Fascynującą opowieść o zdobyciu przez Martynę Wojciechowską Everestu, Góry Gór, pochłonęłam w jeden wieczór. Sama książka jest bardzo dobrze napisana, ale prawdziwą wartość mają oczywiście nie słowa, ale przesłanie idące nie tyle za książką co za osiągnięciem tej fantastycznej, odważnej, mądrej kobiety. Nie można jej absolutnie tych przymiotów odmówić. Jest żywym przykładem na to, że niemal nie ma w życiu przeszkód nie do pokonania. Daje nadzieję, że chwile załamania i bezsilności mogą być tym dnem, od którego odbijemy się i wybijemy aż na sam szczyt. I oczywiście, tym szczytem nie musi być wcale majestatyczna Czomolungma. Jak to się ładnie mówi, każdy ma swój Everest. Nie dajmy sobie wmówić, że przeciwności losu są silniejsze od nas.

Niech nas nie powstrzyma lęk przed porażką. Czymże on jest w perspektywie, pozostając w metaforze, patrzenia na wszystko z dachu świata?

Jednak, jak ze wszystkimi dążeniami, cel nie jest celem samym w sobie -
jakkolwiek tautologicznie to brzmi. Ważna jest droga. To czego się po drodze nauczymy i co z niej zabierzemy dla siebie.

Martyna Wojciechowska zdobyła ten szczyt dla siebie. Ale mimo wszystko dziękuję jej za taką piękną lekcję odwagi, determinacji, ale i pokory. Wielkie brawa. Tym bardziej, że jak wiemy, wcale nie spoczęła na laurach.

Poza moimi filozoficznymi wynurzeniami, zwracam oczywiście również uwagę na wartość merytoryczną książki - opisy całej trasy wiodącej na szczyt, ale także zagrożeń czyhających na wspinaczy - ze strony niewzruszonego Everestu oraz ciała człowieka nieprzystosowanego do przebywania na tak ekstremalnych wysokościach.

Piękna historia, piękna książka. Bardzo polecam.
Gwiazdek nie przyznaję, bo moja ocena tej książki niezupełnie przystaje do jakiejkolwiek skali.

Fascynującą opowieść o zdobyciu przez Martynę Wojciechowską Everestu, Góry Gór, pochłonęłam w jeden wieczór. Sama książka jest bardzo dobrze napisana, ale prawdziwą wartość mają oczywiście nie słowa, ale przesłanie idące nie tyle za książką co za osiągnięciem tej fantastycznej, odważnej, mądrej kobiety. Nie można jej absolutnie tych przymiotów odmówić. Jest żywym przykładem...