Zacznę swoją recenzję najpierw od opisu okładki, która adekwatnie odzwierciedla całą fabułę tej książki. Jest mroczna, a znajdujące się na niej drzewa praktycznie przewijają się przez całą fabułę książki. Thriller paranormalny i rzeczywiście coś jest na rzeczy - dosłownie i w przenośni.

Mam być szczera na początku miałam mieszane odczucia co do tej książki i lekką do niej niechęć chociażby za wulgaryzmy, które często się pojawiały oraz za „powolność” na początku jak również małą czcionkę (ale ta z czasem przestała mi przeszkadzać).

Dałam jednak szansę autorowi i czytałam dalej. Z każdą kolejną stroną coraz bardziej wkręcałam się w tą całą niesamowitą historię i losy jej bohaterów.

Fabuła rozgrywa się na Suwalszczyźnie w okresie Wielkanocy, gdzie para studentów (Karolina i Tomek) z Warszawy pragnie spędzić czas we dwoje i umocnić swój związek, który ostatnio był trochę nadszarpnięty. Odmienne poglądy co do wiary nie są tutaj przypadkowe i z czasem mają kluczowe znaczenie, gdyż Karolina jest mocno wierząca, Tomek natomiast jest ateistą. Już ten sam fakt stwarza im niemałe powody do kłótni. Poza tym Tomek jest cukrzykiem co dodatkowo przysparza to parze kłopotów, ponieważ nieodpowiedzialnie się zachowuje. Ważnym wątkiem jest również to, że dwa tygodnie wcześniej w niewyjaśnionych okolicznościach w tych okolicach zaginęła kobieta i do tej pory się nie odnalazła.

Niestety tu nic nie jest tym, czym się wydaje. Thriller pełen symboli i tajemnic, gdzie autor nawiązuje do religii, kultury, przesądów oraz rytuałów. Opisy terenów Suwalszczyzny i zabytków nie na darmo są ujęte w książce, gdyż wszystko się łączy w jedną całość, są ze sobą powiązane i do czegoś „służą”.

Para trafia przez dziwne zrządzenie losu do wiejskiego domu w Białodębach, gdzie zaledwie kilka godzin wcześniej ktoś umarł. Dom znajduje się tuż przy dawnym cmentarzu Jaćwingów. Dziwny dom, dziwni mieszkańcy tego domu i te dziwne „fluidy” unoszące się w powietrzu. Nie przypuszczają jednak, że w suwalskich lasach czai się nieokreślone zło...

Bohaterowie zwiedzają zabytki, jeziora, mosty. Odwiedzają Zamkową Górę, Sokolniki, itd. „Gałęziste” okazuje się jeziorem z mroczną tajemnicą. Las jest tym miejscem wydawałoby się wyjątkowym, ale ma coś w sobie demonicznego. Ten demon tam jest i ich obserwuje. Bohaterowie przeżywają tutaj swoje najmroczniejsze i najgorsze chwile, stają się mimowolnie niewolnikami lasu, zresztą nie tylko oni. Odgłosy, dziwne zjawy czyhające w zaroślach, topielice unoszące się nad jeziorami to sprawia, że las „żyje” i wyciąga do nich swoje „odrażające” ręce. Kieruje ich umysłami, uczuciami i czynami zarazem. Trupi odór pojawiający się praktycznie wszędzie, woda zmieniająca kolor, potęgują tę grozę. Targają nimi różnorakie uczucia: gniew, bezsilność, strach, głód a to za sprawą demona, który ukrywa się w lesie. Kieruje nimi jak marionetkami, kieruje ich życiem. Toczy się walka o przetrwanie, ale również batalia o życie.

Pojawiają się również tam osoby - nieprzypadkowo, które negatywnie bądź pozytywnie wpływają na losy bohaterów i ich dalszą przyszłość.

Jak zakończy się ten koszmar? Gdzie jest Bóg, w którego tak bardzo wierzy Karolina a tak ich okrutnie doświadcza? Kto pragnie ich śmierci a zwłaszcza jej i dlaczego? Nie będę tego zdradzać, ale powiem tylko jedno do samego końca nie wiadomo co i jak. Nie można niczego przewidzieć, domyślić się. Nic nie jest tym, czym się wydaje - tak jak pisze właśnie na początku sam autor.

Książka jest pełna realizmu, że nie sposób się od niej oderwać. Tak naprawdę nie wiadomo do końca, co jest fikcją a co prawdą – i chyba o to właśnie chodzi w tej książce. Autor potrafi oddać perfekcyjnie atmosferę grozy, tajemniczości...pozostawia nam czytelnikom domysły, pytania bez odpowiedzi. Trzymająca w napięciu akcja, emocjonujące opisy, demoniczność. Wspólne przeżywanie z bohaterami ich przygód gwarantuje nie lada emocje i to dosłownie.

Autor poprzez fabułę książki odsyła nas do pytań o to, co w życiu ważne, na przykład czym jest wiara? Ile człowiek jest w stanie poświęcić dla miłości? Czy można uciec przeznaczeniu?

Podsumowując książka pomimo początku zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Pomysłowa fabuła jak na polskie realia, niesamowite i zaskakujące zakończenie oraz pytania na które nie znamy odpowiedzi.

Jeżeli chcecie przeżyć i poznać to „coś”, co kryje się w lasach Suwalszczyzny koniecznie ją przeczytajcie a nie pożałujecie – emocje wezmą górę nad rozsądkiem.

Recenzja także na naszym Portalu/FotoBlogu:
http://polkizksiazkami.pl/ksiazki/ksiazki-dla-doroslych/artur-urbanowicz-galeziste-recenzja.html

Zacznę swoją recenzję najpierw od opisu okładki, która adekwatnie odzwierciedla całą fabułę tej książki. Jest mroczna, a znajdujące się na niej drzewa praktycznie przewijają się przez całą fabułę książki. Thriller paranormalny i rzeczywiście coś jest na rzeczy - dosłownie i w przenośni.

Mam być szczera na początku miałam mieszane odczucia co do tej książki i lekką do niej...