Książka raczej mało znana. Jeśli w ogóle ktoś o niej słyszał. I te dość nędzne oceny na LC. Przyznaję się, że kupiłam ją pod wpływem emocji, a po zobaczeniu negatywnych opinii zaczęłam żałować. Jednak kiedyś bardzo mądra osoba powiedziała mi, że czytać trzeba wszystko, nie tylko to, co się lubi.
Więc przeczytałam.
Książce zarzucano, że nie ukazuje emocji głównego bohatera. Że opisuje całe jego życie, zresztą bardzo skrupulatnie, ale nie ma w tym za grosz uczucia. Moim zdaniem to prawdziwy atut powieści. Uważam, że świetnie poznałam wykreowanego bohatera poprzez lekturę. I wyciągnęłam z tego zasadniczy wniosek - Marco Timoleon to nie jest osoba, która w życiu kieruje się emocjami. To nie jest nawet osoba, która pozwala, by uczucia wyszły poza bardzo głęboką norkę gdzieś w środku jego wnętrza. Świat, z jakim ma styczność czytelnik, jest światem widzianym oczami głównego bohatera. Przez 320 strony każdy może poczuć się jak ten wyprany z empatii i wszystkiego, mającego namiastkę uczuć, bogacz. Czy to nie właśnie o to chodzi?
Książka niby opowiada o jednym dniu z życia Marca - o tytułowych urodzinach jego córki. Jednak, gdyby podsumować stosunek akcji rozgrywającej się rzeczywiście w tym dniu do opisu biograficznego życia Marca Timoleona i jego najbliższych, z pewnością trzeba by było sporo zmienić w opisówce z tyłu książki.
Mimo wszystko książka mi się podobała. Kolejna nauczka na przyszłość, by nie sugerować się opiniami innych, tylko kreować własną, bardzo często w zupełności odmienną.

Książka raczej mało znana. Jeśli w ogóle ktoś o niej słyszał. I te dość nędzne oceny na LC. Przyznaję się, że kupiłam ją pod wpływem emocji, a po zobaczeniu negatywnych opinii zaczęłam żałować. Jednak kiedyś bardzo mądra osoba powiedziała mi, że czytać trzeba wszystko, nie tylko to, co się lubi.
Więc przeczytałam.
Książce zarzucano, że nie ukazuje emocji głównego bohatera....