„Miałam przestać być ofiarą. Miałam być czarownicą!”.

Za każdym razem z ogromną przyjemnością sięgam po literackie debiuty, które wychodzą spod skrzydeł cenionego przeze mnie Wydawnictwa Oficynka. Już dawno pisałam, że Wydawca ma znakomite wyczucie do rozwojowo zapowiadających się pisarzy. Czy i tym razem czuję się usatysfakcjonowana lekturą debiutanta? Określiłabym swoje wrażenia słowem — ambiwalentne. Powieść bez wątpienia posiada zalety, ale pozostawia po sobie także pokaźny niedosyt.

Patryk Majzel — o autorze wiemy tylko tyle, że pochodzi z Gór Świętokrzyskich. Obecnie mieszka i pracuje w podwarszawskim Piasecznie. Czarownica jest Jego debiutem literackim, czy udanym?

Akcja książki rozgrywa się w okolicach Gór Świętokrzyskich, w miejscowości Nowa Słupia. Pewnej nocy, u bram pewnej posesji zostają odkryte ludzkie szczątki. Na miejsce zdarzenia przybywa doskonale znany mieszkańcom komisarz miejscowej policji Artur Jagiełła, do pomocy zostaje mu przydzielony niedoświadczony, początkujący aspirant Tomasz Wolski. Śledztwo od początku zdaje się stać w martwym punkcie. Tymczasem w okolicy narasta poruszenie, lokalna społeczność snuje różnorodne domysły. Czy nieoczekiwane pojawienie się znanego lokalnego potentata w domu Łukasza ma związek ze znalezionymi zwłokami, jaką niewygodną, rodzinną tajemnicę skrywają rodzice nastolatka?

„[…] często powtarzane kłamstwo staje się prawdą”. (str. 351)
Autor z pewnością posiada lekki, przyjemny styl, świetnie opisuje otaczającą rzeczywistość, sprawnie obrazując legendę związaną z Górami Świętokrzyskimi. Jednakże w moim odczuciu akcja rozwija się nadto leniwie. Patryk Majzel kreśli tę historię niczym młodzieżową opowieść, w której dominują wątki obyczajowe, jakby zapominając o kryminalnej stronie książki. Zabrakło mi wartkiej, zajmującej akcji, która prężnie niesie czytelnika od pierwszych do ostatnich stron, pozwalając zatracić się w powieści. Pisząc otwarcie po przeczytaniu połowy książki, czułam się znużona bowiem fabuła, rozwinęła się dopiero w ostatnich rozdziałach, wyłaniając misternie utkaną intrygę, wreszcie powodując napięcie i zaskoczenie. Aczkolwiek mniej wytrwały czytelnik może po połowie więcej nie przełknąć, snującej się po kartach mało intrygującej treści, skapitulować i odłożyć książkę na bok, a szkoda, bo warto dla takiego zakończenia doczytać tę historię!

Według mnie Czarownica stanowi idealną propozycję dla młodszych odbiorców, którzy dopiero rozpoczynają swą przygodę z tym gatunkiem, czy też dla tych, którzy nie gustują w książkach brutalnych, mrożących krew w żyłach, poszukujących wyłącznie bezbolesnych wątków sensacyjnych. Koneserom mrocznej, mocnej literatury w tym wypadku nie wróżę pokaźnego dreszczu emocji.

Reasumując, podobały mi się wątki związane z rodzinnymi tajemnicami, a także niebanalne zakończenie, które w pewnym stopniu znakomicie obnaża intrygę, ale rodzi także u czytelnika zdumienie, niepewność, tym samym skłaniając do refleksji. Nasuwa się także pytanie, czy autor planował kontynuację, czy też postanowił pozostawić odbiorcę w pewnym niedosycie, oddając pole dla wyobraźni, która pozwoli dokonać własnej interpretacji. Słowem, gdyby twórca zdołał utrzymać napięcie czytelnika od pierwszych do ostatnich stron, nie miałabym większych zastrzeżeń.

Spoglądając na całość, uważam, że mimo uwag ostatecznie to dobry debiut, niewątpliwie dostrzegam potencjał, zdolność kreowania atrakcyjnej rzeczywistości, umiejętność poruszania ciekawej problematyki, dlatego chętnie sięgnę po kolejną książkę, którą napisze Patryk Majzel. Jenak liczę na więcej emocji, stałe tempo i dynamiczną intrygę, która zdominuje całą historię, absolutnie nie pozwalając czytelnikowi na nudę.

Jeśli macie ochotę na lekki kryminał z przeważającym tłem obyczajowym, w którym dominują problemy nastoletnich bohaterów, sięgnijcie po Czarownicę — to niezobowiązująca lektura, która może Wam umilić jesienne, długie wieczory, zupełnie zaskakując niesztampowym zakończeniem, bo to ono stanowi zasadniczy atut tej powieści.

„Głupota towarzyszy każdemu człowiekowi i jak zwykle prowadzi do najtragiczniejszych konsekwencji”. (str. 332).

Moja ocena: 6,5/10 ___________________________________________________________________
http://nieterazwlasnieczytam.blogspot.com/2016/11/recenzja-czarownica-patryk-majzel.html

„Miałam przestać być ofiarą. Miałam być czarownicą!”.

Za każdym razem z ogromną przyjemnością sięgam po literackie debiuty, które wychodzą spod skrzydeł cenionego przeze mnie Wydawnictwa Oficynka. Już dawno pisałam, że Wydawca ma znakomite wyczucie do rozwojowo zapowiadających się pisarzy. Czy i tym razem czuję się usatysfakcjonowana lekturą debiutanta? Określiłabym swoje...