Książkę, choć trzeba ją pojmować jako całość, z łatwością można podzielić na pewne bloki. Pierwszy, moim zdaniem najciekawszy, opowiada o losach młodego Palestyńczyka żyjącego na emigracji w krajach Bliskiego Wschodu. Jego oczami widzimy jak wyglądała tamta część świata w latach 60-tych i jak konflikt z Izraelem odbierany był przez Palestyńczyków i inne kraje arabskie. Przyznam się, że przede wszystkim na to liczyłem sięgając po tę książkę, bowiem wcześniej sporo czytałem o Izraelu. Przeważała jednak oczywiście narracja żydowska, a nie arabska, ciekawie było więc bliżej poznać drugą stronę. Sam epizod w Fatahu jest krótki, aczkolwiek również pozwala zrozumieć wiele kwestii dotyczących bliskowschodniego kotła.
Kolejne bloki są jednak mniej brawurowe. Pokazują przemianę bohatera, jednak z dala od konfliktu. W pewnym momencie wyraźnie zaczyna przeważać motyw religijny. Jest on tak wyeksponowany, że de facto zagarnia dla siebie książkę. Mimo wszystko niektóre spostrzeżenia autora nadal są ciekawe. Przede wszystkim jako Palestyńczyk ma on wielką wiedzę na temat Izraela oraz krajów arabskich i choćby dlatego warto przeczytać tę książkę. Osoby niezbyt lubiące religijne rozważania mogą jednak przez nią nie zdołać przebrnąć.

Książkę, choć trzeba ją pojmować jako całość, z łatwością można podzielić na pewne bloki. Pierwszy, moim zdaniem najciekawszy, opowiada o losach młodego Palestyńczyka żyjącego na emigracji w krajach Bliskiego Wschodu. Jego oczami widzimy jak wyglądała tamta część świata w latach 60-tych i jak konflikt z Izraelem odbierany był przez Palestyńczyków i inne kraje arabskie....