Zadziwiająco przytłaczająca lektura.
Moja wizja posiadania psa od szczeniaka wyglądała mniej więcej tak: chodź tu, mój słodziutki, pójdziemy na dwór, pobawimy się, pani da jeść, no dobrze, dobry piesek, mój kochany! Mniej więcej tak, ze sporadycznymi momentami zniechęcenia, napominania, powstrzymywania przez działaniami destrukcyjnymi dla mienia i nerwów właścicieli.

A w tej książce czytam, co następuje (str. 169): Należy sporządzić plan szkoleń z uwzględnieniem godziny zajęć NA KAŻDY DZIEŃ aż do ukończenia przez psa dwunastego miesiąca życia. A potem jest tabelka z programem socjalizacji na kolejne tygodnie życia szczeniaka z zadaniem zapoznania psa z następującymi zjawiskami (wypisuję co ciekawsze): ludzie w kapeluszach i hełmach, brodaci mężczyźni, nastolatki (osobna kategoria), kaczki, chomiki i bydło, wreszcie urzędy - nie mogę dociec dlaczego.

Tak więc, w miarę czytania wpadałam w nastrój depresyjny uświadamiając sobie ogrom pracy i odpowiedzialności. Pocieszają mnie jedynie dwie myśli:
- osoby, które stosowały się do porad z tej książki, mają najlepiej wychowanego psa, jakiego znam,
- nie ma rzeczy doskonałych, ani szczeniaków, ani właścicieli, więc może wystarczy, że będziemy mieć wystarczająco dobre szczenię?
Z oceną powstrzymam się jeszcze z dwanaście miesięcy, a chętnych zapraszam na kontrolę postępów, zwłaszcza brodatych mężczyzn w mundurach i hełmach ;).
A zupełnie serio: to kopalnia wiedzy o małych psach, w ciągu zaledwie dwóch tygodni przydała mi się wiele razy.

Zadziwiająco przytłaczająca lektura.
Moja wizja posiadania psa od szczeniaka wyglądała mniej więcej tak: chodź tu, mój słodziutki, pójdziemy na dwór, pobawimy się, pani da jeść, no dobrze, dobry piesek, mój kochany! Mniej więcej tak, ze sporadycznymi momentami zniechęcenia, napominania, powstrzymywania przez działaniami destrukcyjnymi dla mienia i nerwów właścicieli.

A w...