To niesamowicie barwna i klimatyczna powieść. Aż czuło się szaloną atmosferę niemal otwartego domu Sąsiadki Dorothy, która przez 38 lat prowadziła audycję radiową z domu, zapraszając gości, korespondując z ludźmi, odczytując potem ich listy na antenie, organizując konkursy, a do tego wszystkiego będąc wciąż sobą, normalną, dobrą, ciepłą kobietą, gospodynią domową, która kochała ludzi i pragnęła im pomagać, choćby przez swoją audycję. Oczyma wyobraźni widziałam także „biedną Tot”, sponiewieraną przez życie, trochę na swoje własne życzenie. „Ta biedna Tot” i jej los, wydawałoby się jak fatum… Widziałam też Annę Lee i Bobby’ego, rodzeństwo walczące ze sobą, do czasu… Normę i jej przecierpliwego męża Macky’ego, zwariowaną rodzinkę Oatmanów i ich córkę, Betty Ray, którą całą sobą pragnęła się uwolnić od stania na gospelowej scenie a ostatecznie zdecydowała się przekroczyć samą siebie, dla mężczyzny, którego kochała.
Podczas tej lektury przewinęło się przez moją głowę jeszcze wiele barwnych postaci, nie dam rady wymienić wszystkich, bo i po co?
Spokojna atmosfera sąsiedzkiej (lecz nie tylko) przyjaźni, oddania i zwykłej codzienności. To wciąga.
Jeśli ktoś ma chandrę, powinien sięgnąć po tę książkę, tylko uwaga… z kolejnymi stronami coraz trudniej się od niej oderwać, spacerując po pięknym choć niedoskonałym świecie, stworzonym przez autorkę.

pełna recenzja na http://babski-magiel.pl/mybookcase

To niesamowicie barwna i klimatyczna powieść. Aż czuło się szaloną atmosferę niemal otwartego domu Sąsiadki Dorothy, która przez 38 lat prowadziła audycję radiową z domu, zapraszając gości, korespondując z ludźmi, odczytując potem ich listy na antenie, organizując konkursy, a do tego wszystkiego będąc wciąż sobą, normalną, dobrą, ciepłą kobietą, gospodynią domową, która...