Muszę przyznać, że naprawdę ciężko było mi przebrnąć przez tę książkę (miałam wrażenie, iż spędzę przy niej resztę życia), ale opłacało się - zakończenie kompletnie powaliło mnie na łopatki.
Wiele osób narzeka na opisy w "Lalce", ja zaś ich prawie nie dostrzegałam, gdyż wszystko przysłaniała mi irytacja zachowaniami panny Łęckiej. Jeśli wtedy kobiety tak postępowały, to... wróć. My (niestety mam świadomość przynależności do "płci stworzonej, ażeby ją uwielbiać")takie pozostałyśmy. Pomimo tego, że miałam ochotę walnąć w ścianę książką albo głową po kolejnych scenach traktowania mężczyzn jak zabawki, powstrzymywało mnie od tego realistyczne wykreowanie świata przedstawionego w XIX wieku. Wspaniale było znaleźć się przed sławną żółtą kamienicą, w Parku Łazienkowskim czy na ulicach Paryża, a także słuchać obelg wobec Wokulskiego czy przejawów antysemityzmu ówczesnego społeczeństwa. Żaden, choćby najlepszy, podręcznik do historii nie odda tego klimatu. I za to dziękuję panu Prusowi.

***
PS - Mentalność polskich studentów raczej się nie zmieniła od tamtych czasów. :)

Muszę przyznać, że naprawdę ciężko było mi przebrnąć przez tę książkę (miałam wrażenie, iż spędzę przy niej resztę życia), ale opłacało się - zakończenie kompletnie powaliło mnie na łopatki.
Wiele osób narzeka na opisy w "Lalce", ja zaś ich prawie nie dostrzegałam, gdyż wszystko przysłaniała mi irytacja zachowaniami panny Łęckiej. Jeśli wtedy kobiety tak postępowały, to......