tym samym. Dlatego właśnie zawsze starałam się tego unikać, aż do teraz. Oczywiście to dlatego też nigdy wcześniej nie miałam przyjaciółki.
– Przyjdziesz do mnie dziś wieczorem? – zapytała mnie wczoraj Margalit.
Nie chodzi o to, że nie chcę, żeby ktoś do mnie przyszedł. Wcale nie. Boję się tylko, że wtedy ten ktoś będzie zadawać pytania.

Ale to, że ktoś nie może czegoś dostrzec, wcale nie znaczy, że tego tam nie ma. Tak jak to, że się czegoś nie pamięta, wcale nie znaczy, że się za tym nie tęskni.

Czy to ja jestem w tym lustrze?
Dziewczynka, która dobrze się uczy. Która nie sprawia kłopotów. Dziewczynka, która w przyszłości nie będzie taka jak jej mama.
Kim ja jestem?

Wtedy jeszcze nie rozumiałam, jaka jest różnica między aresztem a więzieniem. Dla mnie to było jedno i to samo. W środku albo na zewnątrz. Albo jest się po jednej, albo po drugiej stronie.