Po książkę sięgnęłam z wielkim zainteresowaniem, niestety język wzorujący się na pracę naukową, skutecznie mi tę książkę zniechęcił. Coś, co myślałam, że będę czytała z niecierpliwością, jakie ciekawostki znajdę na następnej stronie, czytam z lekkim przymusem, na wzór przeczytania niechcianej lektury szkolnej.

Po książkę sięgnęłam z wielkim zainteresowaniem, niestety język wzorujący się na pracę naukową, skutecznie mi tę książkę zniechęcił. Coś, co myślałam, że będę czytała z niecierpliwością, jakie ciekawostki znajdę na następnej stronie, czytam z lekkim przymusem, na wzór przeczytania niechcianej lektury szkolnej.

Tuwim właściwie nie jest autorem, pełni rolę kogoś w rodzaju kuratora lub archeologa. Książka jest zbiorem fragmentów tekstów z przeszłości ("Młot na Czarownice", "Czarownica powołana" lub różnego rodzaju wpisy w archiwalnych kronik) opisujących relacje ludzi z magią, czarownicami oraz kościołem. W większości są to historie kuriozalne, absurdalne i groteskowe. Obnażający się księża i przyrodzenia w dziuplach to motyw przewodni. Poza tym, książka wydana pięknie, w nietypowym formacie i z dobranym krojem pisma.

Tuwim właściwie nie jest autorem, pełni rolę kogoś w rodzaju kuratora lub archeologa. Książka jest zbiorem fragmentów tekstów z przeszłości ("Młot na Czarownice", "Czarownica powołana" lub różnego rodzaju wpisy w archiwalnych kronik) opisujących relacje ludzi z magią, czarownicami oraz kościołem. W większości są to historie kuriozalne, absurdalne i groteskowe. Obnażający...

To bardzo ciekawa pozycja dla wszystkich, którzy są zainteresowani zarówno historią czarownic, jak i twórczością Tuwima. W zmyślnej oprawie i nietuzinkowym wydaniu.

Ogółem pozycja ta, jak podaje tytuł, podzielona jest na trzy części. „Czary i czarty polskie” to historia czarodziejstwa na ziemiach polskich, podczas gdy „Czarna msza” traktuje właśnie o tym obrzędzie – skąd się wzięła, jak wygląda i czy wciąż jest odprawiana. Oba te teksty zostały napisane przez Tuwima. A „Wypisy czarnoksięskie”? Tutaj sprawa się komplikuje.

Środkowa, lwia część dzieła to wyjątki z książek o czarodziejstwie. Zarówno tych inkwizytorskich, jak i pochodzących z trochę innego źródła. Możliwość poczytania „Młota na czarownice” czy „Herbarza” jest z pewnością intrygująca, niemniej… szybko się nudzi. I to chyba największy minus tej pozycji. Po którymś z kolei opisie tortur czy przyrządzania smarowideł z noworodków lektura staje się nużąca.

To bardzo ciekawa pozycja dla wszystkich, którzy są zainteresowani zarówno historią czarownic, jak i twórczością Tuwima. W zmyślnej oprawie i nietuzinkowym wydaniu.

Ogółem pozycja ta, jak podaje tytuł, podzielona jest na trzy części. „Czary i czarty polskie” to historia czarodziejstwa na ziemiach polskich, podczas gdy „Czarna msza” traktuje właśnie o tym obrzędzie – skąd...

Prawdziwa gratka dla moli książkowych, polonofilów i bibliofilów. Wydawnicza ciekawostka, pięknie wydana, bogato ilustrowana. Zbiór informacji o diabłach, czarownicach i różnego rodzaju demonach, a także różnych zagadnieniach związanych z czarami oraz dawną historią.

Być może nie jest to książka dla każdego, szczególnie ze względu na tematykę oraz język dawnych tekstów zawartych publikacji, ale warto chociaż wiedzieć, że Tuwim… nie tylko poetą był. Polecam tę publikację szczególnie miłośnikom osobliwych ciekawostek wydawniczych oraz admiratorom dawnej literatury polskiej.

Więcej na blogu: https://urocznica.pl/recenzja-czary-i-czarty-polskie-julian-tuwim/.

Prawdziwa gratka dla moli książkowych, polonofilów i bibliofilów. Wydawnicza ciekawostka, pięknie wydana, bogato ilustrowana. Zbiór informacji o diabłach, czarownicach i różnego rodzaju demonach, a także różnych zagadnieniach związanych z czarami oraz dawną historią.

Być może nie jest to książka dla każdego, szczególnie ze względu na tematykę oraz język dawnych tekstów...

Fragmenty tekstów kronik historycznych i pism uczonych kościoła, opisujące wiedzę i doświadczenia inkwizytorów i egzorcystów, obrazujące zamierzchłe (choć niezupełnie nieaktualne) stanowisko oficjalnej religii wobec prywatnej "konkurencji". Najczęściej to kazania grzmiące o tym jak bagatelizowanym problemem były zabobony, oraz jak rozpoznawać i traktować zagadnienia bezpośredniej interwencji diabła, demonów i działania czarów. Wszystko skatalogowane i opatrzone źródłami, w tym dużo osławionego "Młota na czarownice". Np.: zdalna kradzież mleka, od krowy sąsiada, za pomocą noża wbitego w ościeżnice, albo potencjalnie zaczarowanego sznurka na którym zaczepiają się kury aby go diabeł się brzydził- należy wysmarować ludzkim guwnem. ¯\_(ツ)_/¯ Można nawet zdobyć pewne porównanie jakie narzędzia latania preferowały czarownice z Polski, Litwy a Rusi lub Żmudzi. Dają pewien obraz również o tym co ludzi popycha do wiary w siły wyższe. Lektura jednak nie jest lekka i szybka, bo użyty orginalny język jest archaiczny. Nie wszystko jest równie ciekawe, ale i tak mój egzemplarz książki został poprzeszywany zakładkami, jak dobrze przesłuchiwana czarownica w "żelaznej dziewicy". Szczególnie początkowo dostarcza to trochę dziwnej satysfakcji i rozrywki. Ale kiedy poznaje się historie pojedynczych przypadków oskarżeń i procedury, dające może nie że skalę, ale na pewno pewną atmosferę inkwizycji - to ma się takie poczucie niepokoju - jak niewiele wystarczy by ktoś był swego pewien. I mówi to też trochę o tym, co niedługo po powstaniu tej książki spotkało ludzi w trakcie WWII. Jakby sam Tuwim miał przeczucie, że historia może się powtarzać bo nie zmieniamy się tak bardzo. Pouczające i ciekawe przykłady, ku przestrodze również współczesnych, ponieważ mechanizmy reagowania na niezrozumiałe są nadal podobne, i wiele wyjaśniają na temat obecnych doktryn religijnych i światopoglądowych.

Fragmenty tekstów kronik historycznych i pism uczonych kościoła, opisujące wiedzę i doświadczenia inkwizytorów i egzorcystów, obrazujące zamierzchłe (choć niezupełnie nieaktualne) stanowisko oficjalnej religii wobec prywatnej "konkurencji". Najczęściej to kazania grzmiące o tym jak bagatelizowanym problemem były zabobony, oraz jak rozpoznawać i traktować zagadnienia...

Nie skończyłam, zostawiłam rozgrzebaną. Strasznie męczący język. Kupiłam bo wydawało mi się interesujące, ale to takie niewiadomo co. Książka nie opowiada żadnej historii, nie jest fabularyzowana, ale nie jest też opracowaniem naukowym. Taki stylizowany zbiór wiedzy zebranej przez autora. Życie jest długie i jeszcze kiedyś spróbuję zrobić drugie podejście, ale w najbliższym czasie tego nie zmęczę.

Nie skończyłam, zostawiłam rozgrzebaną. Strasznie męczący język. Kupiłam bo wydawało mi się interesujące, ale to takie niewiadomo co. Książka nie opowiada żadnej historii, nie jest fabularyzowana, ale nie jest też opracowaniem naukowym. Taki stylizowany zbiór wiedzy zebranej przez autora. Życie jest długie i jeszcze kiedyś spróbuję zrobić drugie podejście, ale w najbliższym...

Świetna książka, autora, po którym nikt by się nie spodziewał, że interesują go takie zagadnienia. Ogólnie jest to luźny zbiór wybranych przez Tuwima informacji odnośnie czarów, czarownic, magii, etc. Super plusem jest podanie skąd czerpano wiadomości. Dodatkowo oprawa jest fenomenalna - czyta się chociażby dla samej książki i rycin z epoki. Masa informacji, ciekawy język i baza źródłowa - to są plusy, które mnie urzekły i pozwoliły na wydanie tak wysokiej oceny. No i to, że jestem samozwańczym czarnoksiężnikiem :>

Świetna książka, autora, po którym nikt by się nie spodziewał, że interesują go takie zagadnienia. Ogólnie jest to luźny zbiór wybranych przez Tuwima informacji odnośnie czarów, czarownic, magii, etc. Super plusem jest podanie skąd czerpano wiadomości. Dodatkowo oprawa jest fenomenalna - czyta się chociażby dla samej książki i rycin z epoki. Masa informacji, ciekawy język i...

Nie bardzo wiem jak to ocenić.
Przeczytałam jako ciekawostkę, bo zwyczajnie interesuje się tą tematyką. Jeśli ktoś chciałby się czegoś z tej książki dowiedzieć, lub po prostu uznać ją za coś "do poczytania", to zdecydowanie nie polecę. Niemniej interesująca pozycja, warto wiedzieć, że autor kojarzony z wierszami dla dzieci poruszał się również w takiej tematyce.

Nie bardzo wiem jak to ocenić.
Przeczytałam jako ciekawostkę, bo zwyczajnie interesuje się tą tematyką. Jeśli ktoś chciałby się czegoś z tej książki dowiedzieć, lub po prostu uznać ją za coś "do poczytania", to zdecydowanie nie polecę. Niemniej interesująca pozycja, warto wiedzieć, że autor kojarzony z wierszami dla dzieci poruszał się również w takiej tematyce.

Łatwo nie było, ale dobrnęłam. Książka jest bardzo trudna w odbiorze i na pewno każdemu bym nie poleciła. To książka dla tych, którzy lubią literaturę cięższego kalibru, a także dla tych, którzy z dystansem podchodzą do historii.

Łatwo nie było, ale dobrnęłam. Książka jest bardzo trudna w odbiorze i na pewno każdemu bym nie poleciła. To książka dla tych, którzy lubią literaturę cięższego kalibru, a także dla tych, którzy z dystansem podchodzą do historii.

Książka, która zrodziła się z pomysłu zapalonego bibliofila. Dzieło podsumowujące setki lat tradycji i zabobonów, mity i legendy oraz wszystko, co w dziejach kultury zawierało się w sferze infernalnych fascynacji. Przedruki fragmentów dzieł niezwykle rzadkich - prawdziwych białych kruków opisujących czarnoksięstwo, magię i średniowieczny okultyzm, podane w wyśmienitej formie pisarskiej oraz graficznej. W książce znajdziemy bowiem nie tylko niezwykle wyeksponowany, trudny język, lecz również dziesiątki ilustracji oraz rycin, które sprawiają, że ta z pozoru niewielka pozycja jest jedną z najważniejszych z kręgu poruszanej przez nią tematyki. Na plus zalogują również absolutnie rewelacyjne ilustracje.

http://elegancebooks.blogspot.com/2018/07/czary-i-czarty-polskie-julian-tuwim.html

Książka, która zrodziła się z pomysłu zapalonego bibliofila. Dzieło podsumowujące setki lat tradycji i zabobonów, mity i legendy oraz wszystko, co w dziejach kultury zawierało się w sferze infernalnych fascynacji. Przedruki fragmentów dzieł niezwykle rzadkich - prawdziwych białych kruków opisujących czarnoksięstwo, magię i średniowieczny okultyzm, podane w wyśmienitej...