A więc nareszcie dotarłam do końca tej jakże ciekawej, nieco szalonej opowieści, która wydaje mi się, że jest jedną z lepszych, które napisał King!

Miałam mieszane uczucia w pewnych momentach tej książki, nie powiem, że nie, ale i tak uważam ją za bardzo dobrą i jak wspominałam - jedną z lepszych napisanych przez samego Kinga.

Paul Sheldon jest popularnym pisarzem słynącym z powieści o Misery Chastain. W pewnym momencie uśmierca bohaterkę, będąc znudzony już serią opowieści na jej temat. Ulega wypadkowi samochodowemu pod wpływem alkoholu, przez co jego nogi nie są w stanie poprawnie funkcjonować. Jednak jest dla niego ratunek - niejaka Annie Wilkes, która jest byłą pielęgniarką oraz wielką fanką powieści na temat Misery.

Z czasem Paul podejrzewa ją o bycie chorą psychicznie. Przestaje podawać mu leki na czas, każe pić brudną wodę z kubła, zamyka drzwi pokoju na klucz w którym przebywa, ale to i tak nie jest najgorsze, bo najgorsze chyba było dopiero przed nim. Przynajmniej takie jest moje zdanie.

Wszelakie próby ucieczki były brane pod uwagę Sheldon'a, ale jakim sposobem w jego stanie? Doskonale wiedział, że błoto wcale by nie rozwiązało sytuacji w której się znajdował i pogorszyłoby to jeszcze bardziej wszystko inne. Wkrótce Annie zauważa jego drobne ucieczki z pokoju, przez co zapłacił utratą stopy, a w dalszej części opowieści pod wypływem furii Wilkes - kciuka. Wychodząc, przekonał się doskonale o tym, że Annie faktycznie była pielęgniarką, ale straciła zawód przez oskarżenia o zabijanie niemowląt w szpitalach. Czy słusznie? Oczywiście, że tak. Ale nikt nie miał dobrych dowodów na Smoczycę, gdyż tak ją nazywano chociażby w prasie.

Fabuła może wydawać się nieco dziwna, nudna chociażby, bo akcja dzieje się w jednym i tym samym miejscu przez większość opowieści i niektóre rzeczy się powtarzają zbyt często jak na przykład podawanie leków, ale uaktywnia się wyobraźnia, która pozwala nam sobie wyobrazić każdą ucieczkę Sheldon'a, pokój w którym przebywał czy jego używaną maszynę do pisania na której pisał "Powrót Misery", bo został do tego zmuszony przez osobę, która więziła go w danym miejscu, ale z jednej strony mu pomogła.

Osobiście książka przypadła mi do gustu. Nawet bardzo. Jest to trzecia książka którą ukończyłam od Kinga i zachęciła mnie do przeczytania wszystkich pozostałych opowieści, których jeszcze nie miałam okazji, szansy przeczytać. Czym jeszcze nas zaskoczy? Jestem bardzo ciekawa, bo "Misery" nie jest może zbytnio wyszukane, ale nieco psychiczne, że tak śmiesznie to określę, i czyta się to sprawnie oraz z wielką ciekawością ze strony czytelnika.

A więc nareszcie dotarłam do końca tej jakże ciekawej, nieco szalonej opowieści, która wydaje mi się, że jest jedną z lepszych, które napisał King!

Miałam mieszane uczucia w pewnych momentach tej książki, nie powiem, że nie, ale i tak uważam ją za bardzo dobrą i jak wspominałam - jedną z lepszych napisanych przez samego Kinga.

Paul Sheldon jest popularnym pisarzem...