Ta książka jest w sumie kwintesencją tego co lubię jak i nie lubię w naukowych dziełach na temat wampiryzmu. Oczywiście przy okazji dodała jeszcze wady książek naukowych.

Jest to dobra książka, pokusiłbym się o stwierdzenie, że nawet jedna z najlepszych jakie można kupić w naszym kraju na ten temat.
Niestety nie jest to książka naukowa, lecz zbiór historii z różnych zakątków Europy. Ponieważ książki naukowe zazwyczaj umieszczają te bardziej znane historie, daje nam to okazję do poznania trochę obskurniejszych historii. I jest to największa zaleta tej książki.

Przejdźmy jednak do negatywów. Jednym z subiektywnych w moim odczuciu jest zaliczanie do grona wampirów istot, których jedyną zgodną cechą jest picie krwi, albo wstawanie z grobu. Jak dla mnie jako wampira zalicza się istotę, która posiada cechy X, Y, Z. Dlatego po części nie rozumiem zaliczania harpii bądź lamii, ale ja nie mam tytułów naukowych. Jak kiedyś powiedziałem „można kierować się (głupią) zasadą: nasze wampiry są inne, ale w pewnym momencie wampir już przestanie być wampirem”.
Prolog niestety nosił irytujący mnie zwyczaj wrzucania innych istot do kategorii „wampir”, które nie mają z nim nic wspólnego, ani nie przyczyniły się do ewolucji mitu. Na szczęście nie posunął się (albo już zapomniałem) do uwzględnienia Azteckich wierzeń (widziałem już jeden dokument, który się do tego posunął). Tutaj przodującym był mit wilkołactwa gdzie autor się rozhulał i uwzględnił Afrykę, gdzie ludzie nie byli wilkołakami (w końcu zamiana w lwy/pantery/ptaki nie zalicza ich do wilkołactwa).
Ostatnim minusem jest język jakim książka jest napisana. Niestety, ale w chwili gdy w pomieszczeniu zaczął grać telewizor, dwie osoby rozmawiały bądź pojawił się jakikolwiek dźwięk czytanie stało się niemożliwe, i musiałem nieraz cofać się o kilka stron bo odkryłem, że pomimo ich przeczytania to tak naprawdę ich nie przeczytałem, tak łatwo traciłem wątek.

Choć sekcja z wadami wydaje się być przerażająco duża, to wciąż utrzymuję, że jest to jedna z najlepszych książek jakie można dostać. Jeden z pełniejszych zbiorów historii jakie można dostać, nie wydając przy okazji fortuny i czasu na polowanie i zakup jakiś starych (zagranicznych) wydań.

P.S.
Trochę nie rozumiem, jak można nazwać nudnym model wampira Stokera. W końcu to on zebrał wszystkie informacje i przedstawił uniwersalny model wampira. Jeszcze bym zrozumiał gdyby inne były ciekawsze.

Ta książka jest w sumie kwintesencją tego co lubię jak i nie lubię w naukowych dziełach na temat wampiryzmu. Oczywiście przy okazji dodała jeszcze wady książek naukowych.

Jest to dobra książka, pokusiłbym się o stwierdzenie, że nawet jedna z najlepszych jakie można kupić w naszym kraju na ten temat.
Niestety nie jest to książka naukowa, lecz zbiór historii z różnych...