*Ciało ludzkie zaczyna się rozkładać cztery minuty po śmierci.*

Mahnam, spokojne miasteczko na obrzeżasz Anglii. Wydawałoby się wprost idealne na ucieczkę od problemów wielkich miast.
Z tym samym założeniem przyjeżdżamy jako cień dr. Davida Huntera, który sprzedał wszystko w Londynie i bez telefonu/samochodu pojawia się w Mahnam, żeby zacząć nową pracę, nowe życie.
Na początku wszyscy nas lubią, szanują. Ale tylko do pierwszego morderstwa. Wtedy każdy mieszkaniec obraca się przeciwko sąsiadom, donosi na innych, czy spogląda spode łba.
Oczywiście my też podejrzewamy wszystkich, niektórych bardziej, ale wszystkie poszlaki legną w gruzach.
Następuje drugie porwanie, a po nim morderstwo. Tak jak doktor Hunter mamy wrażenie, a raczej wiemy, że umyka nam coś bardzo istotnego. Coś, co jest tuż przed nami. W mieście panuje chaos, którego nie sposób opanować. Lecz nawet w tym nieładzie znajdujemy bratnią duszę, Jenny, młodą nauczycielkę, która pojawiła się w miasteczku z tego samego powodu co my. Może to trochę zaciera nam jasność widzenia.
W końcu następuje nieuniknione, trzecie porwanie, ale tym razem jest to ktoś na kim nam zależy, nasza jedyna nadzieja w tym mieście. Jenny.
Policja nie pozwala pomagać, więc zajmujemy się dalej leczeniem. Podczas czekania na otworzenie drzwi przez jednego z pacjentów, słyszymy coś, czego nie powinniśmy usłyszeć. To brzęczenie much, dźwięk rozkładającego się ciała. Okazuje się, że nie żyje ktoś, kto powinien żyć. I wtedy uświadamiamy sobie, kim jest zabójca.
Ale pozostaje jeszcze jeden element. Mamy wzgląd do przeżyć Jenny podczas jej porwania. Kiedy pojawia się motyw z białą suknią ślubną uruchamia nam się myślenie. To musi mieć jakiś sens.(Osoby, które czytają dużo kryminałów prostą drogą dedukcji dojdą do tego, że jeszcze jedna osoba jest w to zamieszana i łatwo odgadnąć dokładnie która).
Emocje sięgają zenitu i do końca książki trzymają napięte nerwy. Rozwiązują się wszystkie tajemnice, a nerwy powoli puszczają.
Epilog wydaje nam się na początku złym zakończeniem, jednak oddychamy z ulgą, kiedy wszystko kończy się dobrze.
Podsumowując, w ciągu niecałego bodajże miesiąca, może dwóch, do statystyk odnalezionych trupów wpisało się 6 osób.

A Mahnam wydawało się tak spokojnym miasteczkiem, nieprawdaż?

*Ciało ludzkie zaczyna się rozkładać cztery minuty po śmierci.*

Mahnam, spokojne miasteczko na obrzeżasz Anglii. Wydawałoby się wprost idealne na ucieczkę od problemów wielkich miast.
Z tym samym założeniem przyjeżdżamy jako cień dr. Davida Huntera, który sprzedał wszystko w Londynie i bez telefonu/samochodu pojawia się w Mahnam, żeby zacząć nową pracę, nowe życie.
Na...