Ostatnio w blogosferze pojawiło się wiele opinii na temat „Od urodzenia” Elisy Albert. Książka zbiera skrajnie różne recenzje – od bardzo pozytywnych, poprzez mało entuzjastyczne, po te wyjątkowo negatywne. Niestety, ja plasuję się najbliżej tych ostatnich…

Główna bohaterka Ari (feministka i żona o 15 lat starszego profesora) rok temu urodziła dziecko, lecz do tej pory nie może odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Jest skrajnie samotna i sfrustrowana, a przez to powoli popada w depresję. Kiedy więc w jej okolicy pojawia się nowa sąsiadka w zaawansowanej ciąży, kobieta natychmiast chce się z nią zaprzyjaźnić. Szuka zrozumienia i bliskości u „towarzyszki niedoli”, których nie może otrzymać od nikogo bliskiego.

Chciałabym podkreślić, że to właśnie temat „ciemnej strony macierzyństwa” uważam za najmocniejszą stronę tej powieści. Rozumiem, że można różnie podchodzić do kwestii: samotności matki, naturalnego porodu, karmienia, depresji poporodowej, itd. Dlatego opisanie tego wszystkiego w konwencji czarnego humoru w ogóle mnie nie raziło. Dużym problemem był natomiast styl pisania autorki.

Elisa Albert pisze bardzo chaotycznie i non stop przeskakuje z tematu na temat. O dziwo pierwszoosobowa narracja Ari mało skupia się na samym macierzyństwie i synu, za to kładzie nacisk na jej relacje z koleżankami z przeszłości i teraźniejszości. Bohaterka analizuje, dlaczego rozpadły się jej przyjaźnie z liceum i ze studiów, oraz wspomina, co szalonego robiła w tamtym okresie życia. Następnie rozmawia ze swoją zmarłą matką, by obrzucać się z nią obelgami i przekleństwami – co nie mam pojęcia czemu ma służyć.

Przekleństwa w ogóle dominują w całej książce. Właściwie ciężko znaleźć fragment gdzie słowo na „k” by się nie pojawiało. Mogę zrozumieć, że wulgaryzm w literaturze ma niekiedy jakieś uzasadnienie, ale na pewno nie serwowany w tak dużej dawce. Nie odradzam jednak całkowicie lektury „Od urodzenia”, bo być może odnajdziecie się w takiej konwencji, a specyficzna bohaterka da się przez kogoś z Was polubić?

W moim odczuciu książka miała potencjał, ale nie został on wykorzystany. Bezładny styl, nieustanne odbieganie od głównego wątku i wulgaryzmy sprawiły, że ważny temat został potraktowany po macoszemu. Nie dowiedziałam się niczego nowego o depresji poporodowej czy trudach macierzyństwa. Wielka szkoda, bo niezwykle cenię Wydawnictwo Kobiece. Dotąd byłam zafascynowana wieloma ich książkami, jednak z „Od urodzenia” było mi zdecydowanie nie po drodze…

Ostatnio w blogosferze pojawiło się wiele opinii na temat „Od urodzenia” Elisy Albert. Książka zbiera skrajnie różne recenzje – od bardzo pozytywnych, poprzez mało entuzjastyczne, po te wyjątkowo negatywne. Niestety, ja plasuję się najbliżej tych ostatnich…

Główna bohaterka Ari (feministka i żona o 15 lat starszego profesora) rok temu urodziła dziecko, lecz do tej pory nie...