Każdy z nas - podróżników - ma na swoim koncie historie, którymi nie chce się dzielić z innymi, z różnych powodów. Historie te zostawiamy dla grona najbliższych znajomych lub nawet chowamy je głęboko w naszej pamięci i skrupulatnie skrywamy je przed wszystkimi.

Tony przełamuje tą barierę. Dzięki temu, że ukrywa się za pseudonimem i jest anonimowy, może zupełnie szczerze opowiedzieć o historiach, których nikt nigdy nie odważyłby się publicznie opowiedzieć.

Czy jest to książka podróżnicza?
Najpierw powinno paść pytanie: "czymże jest książka podróżnicza?”.
Rynek książek podróżniczych zalany jest przez różne i często przenikające się formy: od przewodników, reportaży przez wywiady-rzeki, dzienniki wspomnień, literaturę non fiction po albumy fotograficzne.
Uważam, że książka „Bunkrów nie ma” otwiera nowy rozdział w kategorii książek podróżniczych.

Książa napisana w bardzo luźnej i przystępnej formie. Podzielona jest na krótkie rozdziały-historie, dzięki czemu łatwo do niej wrócić w dowolnym momencie. Czytając ją, zdarza się wybuchnąć na głos śmiechem, poważnie!

Fakt, że gdyby z niektórych historii wyciąć tło, że znajdują się w innym państwie i na innym kontynencie, to z pewnością można by je przedstawić z perspektywy bardziej imprezowego studenta mieszkającego w akademiku w naszym kraju.

Wśród tych wszystkim zabawnych historii, pojawiają się ciekawe spostrzeżenia autora dotyczące rzeczywistości. Trochę żałuje, że jest ich mało, bo jak dla mnie (czytelnika), te fragmenty są najbardziej interesujące. Być może jest to temat na kolejną książkę?

Każdy z nas - podróżników - ma na swoim koncie historie, którymi nie chce się dzielić z innymi, z różnych powodów. Historie te zostawiamy dla grona najbliższych znajomych lub nawet chowamy je głęboko w naszej pamięci i skrupulatnie skrywamy je przed wszystkimi.

Tony przełamuje tą barierę. Dzięki temu, że ukrywa się za pseudonimem i jest anonimowy, może zupełnie szczerze...